Therapie
De behandeling moet afhankelijk zijn van de oorzaak. Bij een ontsteking kan medicatie het genezingsproces ondersteunen, in het beste geval bestaat de therapie uit pijnstillers, ontstekingsremmende medicijnen en fysiotherapie. Het ontstekingsgerelateerde pijn syndroom bij de trochanter major moet primair worden behandeld met conservatieve medicatie, terwijl de bursitis geneest vaak vanzelf spontaan.
Voor pijnstillersworden de niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) met weinig bijwerkingen aanbevolen. Deze hebben een extra ontstekingsremmend effect. De belangrijkste vertegenwoordigers van deze groep medicijnen zijn ibuprofen en diclofenac.
Ontstekingsremmende medicijnen laten de ontsteking sneller genezen en worden meestal ook in tabletvorm ingenomen; zelden hoeft het medicijn rechtstreeks in het getroffen gebied te worden geïnjecteerd. Het belangrijkste ontstekingsremmende middel is cortisone De oorzaak van de ontsteking bij de trochanter major is niet altijd duidelijk.
Als het echter wordt veroorzaakt door bacteriënmoet een antibioticabehandeling worden gegeven om toekomstige ontstekingen te voorkomen. Fysiotherapie kan worden uitgevoerd na de pijn is afgenomen om de mobiliteit van de heup gewricht en om complicaties zoals spieratrofie tegen te gaan. Mechanische oorzaken, bijvoorbeeld verwondingen aan het bot, moeten soms door een chirurgische ingreep worden weggenomen.
Over het algemeen is een operatie aan de trochanter major zelden nodig. Chirurgische therapie kan nodig worden als conservatieve opties mislukken. In het geval van musculoskeletale problemen in het gebied van de heup gewrichtmoet eerst immobilisatie en genezing plaatsvinden, zodat de normale mobiliteit door fysiotherapie kan worden hersteld.
In het geval van bursitis in het gebied van de trochanter major kunnen bepaalde therapeutische oefeningen ook thuis worden uitgevoerd. Aanvankelijk was het pijn door eerdere therapie grotendeels moeten zijn verminderd, zodat bewegingen in de heup zonder complicaties kunnen worden uitgevoerd. De oefeningen zijn gericht op stretching en het versterken van de zogenaamde 'tractus iliotibialis“, Die langs de buitenkant van de dij tot aan de knie.
Om dit te doen, kan men aan de zijkant op de grond gaan liggen, met de zieke kant naar boven, en vervolgens de uitgerekte, zieke been Deze positie moet een paar seconden worden vastgehouden. De hele procedure kan meerdere keren worden herhaald met korte pauzes.
Een inspanning is snel voelbaar in de bovenste, buitenste dij Het heffen van de benen kan ook herhaald worden op de rug maag en rug, wat de heupspieren rondom versterkt. Om de tractus iliotibialis, leun tegen een muur aan de zijkant om te onderhouden evenwicht en kruis uw benen zodat u de rek aan de buitenkant voelt dij.
Er kunnen veel andere oefeningen mee worden uitgevoerd AIDS Deze worden in het beste geval uitgevoerd onder begeleiding van een orthopedisch chirurg of fysiotherapeut. De oefeningen mogen in geen geval met pijn worden uitgevoerd.
