Pijn beïnvloedt het menselijk lichaam niet alleen acuut, maar ook op langere termijn. In het bijzonder intens voorkomend pijn wordt opgeslagen in pijn geheugen Het verandert neuronen in de hersenen en beïnvloedt genen, wat kan leiden tot chronisch pijn zonder duidelijke oorzaak.
Wat is pijnherinnering?
Pijn treft het menselijk lichaam niet alleen acuut, maar ook op langere termijn. In het bijzonder wordt pijn die intens optreedt, opgeslagen in pijn geheugen Complexe processen staan voorop bij het ontstaan van pijn geheugen Pijnprikkels kunnen sporen achterlaten in het lichaam als ze niet worden behandeld. Deze sporen worden opgeslagen in het spinal cord en hersenen Pijn heeft dus voornamelijk invloed op de zenuwstelsel Langdurige pijn maakt de getroffen gebieden gevoeliger voor prikkels, zelfs na genezing. Dit kan zich bijvoorbeeld uiten als hyperalgesie. Dit is wat de medische professie een overdreven gevoeligheid voor pijn noemt. Aan de andere kant kan pijn ook optreden bij prikkels die normaal gesproken als onschadelijk of helemaal niet pijnlijk zouden worden ervaren. Pijn geheugen wordt voornamelijk geactiveerd wanneer een stimulus te lang pijn heeft veroorzaakt. Vaak bij ernstige pijn is primaire hyperalgesie. Na fracturen zijn de omliggende gebieden bijvoorbeeld gevoeliger voor pijn en hebben ze de neiging pijn te doen bij de minste aanraking. Deze pijn is in feite een beschermend mechanisme van het lichaam. Het gebied moet worden gespaard om redelijk te genezen. De ontwikkeling van pijn geheugen kan worden vergeleken met trainingseffecten. Spieren - om het simpel te zeggen - blijven zich ontwikkelen door herhaalde prikkels. Hetzelfde gebeurt met synapsen die pijnprikkels overbrengen. Ze worden overgevoelig en kunnen na verloop van tijd onafhankelijk worden. In pijn geheugenwordt onderscheid gemaakt tussen expliciet geheugen en impliciet associatief geheugen. In de eerste worden de intensiteit en de aard van de eerdere pijn nogal oppervlakkig opgeslagen. De tweede behandelt de sensibilisatie van de periferie en de bijbehorende conditioneringsprocessen. Beeldvormende technieken kunnen worden gebruikt om het spoor te visualiseren dat leidt tot synaptische hermodellering.
Functie en taak
Het biologische doel van pijn is om op tijd chemische of mechanische prikkels te detecteren. Indien mogelijk weefselbeschadigende stimuli kunnen worden gedetecteerd, streeft het individu ernaar om de stimulus te voorkomen om pijn te verlichten of te vermijden. Zenuwcellen en hun verlengstukken zijn verantwoordelijk voor het detecteren van mogelijke gevaren en het doorgeven van de stimuli aan de hersenen, en daarmee het voorkomen van pijn conditioneren. De cellen die hiervoor verantwoordelijk zijn, worden nociceptoren genoemd. De taak van het pijngeheugen is onder meer om kort na de blessure getroffen gebieden te blijven sparen. Op deze manier wordt het genezingsproces versneld en kunnen de wonden beter genezen. De sensibilisatieprocessen van het lichaam kunnen het best worden bestudeerd bij de spinal cord De huidige resultaten hiervan zijn afkomstig van experimenten met muizen en ratten. synapsen die verantwoordelijk zijn voor verandering van pijnoverdracht wanneer de pijn aanhoudt. De aangetaste synaps wordt groter en de transmissiesnelheid en intensiteit sterker. Dit proces wordt ook wel potentie op de lange termijn genoemd. Volgens de laatste bevindingen heeft aanhoudende pijn ook invloed op de genetica van cellen. Het lichaam vormt nieuwe eiwitketens, waardoor de celmembraan Deze verandering leidt tot een snellere reactie op prikkels. Dit kan leiden tot terugkerende of aanhoudende pijn.
Ziekten en kwalen
Pijngeheugen is dus niet alleen verantwoordelijk voor het chronisch worden van pijn, maar kan ook leiden naar fantoompijn In dit geval wordt de pijn losgemaakt van de oorspronkelijke oorzaak. Stimuli worden doorgegeven aan de hersenen zonder een bijbehorend signaal. De gevolgen zijn bijvoorbeeld blijvende verkeerde houdingen, aangezien de getroffenen proberen de pijnlijke plek zo goed mogelijk te verlichten. Deze verlichtende houdingen worden veroorzaakt door pijn en zijn oorspronkelijk bedoeld om pijnlijke en zieke plekken te verlichten. Deze verlichtende houdingen leiden in dit geval echter al snel tot bewegingsarmoede of echte pijn, aangezien altijd een onnatuurlijke houding wordt aangenomen. Afhankelijk van de duur kan dit ook leiden tot misstanden in het skeletgebied. Bovendien kan het leiden tot veranderingen in het geheel zenuwstelselAfhankelijk van de casus kan pijn optreden in gebieden die ver verwijderd zijn van de oorspronkelijke trigger. De gevoeligheid van het hele lichaam voor pijn neemt toe en de getroffen persoon is constant gespannen. Deze spanning leidt tot extra spierspasmen. In sommige gevallen is het bijna onmogelijk om te zien waar de verkeerde soorten vandaan komen. Veel patiënten met chronische pijn raadpleeg een arts die perplex is over de oorzaak van de pijn. Organische oorzaken zijn in dit geval vaak niet te vinden. Als de patiënt zich de triggergebeurtenis niet herinnert of de verbinding niet herkent en zijn arts op de hoogte stelt, wordt het moeilijk. Het pijngeheugen kan echter met wat werk worden gewist. Dit is wat de neurobiologie probeert te doen. Oefening en ontspanning training wordt gebruikt om de problemen te verhelpen. Daarnaast, psychotherapie wordt vaak geadviseerd om getrainde, onjuiste bewegingspatronen weer op het goede spoor te krijgen. In veel gevallen ligt de moeilijkheid in de angst van de getroffen personen. Angst voor de pijn voorkomt houdingen die de prikkel zouden kunnen activeren. Daarom moeten specialisten uit verschillende disciplines samenwerken om de gewenste resultaten te bereiken, om het pijngeheugen op te heffen.
