De voorste vagale stam is een zenuwtak van de nervus vagus betrokken bij parasympathische innervatie van de maag en lever Aldus regelen de visceromotorische vezels van de zenuw delen van onvrijwillige orgaanactiviteit. Falen van de voorste vagale romp leidt tot ontregeling van de lever en maag.
Wat is de voorste vagale stam?
De nervus vagus komt overeen met de tiende hersenzenuw en ook de grootste zenuw van de parasympathische zenuw zenuwstelsel Zijn takken zijn betrokken bij de regulering van bijna alle interne orgaanactiviteiten, en zo kreeg de zenuw in de eerste plaats zijn naam. Letterlijk vertaald, nervus vagus betekent "dwalende zenuw". De truncus vagalis anterior is een ramus van de nervus vagus. De zenuwtak vindt zijn oorsprong in de slokdarmplexus, de zenuwplexus van de slokdarm tussen de thoracale inlaat en de diafragmatische doorgang. De plexus geeft, samen met de vagus, veel vezels af aan de slokdarm, gaat vervolgens over in de maagplexus en is verbonden met de hartplexus. De voorste vagale stam bevat rami gastrici anteriores en rami hepatici, die deel uitmaken van het linkergedeelte van de nervus vagus. De nervus vagus draagt algemeen-somatosensorische, algemeen-visceromotorische en speciaal-visceromotorische vezels naast algemeen-viscerosensorische en speciaal-viscerosensorische vezels.
Anatomie en structuur
Net als de nervus vagus draagt de voorste vagale truncus parasympathische zenuwvezels die voortkomen uit de dorsale nucleus nervi vagi, of de posterieure nucleus van de nervus vagus, in het medulla oblongata-gebied. De nucleus dorsalis nervi vagi, en dus de kern van de truncus vagalis anterior, is een hersenzenuwkern van de hersenstam en ook een parasympathisch belangrijk kerngebied. De kern is samengesteld uit motorneuronen van relatief kleine omvang. Vanwege hun kleine formaat bereiken hun axonen niet direct het te innerveren gebied, maar zijn ze verbonden met een extra neuron in de ganglia. De kern is samengesteld uit algemeen visceromotorische vezels. Het kerngebied wordt gecontroleerd door afferente sensorische vezels van de nucleus tractus solitarii en hypothalamus De voorste vagale stam bevat primaire vezels van de linker nervus vagus als gevolg van maagtorsie tijdens de embryonale ontwikkeling en geeft zelf twee takken af. De rami gastrici anteriores lopen naar het voorste oppervlak van de maag en innerveren ook de kleine kromming. De rami hepatici van de truncus vagalis anterior lopen naar de lever, waar ze de plexus hepaticus of plexus van de lever vormen zenuwen De plexus geeft de ramus pyloricus af aan de maagpylorus.
Functie en taken
De nervus vagus beïnvloedt zowel de thoracale als de buikorganen parasympathisch. De parasympathische innervatie van de organen behoort tot de autonome innervatie. Dit zenuwstelselwordt, in tegenstelling tot het centrale of perifere zenuwstelsel, beschouwd als een autonoom zenuwstelsel. Autonomie houdt in dat het autonome zenuwstelsel reguleert en past biologisch bepaalde, automatisch voorkomende processen van het innerlijke-lichaamsrijk aan zonder bewust waargenomen of opzettelijk beïnvloed te worden door de mens. De truncus vagalis anterior bevat specifiek algemene visceromotorische vezels en maakt zo de samentrekking van het onvrijwillige spierstelsel mogelijk, in engere zin de bewegingen van de ingewanden. De motorische functie van de geïnnerveerde organen vindt plaats via visceroefferente signalen. De truncus vagalis anterior met zijn rami gastrici anteriores is bijvoorbeeld verantwoordelijk voor de motorische functie van het voorste maagoppervlak en de kleine kromming. Het regelt ook de activiteit van de lever met de hepatische plexus en de werking van het maagportaal met de ramus pyloricus. Zoals alle autonome zenuwvezels zijn die van de truncus vagalis anterior verplicht om te overleven. De nervus vagus levert visceromotorische vezels aan zowel gladde als dwarsgestreepte spieren, waardoor het een van de meest cruciale is zenuwen voor menselijke orgaanactiviteit. In de medulla oblongata en medulla spinalis ligt de nucleus spinalis nervi trigemini als de zenuwkern voor de algemeen-somatosensorische vezeldelen van de nervus vagus. De algemeen-visceromotorische vezels vinden hun oorsprong in de dorsale nucleus nervi vagi van de medulla oblongata. De kern van de speciale visceromotorische vagusvezels is de nucleus ambiguus van de medulla oblongata. De algemene en speciale viscerosensitieve vezels komen voort uit de nucleus tractus solitarii.
Ziekten
Wanneer de nervus vagus wordt samengedrukt, treden anterieure truncus vagalis-aandoeningen op, samen met vele andere zenuwaandoeningen. De nervus vagus loopt enig anatomisch risico op compressie wanneer er een slechte uitlijning is van de atlas of eerst halswervel Dus vanwege de nabijheid van de atlaskan de nervus vagus bekneld raken wanneer deze wervel verkeerd wordt geplaatst. Afhankelijk van hoe de atlas is niet goed uitgelijnd, kan er druk of irritatie van de zenuw zijn die de functionaliteit ervan beïnvloedt. Dit resulteert meestal in symptomen van de nervus vagus. In aanvulling op misselijkheid, maagzuur en duizeligheidvaguscompressie kan symptomatisch zijn zoals blozen in het gezicht, snelle hartslag, nek stijfheid of pijnof hoofdpijn Bovendien kunnen symptomen zoals slikproblemen, overmatig zweten, meer of minder ernstige slaapstoornissen, onregelmatige hartslag, chronische aanhoudende constipatie, diarreeen schildklierproblemen kunnen te wijten zijn aan zenuwcompressie. Primaire ziekten in het autonome zenuwstelsel worden zelden gezien. Schade aan autonoom zenuwen is meestal te wijten aan mechanisch trauma. Meestal zoals zenuwschade wordt voorafgegaan door spinal cord letsel. Inderdaad, de vezels van het autonome zenuwstelsel reizen naar hun doelorganen via de spinal cord Naast traumatisch spinal cord laesies, infarcten van het ruggenmerg of tumoren in het ruggenmerg zijn ook mogelijke oorzaken van functionele beschadiging van het autonome zenuwstelsel. Volledig falen van het autonome zenuwstelsel wordt zelden waargenomen. Omdat het parasympathische en sympathische zenuwstelsel antagonisten zijn en elkaar interactief reguleren, leidt het falen van zelfs maar één van de vezelkwaliteiten tot ernstige orgaanstoornissen.
