Definitie
De trigeminuszenuw is een van de belangrijkste zenuwen in het menselijk lichaam. Het wordt gerekend tot de zogenaamde hersenen zenuwen Deze worden gekenmerkt door het feit dat ze allemaal rechtstreeks afkomstig zijn uit de hersenen stam.
De belangrijkste taak van de trigeminuszenuw is, naast de zenuwvoorziening (innervatie) van de kauwspieren, vooral de waarneming van gewaarwordingen in het gezichtsgebied (gevoeligheid). Deze functies kunnen verloren gaan door verlamming (parese) van de zenuw, zoals het geval kan zijn bij trigeminale parese. De oorzaken van een dergelijke functionele storing kunnen heel verschillend zijn.
Oorzaken
Er zijn verschillende oorzaken die kunnen leiden tot verlamming van de trigeminuszenuw Deze omvatten ontstekingen, een massa- of drukverhoging in de hersenenen letsel aan de zenuw als gevolg van een ongeval. Hierbij moet onderscheid worden gemaakt tussen een centraal en een perifeer laesie.
Afhankelijk van de locatie van de blessure zijn er verschillende storingen het gevolg. Omdat de nervus trigeminus tot de schedel wordt gerekend zenuwen, het vindt zijn oorsprong in de hersenstam. Hier is het afkomstig van zogenaamde craniale zenuwkernen, die verantwoordelijk zijn voor de verschillende functies van de zenuw, zoals gevoeligheid of motorische functies.
Als een van deze kernen uitvalt door een verwonding of omdat deze wordt verplaatst, bijvoorbeeld door een tumor, kunnen er specifieke storingen optreden. Dit kan leiden tot een verlies van gevoeligheid in het gezicht zonder dat de beweging van de kauwspieren wordt beperkt. Perifere verwondingen van de nervus trigeminus en zijn takken komen echter veel vaker voor.
Het is belangrijk om te weten dat de zenuw is verdeeld in drie hoofdtakken. Deze zenuwtakken kunnen bij een ongeval sneller gewond raken en dan slechts in een bepaald deel van het gezicht de gevoeligheid verstoren. Een andere oorzaak die kan leiden tot trigeminusparese is trigeminus neurinoom, een goedaardige tumor van de zenuwschede.
Diagnose
Omdat trigeminuszenuwverlamming zeer specifieke gebreken veroorzaakt in de gevoeligheid van het gezicht en de motoriek, is de diagnose relatief eenvoudig. Patiënten melden in eerste instantie vaak gevoeligheidstekorten in het gezicht, wat de reden is voor een presentatie aan de arts. Nu moet eerst worden onderscheiden of er een centrale zenuwbeschadiging in het gebied van de hersenstam is of dat alleen individuele zenuwtakken functieverlies vertonen.
Hiervoor controleert de arts de gevoeligheid van het hele gezicht en de functie van de kauwspieren. Als bijvoorbeeld slechts één tak van de zenuw wordt aangetast, treedt het verlies van gevoeligheid alleen op in het gebied van het voorhoofd of onderkaak Aan de andere kant, als er een centrale verwonding aan de zenuw of zijn kernen is, verschilt het patroon van storingen van dat van een perifere verwonding.
Het verlies aan gevoeligheid volgt dan de zogenaamde Sölder-lijnen. In de regel moet ook een MRI (Magnetic Resonance Imaging) worden uitgevoerd om verdere verwondingen of oorzaken uit te sluiten. Het is ook belangrijk om onderscheid te maken tussen dit en trigeminus zenuwpijn, die kan worden bepaald aan de hand van de symptomen.
