Definitie
De algemene term baby verwijst meestal naar de technische term van een baby die ouder is dan een maand maar jonger dan 1 jaar. Ondanks dat baby's in eerste instantie alleen melk krijgen, ontlast ze natuurlijk ook. De uitwerpselen van de allereerste stoelgang een pasgeboren baby heeft (vanaf de geboorte tot de eerste levensmaand) gebeld meconium.
Hoe vaak hebben baby's stoelgang?
In de eerste twee dagen na de geboorte ontlast de pasgeboren baby voor het eerst, maar dit wordt als bijzonder beschouwd. Het is de zogenaamde meconium - ook wel het speeksel van het kind genoemd - de allereerste uitscheiding van ontlasting. Deze ontlasting is het resultaat van gal en andere stoffen die de baby in de baarmoeder inslikt.
Het is groenzwart en erg plakkerig. Nadat de eerste ontlasting is afgezet, is er geenszins sprake van een vaste ontlastingsfrequentie. De variabiliteit van de ontlastingsfrequentie is vrij groot.
Tegen het einde van het eerste jaar vlakt de frequentie van de stoelgang tot op zekere hoogte af. De frequentie in de eerste weken kan 3-4 keer per dag zijn of zelfs meer bij baby's. Het is echter ook mogelijk dat er een paar dagen tot een week geen ontlasting is.
Het is hierbij belangrijk om altijd de baby te observeren. Als hij of zij hard moet drukken en bijvoorbeeld rood begint te kleuren, kan dit betekenen dat hij of zij er last van heeft constipatie, wat de uitscheiding moeilijker maakt. Als de baby zich echter goed voelt en graag genoeg drinkt, is ontlasting op korte termijn geen reden tot bezorgdheid. In het verdere verloop van het eerste jaar ligt de frequentie geenszins vast. Vanaf een leeftijd van ongeveer drie maanden is een ontlastingsfrequentie van ongeveer 2-3 keer per dag het gemiddelde.
Is groene stoelgang gevaarlijk?
In de eerste dagen na de geboorte wordt de stoere zwartgroene ontlasting, de meconium, wordt eerst uitgescheiden. In de loop van de komende dagen scheidt de baby een groene ontlasting uit, ook wel overgangskruk genoemd. Dit is een mengsel van resterend meconium en nieuwe ontlasting, die wordt geproduceerd door de aanvoer van moedermelk of zuigelingenmelk.
Naarmate het proces vordert, wordt de ontlasting bij baby's die borstvoeding krijgen lichter en krijgt deze een lichtgroene tot lichtgele kleur, terwijl de ontlasting ook vloeibaarder en papperiger wordt. Baby's die met babyvoeding worden gevoed, hebben meer kans op een bruinachtige, geelbruine of groenachtig bruine kleur. Het is enigszins deegachtig en lijkt qua consistentie op pindakaas, hoewel het op sommige plaatsen ook enigszins kruimelig kan lijken.
De kleuring van de stoelgang kan daarom veel variaties vertonen, die als normaal kunnen worden beschouwd. Er zijn ook andere redenen waarom een baby groene ontlasting kan hebben. Een daarvan is het voeren van een zogenaamd hypoallergeen voer (HA-voer).
Dit kan resulteren in groene en ook stinkende ontlasting. Zelfs als de baby wordt gegeven voedingssupplementen zoals ijzersupplementen of aanvullende voeding zoals groenten, die een groenige kleur hebben, kan de ontlasting toch groenachtig zijn. Een andere reden voor groenige ontlasting is dat de baby tijdens het geven van borstvoeding te veel van de zogenaamde frontmelk drinkt.
Bij het geven van borstvoeding scheidt de melkklier eerst de zogenaamde frontmelk af, die minder vet en calorieën. Het bevat veel lactose, de melksuiker. Na een bepaalde zuigtijd bereikt de baby de moedermelk.
Deze melk is vetrijker en verschilt in samenstelling. Als het kind maar zo lang aan elke borst zuigt dat het de achtermelk nog niet krijgt, kan het gebeuren dat het voornamelijk met de eerste melk wordt gevoed. Een mogelijke oplossing is om voor elke borstvoedingsprocedure slechts één borst aan te bieden, zodat deze "leeg" wordt gezogen.
Bij kinderen die zuigelingenvoeding krijgen, kan een intolerantie voor koemelk zich ook manifesteren in de vorm van groene ontlasting. Groenachtige ontlasting komt echter vaker voor bij kinderen die kunstmatige babymelk krijgen, zelfs zonder een pathologische oorzaak. Als de eerder genoemde redenen niet van toepassing zijn en de groene ontlasting langer aanhoudt, kan deze groene ontlasting ook wijzen op een virale infectie.
Bij langdurige groene ontlasting, na de reeds genoemde overgangsperiode in de eerste week na de geboorte, waarin groene ontlasting zeer regelmatig is, moet een kinderarts worden geraadpleegd. Groenachtige ontlasting is daarom vaak normaal bij zuigelingen en niet direct een reden tot grote bezorgdheid. Vooral bij kinderen in de overgangsfase (eerste week na de geboorte) en bij kinderen die kunstvoeding krijgen is groene ontlasting de regel, indien de eerder genoemde redenen niet van toepassing zijn en de groene ontlasting langer meegaat, kan deze groene ontlasting ook wijzen op een virale infectie .
Bij langdurige groene ontlasting, na de reeds genoemde overgangsperiode in de eerste week na de geboorte, waarin groene ontlasting zeer regelmatig is, moet een kinderarts worden geraadpleegd. Groenachtige ontlasting is daarom vaak normaal bij zuigelingen en niet direct een reden tot grote bezorgdheid. Vooral bij kinderen in de overgangsfase (eerste week na de geboorte) en bij kinderen die kunstvoeding krijgen, is groene ontlasting de regel.