Tracheotomie met een balpen | Tracheotomie

Tracheotomie met een balpen

Een tracheotomie is zelden nodig en zonder anatomische en medische kennis brengt het aanzienlijke risico's met zich mee. Daarom wordt leken sterk aangeraden om het niet zelf uit te voeren met een balpen of soortgelijke voorwerpen zoals rietjes. Engelse wetenschappers publiceerden een studie waarin ze verschillende balpennen testten voor het uitvoeren van een tracheotomie.

Ze kwamen tot de conclusie dat de meeste modellen balpen hiervoor niet geschikt zijn. Als de diameter van de balpen aan het puntige uiteinde te smal is (<3 mm), kan de balpen niet genoeg lucht naar de longen brengen voor ventilatie​ Maar zelfs de luchtpijp kan moeilijk of zelfs onmogelijk zijn met het stompe uiteinde van de balpen.Bovendien zou daarom een ​​incisie nodig zijn, zoals bij chirurgische tracheotomie, die kan worden geassocieerd met een grote hoeveelheid bloeding en niet correct kan worden geplaatst zonder anatomische kennis. In totaal waren van de acht geteste modellen in theorie slechts twee geschikt voor een tracheotomie. Dit is dus eerder een filmmythe die niet moet worden nagebootst!

Tracheotomie en spraak

Sinds inademing en uitademing worden uitgevoerd via de ventilatie canule, die via de tracheotomie wordt ingebracht, is het niet meer mogelijk om unisono te spreken als er een tracheotomie aanwezig is. De lucht stroomt door de canule rechtstreeks in de longen en de uitademing wordt ook rechtstreeks door de canule uitgevoerd. De bovenste luchtwegen, strottehoofd en stembanden worden daarom omzeild en er wordt geen stem gevormd.

Om de patiënt met tracheotomie toch te laten spreken, kunnen zogenaamde spreekkleppen worden gebruikt. Deze kunnen aan de ademhaling buis. In dit geval is het inademing gebeurt via de klep, die tijdens het uitademen sluit. De lucht moet daarom worden uitgeademd langs de strottehoofd en de stembanden via mond en neus-​ De lucht die langs de stembanden stroomt, kan dan worden gebruikt om te spreken.

Tracheotomie voor COPD

COPD (chronische obstructieve longziekte) is een ziekte met chronische vernauwing van de luchtwegen. In ernstige stadia, of als de voorwaarde acuut verergert, bijvoorbeeld als gevolg van een infectie, kan het nodig zijn de patiënt te beademen. Er kan onderscheid worden gemaakt tussen niet-invasieve methoden (mask ventilatie) en invasieve methoden zoals tracheotomie.

Deze methoden zijn bedoeld om de uitgeputte ademhalingsspieren te verlichten en te zorgen voor een voldoende toevoer van zuurstof naar het lichaam. Als maskerbeademing niet effectief genoeg is of als er andere redenen zijn om geen niet-invasieve beademingsmethode te gebruiken, kan een chirurgische tracheotomie met toepassing van een tracheostoma nodig zijn. Naast beademing heeft de tracheotomie ook het voordeel dat extra secreties in de luchtwegen kunnen worden afgezogen, waardoor de luchtwegen kunnen worden gereinigd.

Het kan zijn dat invasieve beademing thuis moet worden voortgezet. De beademingsslang kan dan thuis door de patiënt zelf worden vervangen, die ook voor de tracheotomie kan zorgen.