Venografie is een radiologische procedure die wordt gebruikt om het veneuze systeem in beeld te brengen, met name de aderen van de benen. In de meeste gevallen komt de indicatie voort uit een vermoeden van trombose or spataderen Vanwege de straling en contrastmiddel blootstelling van venografie, wordt echografie in toenemende mate gebruikt als alternatief voor het afbeelden van aderen.
Wat is venografie?
Venografie is een radiologische procedure die wordt gebruikt om het veneuze systeem in beeld te brengen, met name de aderen van de benen. De term venografie verwijst naar de procedure van flebografie Dit is een diagnostische radiologische procedure die aderen in beeld brengt en de arts in staat stelt veneuze structuren te evalueren. Flebografie vindt plaats op het gebied van flebologie en is een van de meest informatieve diagnostische instrumenten voor het opsporen van trombi. Vooral in gevallen van vermoeden been ader trombosewordt de procedure van venografie gebruikt. De visualisatie van de individuele aders wordt mogelijk gemaakt door de injectie van Röntgenstraal contrastmiddel, dat gewoonlijk in de oppervlakkige epifasciale aderen wordt toegediend. Bij de radiologische diagnostische procedure vinden functionele beelden plaats in verschillend toegepaste tijdvensters, die een des te meer gedetailleerde beoordeling van het veneuze systeem mogelijk maken. De procedure wordt zelden gebruikt op grotere vena cavae van het bovenlichaam. Als alternatief voor venografie kan echografie plaatsvinden, die vaker wordt gebruikt dan stralingsvenografie, vooral op aderen van groter kaliber.
Functie, effect en doelen
Been flebografie is de meest voorkomende venografie. Om het onderzoek uit te voeren wordt een tourniquet, ook wel tourniquet genoemd, over de enkel gebied van de staande patiënt. Om de aderen in beeld te brengen, wordt de patiënt met contrastmateriaal geïnjecteerd in een ader in de achterkant van de voet. Nadat het contrast is toegediend, worden röntgenfoto's gemaakt van de been, ook bekend als doelafbeeldingen. Bij armflebografie gaat de onderzoeker analoog aan de beschreven procedure te werk. De beoordeling van Röntgenstraal afbeeldingen worden daarom vooral gebruikt in gevallen van vermoeden trombose, omdat trombose in de beelden tot uiting komt in de vorm van uitsparingen in het contrastmiddel in de loop van het vat. Trombose zijn blokkades door bloed bloedstolsels en kunnen duidelijk worden geïdentificeerd met behulp van venografie. In de loop van de procedure produceert venografie een zogenaamd flebogram, dat de arts zowel indicaties van trombose als tekenen van kan geven. spataderen en zelfs hun oorzaken. Venografische onderzoeken worden in de geneeskunde in de meeste gevallen gebruikt in combinatie met andere onderzoeksprocedures, bijvoorbeeld als aanvulling daarop of als aanvulling daarop. Soms wordt venografie meestal gecombineerd met duplex-echografie, vooral in het geval van resultaatloze duplex-echografie. Hoewel aderen nu kunnen worden afgebeeld met minder stressvolle procedures, heeft venografie nog steeds zijn voordelen, vooral in vertakte en dunne aders van de onderbeen or onderarm De procedure biedt ook voordelen in complexere spataderen of bij patiënten met posttrombotisch syndroom De methode heeft ook voordelen ten opzichte van andere methoden voor het afbeelden van veneuze kleppen. Omdat venografie nog steeds wordt geassocieerd met de meest betrouwbare informatie, wordt het vaak gebruikt voor spataderen ader chirurgie en de voorbereiding ervan. Slechts in zeldzame gevallen wordt flebografie op de groten uitgevoerd vena Cava in het gebied van het bovenlichaam. Hetzelfde geldt voor de buikstreek. De hier gebruikte techniek is vergelijkbaar met de zojuist beschreven techniek, maar vereist meestal grotere hoeveelheden contrastmiddel en hogere stroomsnelheden. Deze variatie van de procedure wordt vaak de bovenste of onderste cavografie genoemd. Deze variant van venografie is nu echter bijna volledig vervangen door computertomografie en MRI, aangezien beide procedures aanzienlijk meer aanvullende informatie verschaffen op ongeveer dezelfde niveaus van spanning op het organisme. Het grootste voordeel van flebografie wordt beschouwd als de volledige visualisatie van vertakte of complexe veneuze systemen, die over een grotere afstand kunnen worden uitgevoerd. Bovendien maakt venografie de picturale documentatie van functionele eigenaardigheden mogelijk, zoals deze kunnen optreden tijdens bewegingen van de extremiteiten of tijdens een verandering van positie in het veneuze systeem.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Als radiologische procedure gaat venografie gepaard met enkele risico's en bijwerkingen. Deze omvatten bijvoorbeeld de blootstelling aan straling die patiënten tijdens de procedure moeten ondergaan. Ondertussen is deze blootstelling extreem laag en heeft slechts zelden daadwerkelijke gevolgen. Aan de injectie van contrastmiddel is een iets hoger risico verbonden, wat allergieën kan veroorzaken. Soms is de meest voorkomende bijwerking van contrastmiddelen hoofdpijn en misselijkheid. Na contrastmiddel administratiewordt de patiënt aangemoedigd om op dezelfde dag veel vocht in te nemen, waardoor het middel zo snel mogelijk wordt weggespoeld. Als contrastmiddel te lang in het lichaam blijft, belast dit vooral de nieren. Venografie heeft ook een aantal nadelen voor de instelling die de procedure uitvoert, met name de kostbare en locatieafhankelijke apparatuur en de behoefte aan specialisten met radiologische ervaring. Om deze reden hebben moderne alternatieven, zoals echografie, nu vaak de voorkeur voor de evaluatie van aderen. Trombose kan worden uitgesloten of bevestigd met deze minder stressvolle procedure. Voor aders met een groot kaliber wordt ook vaak MRI gebruikt, hoewel dit eveneens belastend is voor de patiënt. Voor alle andere aders, duplexkleur Doppler-echografie wordt nu het meest gebruikt, aangezien deze methode geen straling of contrastmiddel blootstelling voor de patiënt. Hoewel echografische procedures meestal poliklinisch kunnen worden uitgevoerd, vereisen procedures zoals MRI, CT of venografie vaak dat de patiënt wordt opgenomen in het ziekenhuis.
