Synoniemen
Pulpitis, apicale parodontitis, apicale parodontitis, apicale ostitis, ontsteking van de worteltop
Definitie
Ontsteking van de tandpulpa is een ziekte die optreedt in de tand en rond de worteltip. Diepe carieuze defecten, die lange tijd onbehandeld blijven en zich een weg banen door de binnenkant van de kruin van de tand, via de ontstoken wortelkanalen naar de punt van de wortel, zijn de oorzaak van ontsteking van het tandvlees. tevens de bacteriën verantwoordelijk kan migreren door diepe tandvleeszakken naar de wortelpunt en van daaruit een ontsteking van de tandpulp veroorzaken.
Daarnaast zijn in sommige gevallen sterke thermische, mechanische en / of chemische prikkels verantwoordelijk voor het ontstaan van een tandmergontsteking. De aanwezigheid van een ontsteking van het tandmerg hoeft niet noodzakelijk gepaard te gaan met het optreden van ernstig kiespijn Veel getroffen patiënten melden slechts licht tot matig ernstig pijnsommigen van hen waren volledig pijnvrij tot het begin van de behandeling.
Een pijnlijke ontsteking van het tandmerg wordt in de tandheelkunde acute pulpitis genoemd. Pulpitis hoeft niet altijd te leiden tot een gebeurtenis die behandeling vereist; kortdurende pathogene stimuli kunnen volledig worden geëlimineerd door spontane genezing. In dergelijke gevallen spreekt men vanuit medisch oogpunt van een zogenaamde reversibele pulpitis.
Zodra de uitlokkende stimulus gedurende een langere tijd op het tandvlees inwerkt, ontstaat een chronische ontsteking van het tandvlees (chronische pulpitis). De tand en het weefsel rond de tand hebben verschillende mogelijkheden om te reageren op de ziekteverwekkende stimuli. De vorming van een stof die irriterend dentine wordt genoemd, is verreweg de meest gebruikelijke manier waarop de tand zichzelf beschermt.
Irriterend dentine wordt gevormd aan de binnenkant van de dentine, in het gebied van kleine dentinebuisjes die zijn gevormd tijdens tandslijtage. Verder een zogenaamd bloed vatreactie kan plaatsvinden in de pulp. Dit afweermechanisme leidt tot een effectieve verhoging bloed circulatie en immigratie van rood en witte bloedcellen (erytrocyten en leukocyten).
De geïmmigreerde blanke bloed cellen geven specifieke ontstekingsstoffen af in de tandpulp, die de doorlaatbaarheid van het kleine bloed vergroten schepen van de tandpulp. Bovendien reageren veel beschadigde tanden met de vorming van bindweefsel vezels in het gebied van de pulp. De collageen vezels worden verondersteld het beschadigde vruchtvlees te beschermen en ondoordringbaar te maken voor de ontstekingsopwekkende stimulus.
