Slijmvlies van de dunne darm | Dunne darm

Mucosa van de dunne darm

De dunne darm heeft een groot absorptie-oppervlak nodig voor de opname van voedselcomponenten. Het mucosale oppervlak wordt sterk vergroot door sterke vouwing en talrijke uitsteeksels. Dit wordt verzekerd door verschillende constructies:

• Kerkig-vouwen (Plicae circulares) Dit zijn ringvormige vouwen die het grove reliëf vormen van de dunne darm en waarin zowel de slijmvlies en submucosa steken uit.
• Dunne darmvlokken (Villi interstinales) In alle secties van de dunne darm er zijn deze vinger-vormige uitsteeksels van 0.5-1.5 mm groot, waarin de epitheel en de lamina propria zijn uitpuilend.
• Lieberkühn-Krypten (Glandulae interstinales) In de valleien van de villi zijn er buisvormige depressies, die reiken tot aan de lamina muscularis.
• Microvilli Deze zogenaamde "brush border" vormt het micro-reliëf van de dunne darm slijmvlies en vergroot het 10 keer.

  In de microvilli wordt het cytoplasma (vullende inhoud van de cellen) van de individuele dunne darmcellen (enterocyten) naar buiten geduwd.

De histologische verschillen van de afzonderlijke secties van de dunne darm worden hier kort beschreven:

• Twaalfvingerige darm De twaalfvingerige darm wordt gekenmerkt door zeer hoge kerking-rimpels en door bladvormige indrukwekkende dunne darmvlokken. Het belangrijkste kenmerk zijn echter de Brunner-klieren (Glandulae interstinales), die alleen in de twaalfvingerige darm. Ze bevinden zich in de submucosa en nemen deel aan de vorming van het sap van de dunne darm en produceren enzymen zoals maltase en amylase.
• Lege darm (jejunum) Hier worden de kerking-rimpels in de loop van de dag lager, de dunne darmvlokken worden langer en hebben een meer vingervormige structuur
• Kromme darm (Ileum) De Kerking-plooien zijn bijzonder laag in dit dunne darmgedeelte en ontbreken volledig in het onderste ileum.

  Ook worden de villi van de dunne darm steeds korter en neemt het aantal slijmbekercellen toe in de loop van de darm. Het talrijke voorkomen van weefselvocht follikels (ophoping van lymfecellen) in het ileum is vooral merkbaar. Als er veel follikels op één plek zijn verzameld, wordt deze plek ook wel Peyers bord genoemd. Deze structuren zijn sterk betrokken bij de immuunafweer van de darm.