De cricoarytaenoideus posterieure spier vertegenwoordigt een interne larynxspier. Zijn functie is om de glottis te verwijden, waardoor de adem door de strottehoofd Daarom leidt bilaterale verlamming van de cricoarytaenoideus posterieure spier (postictale verlamming) tot kortademigheid - eenzijdige verlamming manifesteert zich vaak als heesheid.
Wat is de posterieure cricoarytaenoïde spier?
De cricoarytaenoideus posterieure spier is een spier van de strottehoofd Artsen noemen het ook wel de posticus; zijn tegenhanger is de anticus. Dit komt overeen met de kintong spier (Musculus genioglossus), die deel uitmaakt van de externe tongmusculatuur. De namen "posticus" en "anticus" worden voornamelijk gebruikt in verband met pathologische aandoeningen. De cricoarytaenoideus posterieure spier is de enige die de glottis kan verwijden. Aangezien geen enkele andere spier het kan vervangen, neemt het een cruciale positie in bij stemproductie en ademhaling. De larynxspieren kunnen worden onderverdeeld in een externe en een interne groep. De externe larynxspieren worden vertegenwoordigd door de cricothyroid-spier. De cricoarytaenoideus posterieure spier behoort samen met zeven andere spieren tot de binnenste groep. De andere interne larynxspieren zijn:
- Musculus cricoarytaenoideus lateralis.
- Musculus arytaenoideus transversus
- Musculus arytaenoideus obliquus
- Musculus aryepiglotticus
- Musculus thyreoarytaenoideus
- Musculus thyreoepiglottius
- Musculus vocalis
Om de strottehoofd strotklep sluit de keelstructuur tijdens het slikken. Dit proces zorgt er ook voor dat de cricoarytaenoideus posterieure spier niet in contact komt met vocht en voedsel.
Anatomie en structuur
De cricoarytaenoideus posterieure spier vindt zijn oorsprong in de cricoid kraakbeen (cartilago cricoidea) van het strottenhoofd. Dit kraakbeen heeft de vorm van een ring, de eigenlijke ring is de boog (arcus) van het kraakbeen. De plaat (lamina) van de cartilago cricoidea wijst naar achteren. De oorsprong van de posterieure cricoarytaenoideus-spier bevindt zich op deze kraakbeenachtige plaat. Van daaruit strekt de interne larynxspier zich uit naar de stellaat kraakbeen (cartilago arytaenoidea), waar het zich hecht aan de processus muscularis. Het stervormige kraakbeen is een ander deel van het strottenhoofd. Anatomen noemen dit kraakbeen ook wel het gietende kraakbeen of het kraakbeen. Naast het spierproces kent het kraakbeen nog een ander proces, het vocale proces, dat dient als de aanhechting voor de stemband Niet alleen hecht de cricoarytaenoideus posterieure spier zich aan de processus muscularis, maar ook de cricoarytaenoideus lateralis-spier. De articulatio cricoarytaenoidea en het ligamentum cricoarytaenoideum vormen een gewricht tussen het positionele kraakbeen en het cricoid-kraakbeen in het strottenhoofd.
Functie en taken
De functie van de posterieure cricoarytaenoideus-spier is om de glottis te verwijden. Geen van de andere spieren kan dit, hoewel sommige andere larynxspieren de spanning van de stembanden beïnvloeden. De vocalis-spier (Musculus vocalis) is bijvoorbeeld verantwoordelijk voor de inherente spanning van de stembanden. Vanwege zijn unieke eigenschap is de cricoarytaenoideus posterieure spier bijzonder belangrijk. De inferieure larynxzenuw, de laatste tak van de terugkerende larynxzenuw, is verantwoordelijk voor het beheersen van de posterieure cricoarytaenoïde spier. Via andere takken levert de inferieure larynxzenuw ook de andere interne larynxspieren. Daarentegen zijn de externe larynxspieren in de vorm van de cricothyroid-spier afhankelijk van innervatie door de superieure larynxzenuw. De inferieure larynxzenuw en superieure larynxzenuw vormen elk een tak van de nervus vagus (hersenzenuw X). Wanneer actiepotentialen het einde van de motorische zenuwvezels bereiken, prikkelen ze de spiervezels van de posterieure cricoarytaenoïde spier. In de spier duwen eiwitstructuren zich vervolgens in elkaar, waardoor de lengte van de vezels wordt verkort: de spier trekt samen. Terwijl de cricoarytaenoideus posterieure spier zich aanspant, trekt hij aan het spierproces waaraan hij is vastgemaakt. Dit deel van het stervormige kraakbeen beweegt dus naar achteren en verwijdt de glottis, ook wel bekend als de rima glottidis. stembanden (plicae vocales) komen samen in het midden van het strottenhoofd, zodat er geen lucht tussen hen kan passeren. Aan de andere kant, wanneer de glottis verwijdt, gaat lucht door de keel en kan de stembanden of stembanden om op deze manier te trillen en geluid te produceren.
Ziekten
Het falen van de posterieure cricoarytaenoid-spier wordt in de geneeskunde posticulaire verlamming genoemd. In het geval van bilaterale verlamming is de glottis gesloten en blokkeert de luchtweg. Als gevolg hiervan kunnen kortademigheid en ademhalingsgeluiden optreden. De laatste manifesteren zich als stridor, die het gevolg is van de veranderde luchtstroom. Bovendien kan bilaterale verlamming gepaard gaan met heesheid Als onderdeel van de behandeling, a tracheotomie is vaak nodig om de getroffen persoon te laten ademen. In sommige gevallen is de verlamming permanent. Eenzijdige verlamming van de posterieure cricoarytaenoid-spier is ook mogelijk. Symptomatisch, heesheid is het belangrijkste symptoom. Behandelingsopties omvatten elektrische stimulatie, chirurgische correctie en conservatieve stem therapie Welke opties worden overwogen, hangt echter af van het individuele geval. Een mogelijke reden voor de spierverlamming is het falen van de terugkerende larynxzenuw. Artsen spreken dan van terugkerende zenuwverlamming. De zenuw zelf kan beschadigd zijn, maar een mislukking van het geheel nervus vagus kan ook als oorzaak worden beschouwd. Omdat de tiende hersenzenuw tal van functies vervult en door de hoofd, nek, borst en buik, vagusverlamming gaat gepaard met andere symptomen. In het geval van bilaterale vagusverlamming zijn naast problemen met de bloedsomloop mogelijk ademhaling en slikproblemen Verlamming van de tiende hersenzenuw kan te wijten zijn aan letsel, ontsteking, of tumor, bijvoorbeeld.
