Een radioloog werkt op een medisch gebied dat gebruikt electromagnetische straling en / of mechanische golven om diagnoses te stellen. Voor wetenschappelijke doeleinden, maar ook op het gebied van onderzoek, radiologie is gebruikt.
Wat is een radioloog?
Radiologen werken op verschillende deelgebieden, zoals diagnostiek radiologie, die is onderverdeeld in neuroradiologie en pediatrische radiologie. Straling therapie en interventioneel radiologie zijn ook subspecialiteiten. De radioloog is tegenwoordig een belangrijke specialist op medisch gebied. Dankzij speciale apparatuur kunnen diagnoses gemakkelijker worden bevestigd en therapeutisch worden maatregelen kan sneller worden gestart. Oorspronkelijk werden alleen röntgenfoto's gebruikt voor diagnose. In de loop der jaren is de technologie echter geëvolueerd en tegenwoordig worden naast röntgenstraling ook andere stralen gebruikt, zoals elektronen, gammastralen of andere ioniserende stralen. Radiologen werken in verschillende subspecialiteiten zoals diagnostische radiologie, die is onderverdeeld in neuroradiologie en pediatrische radiologie. Straling therapie en interventionele radiologie zijn ook deelgebieden. Na een succesvol afgeronde medische opleiding kan een bijscholing van vijf jaar gevolgd worden tot specialist radiologie. Dit omvat een aantal onderzoeken bij kinderen en volwassenen en wordt afgesloten met een onderzoek om neuroloog te worden.
Behandelingen
Radiologen werken in de meeste gevallen diagnostisch. Met behulp van beeldvormende technieken zoals ultrageluid of röntgenfoto's kunnen ziektepatronen en hun oorzaken worden opgespoord en dienovereenkomstig behandeld. De radioloog speelt een belangrijke rol in noodgeval medicijn Met name bij ernstige verwondingen of beroertes moet snel en gericht worden gehandeld. Een radioloog kan de basis leggen voor chirurgische ingrepen door middel van beeldvormingsprocedures. Buiten noodgeval medicijnis behandeling door een radioloog meestal op verwijzing van de huisarts of andere specialisten. Als er bijvoorbeeld een tumor wordt vermoed, wordt de radioloog geraadpleegd voor meer gedetailleerde opheldering. Na ongevallen met botbreuken beslist de radioloog of een operatie nodig is of niet. Een ander belangrijk gebied is bedekt met straling therapie. Het wordt gebruikt in kanker therapie, bijvoorbeeld. Radiologen werken echter niet alleen met patiënten, maar ook wetenschappelijk, bijvoorbeeld in onderzoek. Dit maakt technologische vooruitgang en dus betere behandelingsopties mogelijk.
Diagnostische en onderzoeksmethoden
Radiologen gebruiken verschillende apparatuur voor diagnose. De bekendste is de Röntgenstraal machine, die voornamelijk wordt gebruikt voor het afbeelden van het skelet. Dit kan bijvoorbeeld worden gebruikt om breuken te detecteren of om vreemde voorwerpen te visualiseren. Contrastmedia kunnen worden geïnjecteerd voor een nauwkeurigere diagnose. Deze stoffen maken het gemakkelijker om specifieke gebieden te visualiseren, zoals schepen De belangrijkste examens hier zijn mammografie, angiografie (beeldvorming van de schepen), urografie (beeldvorming van de bloedvaten die urine afvoeren) en fluoroscopie. Computertomografie (CT) is een ander belangrijk diagnostisch apparaat. Het maakt een meer nauwkeurige en gedifferentieerde beeldvorming mogelijk van weefsellagen en schepen Ook hier worden soms contrastmiddelen gebruikt. MRI biedt een nog betere beeldvormingsmogelijkheid van de weke delen, hoewel de inspanning en kosten hoger zijn. Naast deze grote apparaten gebruikt de radioloog ook ultrageluid en echografie. Bij bestralingstherapie worden zogenaamde lineaire versnellers gebruikt. Bij dit proces wordt alleen een specifiek deel van het lichaam bestraald met ioniserende straling. Dit proces heet teletherapie. in brachytherapieaan de andere kant wordt de stralingsbron direct op of in het lichaam gedragen. Beide soorten therapie worden gebruikt voor goedaardige en kwaadaardige ziekten en worden uitgevoerd door een radioloog.
Waar moet de patiënt op letten?
De keuze van een radioloog wordt meestal beïnvloed door een tijdsaspect. Vooral diagnostisch zijn de beschikbare apparatuur en artsen doorslaggevend en heeft de patiënt niet per se de mogelijkheid om zelf een radioloog te kiezen. De relatie tussen arts en patiënt is natuurlijk ook belangrijk. Toch ligt de focus in de radiologie op de apparatuur en de evaluatie van het onderzoek. Radiologie is bijna altijd slechts een tussenstation tussen diagnose en behandeling. Vaak krijgt de patiënt de radioloog niet te zien, omdat hij of zij de onderzoeksresultaten alleen evalueert en doorstuurt naar andere behandelende artsen. Enkel en alleen radiotherapie is een zaak voor de langere termijn. Ook hier dient het welzijn van de patiënt voorop te staan. Als er meningsverschillen ontstaan tussen arts en patiënt, kan dit het genezingsproces ernstig beïnvloeden. In het beste geval helpt een direct gesprek; anders kan een verandering van arts helpen.
