In otolaryngologie en audiometrie is een stijgbeugel een van de in totaal drie onderling verbonden gehoorbeentjes in de middenoor Het gehoorbeentje doet denken aan de vorm van een stijgbeugel uit de paardensport en is het kleinste bot in het menselijk lichaam, met een gewicht van slechts ongeveer 2.5 mg, en tegelijkertijd degene met de grootste hardheid. De belangrijkste functie is om de trillingen van de trommelvlies naar het binnenoor via het ovale venster.
Wat is de stijgbeugel?
Het binnenoor bevat de drie gehoorbeentjes, die bestaan uit de hamer (hamer), aambeeld en stijgbeugel. Als functionele eenheid zijn ze verantwoordelijk voor het overbrengen van de trillingen van de trommelvlies naar het ovale venster, dat is de verbinding met het binnenoor. De stijgbeugel, waarvan de vorm doet denken aan een stijgbeugel in de paardensport, is de laatste schakel van de drie gehoorbeentjes. Hij bevestigt zijn voet aan het ovale raam en geeft zijn trillingen door aan het ovale raam en dus aan de perilymfe van het binnenoor. Door de anatomie en de scharnierende verbinding van de drie gehoorbeentjes met elkaar, komen de geluidstrillingen bij de trommelvlies via luchtgeleiding worden versterkt met een factor 20 tot 30 om de reflectieverliezen te compenseren die optreden tijdens de overgang van geluid van het gasvormige medium lucht naar het vloeibare medium perilymfe in het binnenoor. Tegelijkertijd kunnen de stijgbeugel het binnenoor beschermen tegen schade veroorzaakt door te harde geluiden via de stapediusreflex, die wordt veroorzaakt door een abrupte toename van het geluidsniveau (knal).
Anatomie en structuur
De stijgbeugel, met een gewicht van ongeveer 2.5 mg en met een gemiddelde lengte van 3.3 mm, is het kleinste maar tegelijkertijd het hardste bot in het menselijk skelet. Hij rust met zijn 3.2 vierkante millimeter voet op het ovale raam, dat de flexibele verbinding met het binnenoor vormt. Het ovale raam vormt ook de overgang van het gasvormige mediumlucht aan de kant naar de middenoor naar het vloeibare medium perilymfe aan de kant die naar het binnenoor is gericht. De evenwichtsorganen en het slakkenhuis van het binnenoor zijn omgeven door de perilymfe, terwijl ze van binnen endolymfe bevatten, wat elektrolytisch verschilt van de perilymfe. Met het bovenste uiteinde, de stijgbeugel hoofd, de stijgbeugel is scharnierend aan het aambeeld. De stijgbeugel is verbonden met een kleine spier, de musculus stapedius. Bij plotselinge hoge geluidsdrukken, bijvoorbeeld een luide knal, wordt de zogenaamde stapediusreflex geactiveerd. De reflex zorgt ervoor dat de kleinste dwarsgestreepte spier in het menselijk lichaam de stijgbeugel aanspant en kantelt. Dit vermindert gevoelig de geluidsoverdracht, wat resulteert in een soort overbelastingsbescherming voor het binnenoor.
Functie en taken
De belangrijkste functie van de stijgbeugel, in combinatie met de andere twee gehoorbeentjes, het aambeeld en de hamer, is om de trillingen van het trommelvlies over te brengen op de perilymfe in het binnenoor in een vorm die geschikt is voor dit doel. In een andere functie neemt de stijgbeugel de bescherming over van de sensorische cellen in het slakkenhuis tegen plotselinge overbelasting door geluiden met extreem hoge geluidsdrukken. Wanneer de trillingen van het trommelvlies worden overgebracht op de perilymfe, ontstaat het probleem van faseovergang. Luchtgeluid, dat wordt gekenmerkt door lage geluidsdrukken bij hoge uitwijkingen vanwege de samendrukbaarheid van de gasvormige geluidsdrager, moet worden omgezet in een vorm van hoge geluidsdrukken bij lage uitschieters (impedantietransformatie) om de geluidsoverdracht in onsamendrukbare vloeistof te evenaren. Dit wordt bereikt door de aard van de gearticuleerde verbindingen tussen de drie gehoorbeentjes, gebruikmakend van de wet van hefboomwerking. De kracht die wordt uitgeoefend door het trommelvlies op de hamer, dat de trilling van het trommelvlies opvangt, wordt met een factor 90 versterkt via mechanische hefboomwerking, met een overeenkomstige vermindering van de verplaatsing. Dit zorgt ervoor dat het geluid dat bij het trommelvlies aankomt als luchtgeluid vrijwel zonder verlies wordt omgezet en via de stijgbeugel bij het ovale venster naar het binnenoor wordt overgebracht. Om de sensorische cellen in het slakkenhuis te helpen beschermen tegen overbelasting, kan de efficiëntie van de geluidsoverdracht worden verminderd door de stapediusreflex. ), waardoor de stijgbeugels kantelen en de efficiëntie van de geluidsoverdracht gevoelig wordt verminderd.
Ziekten
Een van de belangrijkste en meest voorkomende ziekten en aandoeningen die verband houden met de functie van de stijgbeugel is sclerotisatie van het membraan dat de voet van de stijgbeugel vasthoudt aan het ovale venster op de kruising met het binnenoor. Dit is een ossificatie, Ook wel otosclerose, wat leidt tot een geleidelijk toenemende geleidbaarheid gehoorverlies omdat de overdracht van geluidstrillingen naar het binnenoor wordt verstoord. In vergevorderde stadia van de ziekte kan een kunstmatige stijgbeugel (stapesprothese) het gehoor tot op zekere hoogte herstellen door middel van microchirurgie. De redenen voor het voorkomen van otosclerose zijn (nog) niet voldoende bekend en onderzocht. Verkoudheid, middenoor infecties, disfunctie van de buis van Eustachius en soortgelijke aandoeningen kunnen leiden trommelvliesuitstroming, vochtophoping in het middenoor. De vloeistof kan in consistentie variëren en is vatbaar voor ontsteking De functionele keten van geluidsoverdracht door de gehoorbeentjes is in dit geval meestal verstoord, resulterend in geleidend gehoorverlies ook in het aangetaste oor, wat omkeerbaar is als het oorzakelijke probleem, de trommelvliesuitstroming, kan worden genezen. In zeldzame gevallen kan een trommelvliesuitstroming ook het gevolg zijn van een tumor in de nasopharynx, waarvoor geschikte medicatie nodig is.
Typische en veel voorkomende ooraandoeningen
- Letsel aan het trommelvlies
- Oorstroom (otorroe)
- Otitis media
- Gehoorgang ontsteking
- mastoïditis
- Oor furuncle
