Therapie
De focus ligt op het wegnemen van een nog bestaande en behandelbare oorzaak van syringomyelie. Om de druk van de injectiespuit op het zenuwweefsel te verminderen, is een operatie noodzakelijk wanneer de neurologische stoornis overeenkomstig ernstig is of voortschrijdt. Er wordt bijvoorbeeld geprobeerd de vloeistof uit de injectiespuiten af te voeren door een shunt (buis) te gebruiken om de vloeistof naar een ander deel van het lichaam te leiden.
Vanwege het risico van beschadiging van het zenuwweefsel dat de injectiespuiten direct omgeeft, geniet deze chirurgische techniek niet langer de voorkeur. De chirurgische poging om verklevingen en obstakels voor doorgang die hebben veroorzaakt los te maken syringomyelie is tegenwoordig populairder, maar brengt ook het risico met zich mee dat het chirurgische trauma nieuwe verklevingen tot gevolg zal hebben. Uiteindelijk, pijn therapie tegen de zenuwpijn veroorzaakt door syringomyelie is vaak nodig, evenals fysiotherapie om beweging en alledaagse vaardigheden te behouden en te trainen.
Alternatieve therapeutische benaderingen zijn ook nuttig, vooral bij het verlichten pijn. De operatie van syringomyelia is de enige zogenaamde curatieve therapie. Dit betekent dat het de enige mogelijkheid is om de uitstroomverstoring van het zenuwwater echt te genezen en niet alleen om de symptomen te bestrijden.
Vanwege de beperkingen die de operatie met zich meebrengt, wordt deze tegenwoordig meestal alleen uitgevoerd als de symptomen snel verslechteren. Tijdens de operatie wordt een shunt microchirurgisch ingebracht. Het doel van de shunt is om een deel van het zenuwwater (cerebrospinale vloeistof) uit de hersenen om een toename van de intracraniale druk te voorkomen.
Hiervoor wordt chirurgisch een verbinding tot stand gebracht tussen de ruimtes in de hersenen (ventrikel) gevuld met drank en bijvoorbeeld de buikholte. Hierdoor kan het overtollige zenuwvocht wegvloeien en wordt het normaal uitgescheiden met de ontlasting. Deze operatie is echter vrij uitgebreid en wordt meestal eerder uitgevoerd bij andere ziekten, zoals hydrocephalus (de zogenaamde "hydrocephalus").
Bovendien hebben onderzoeken aangetoond dat veel patiënten meer tevreden zijn zonder operatie dan patiënten die een operatie hebben ondergaan. Omdat deze operatie wordt uitgevoerd op de patiënt hersenen, er zijn veel risico's aan verbonden. Daarom moet zeer zorgvuldig worden overwogen of het echt nodig is dat het wordt uitgevoerd.
Een zeer gevreesde complicatie is bijvoorbeeld een infectie van de shunt, aangezien deze kan dienen als een soort 'weg' naar de hersenen. In het geval van een infectie kan het zich dus snel naar de hersenen verspreiden en ernstige symptomen veroorzaken. Verder kan de drainage van de shunt ook leiden tot een te lage of te hoge uitstroom van het zenuwvocht.
