De petrosale profundale zenuw is een sympathische zenuw van de hoofd regio. De belangrijkste functies zijn onder meer remmende invloeden op speeksel en traanproductie. Verwondingen en tekorten aan de petrosale profundale zenuw kunnen onder meer leiden tot speeksel- en traanafscheidingsstoornissen.
Wat is de petrosale profundale zenuw?
De interne halsslagader komt overeen met het periarteriële sympathische zenuwvezels plexus van de interne halsslagader Betrokken bij de plexus zijn de nervi carotici interni van de superieure cervicale ganglion (ganglion cervicale superius), die verschillende structuren vormen na het verlaten van de zenuwplexus. Deze structuren zijn de postganglionische vezels van de interne halsslagader. Een van deze vezels is de petrosale profundale zenuw. Samen met andere structuren passeert deze zenuw niet-verbonden door de ciliaire ganglion evenals het pterygopalatine ganglion en van daaruit controleert het zijn doelorganen. De petrosale profundale zenuw komt dus overeen met een sympathische zenuw van de hoofd regio. De sympathische zenuw behoort tot de autonome zenuwstelsel en ontsnapt aan vrijwillige controle. Daarom kunnen de vezels van de petrosale profundale zenuw niet willekeurig worden beïnvloed. Met zijn sympathische vezels innerveren de zenuw verschillende weefsels, zoals de bloed schepen van de hoofd regio naast de traanklieren. In de Duitse literatuur wordt de zenuw ook wel de diepe zenuwzenuw genoemd.
Anatomie en structuur
De diepe petrosuszenuw komt voort uit de interne halsslagader. Van deze zenuwplexus nabij de binnenkant halsslagader, reist de zenuwstructuur samen met het vat naar het zogenaamde petroïde bot (pars petrosa ossis temporalis), waar het zich verenigt met de parasympathische petrosale grote zenuw om de canalis pterygoidei of Vidi-zenuw te vormen. Als de canalis pterygoidei-zenuw passeert de petrosale profundus-zenuw het vleugelproceskanaal en stuurt de pterygopalatine ganglion Het ganglion is een verzameling van zenuwcel lichamen waardoor alle vezels van de petrosale profundale zenuw niet verbonden passeren. De petrosale profundale zenuw wordt uitsluitend geschakeld in het cervicale supercervicale grensganglion. In dit superieure cervicale ganglion tussen de longus capitis-spier en de digastrische spier, verschillende sympathische zenuwen zijn onderling verbonden en innerveren het hoofdgebied en het cervicale gebied nabij het hoofd. De sympathische wortelcellen bereiken het cervicale superieure ganglion via de vagosympathische truncus of het cervicale deel van het grenssnoer. Op dit punt draagt de petrosale profundale zenuw sympathische vezels bij aan de petrosale grote zenuw van de hersenzenuw VII (gezichtszenuw) en levert ook vezels aan het oog en oor via het ciliaire ganglion. In de baan hechten vezels van de petrosale profunduszenuw zich aan de jukbeenzenuw van de maxillaire zenuw en gaan verder naar de traanklier.
Functie en taken
De petrosale profundale zenuw levert sympathische vezels aan de traanklier en bloed schepen van het hoofdgebied. De structuur innerveren ook de nasales van de glandulae en de glandulae palatinae. Omdat de petrosale profundale zenuw bovendien betrokken is bij de innervatie van de orbitalis-spier, regelt deze de veneuze bloed terug naar de inferieure oogheelkunde ader Bovendien is het als een vezelgedeelte van de gaciale zenuw betrokken bij de innervatie van het gezicht en medieert het bovendien sympathische invloeden op het oog en het oor. Concreet heeft de sympathische zenuw een remmend effect op de geïnnerveerde klieren. De glandulae palatinae zijn talrijk speekselklieren in de submucosale weefsels van het achterste harde gehemelte, zacht gehemelte en huig In tegenstelling tot de parasympathische zenuwstelsel sympathische zenuwstelsel bereidt het lichaam voor op topprestaties en remt alle lichaamsfuncties die in de huidige situatie overbodig zijn. De sympathieke zenuwstelsel is het meer actieve deel van het autonome zenuwstelsel tijdens spanning reacties en wordt verondersteld het voortbestaan van het organisme te verzekeren door de efficiëntie van het lichaam te verhogen en een concentratie op essentiële lichaamsprocessen. Sinds de sympathische zenuwstelsel remt alle overbodige lichaamsfuncties in spanning reacties, de sympathische vezels van de petrosale profundus zenuw hebben een remmende werking op de speekselklieren. Aan de andere kant, de sympathische zenuwstelsel heeft een tonusverhogend effect op de aderen. De vezels van de petrosale profundale zenuw stimuleren daarom de samentrekking van de veneuze orbitale spier. Deze processen hebben invloed op het geheel cardiovasculair systeem.
Ziekten
Net als elke andere zenuw kan de diepe petrosale zenuw worden aangetast door inflammatoire, mechanische of compressiegerelateerde schade. Afhankelijk van de omvang van de schade treden er in het leveringsgebied wisselend functieverlies en verlamming op. Omdat de zenuw een sympathische zenuw is, verschuift de interactie tussen het parasympathische en sympathische zenuwstelsel wanneer de structuur wordt beschadigd. Dit betekent dat de weefsels en organen in het gebied dat wordt aangevoerd door de diepe petrosuszenuw, overwegend onder parasympathische invloed komen te staan. Naast trauma en ontstekingkan de oorzaak van symptomen van falen van de diepe petrosuszenuw bijvoorbeeld ruimtelijke laesies zijn die kneuzingen van de zenuw veroorzaken. Sommige pathologische aandoeningen van de diepe petrosuszenuw kunnen worden bepaald door middel van de Schirmer-test. Oogheelkunde gebruikt deze test om traanafscheidingsstoornissen te diagnosticeren. Bij de test wordt een strook lakmoespapier in de onderste conjunctivale zak van beide ogen ingebracht. Het begin van traanafscheiding bevochtigt het papier. Na minuten, de dokter maatregelen de afstand op de stroken die worden natgemaakt door tranen. Tien tot twintig millimeter van het papier is meestal na vijf minuten bevochtigd. Als de bevochtigde afstand ver boven of onder deze waarde ligt, duidt dit op een traanafscheidingsstoornis, wat kan duiden op pathologische veranderingen in de sympathisch-parasympathische interactie. Traanafscheidingsstoornissen kunnen echter ook worden veroorzaakt door een groot aantal processen zonder neurogene aard. Beeldvorming helpt bij de differentiële diagnose Als er inderdaad een storing is van de diepe petrosuszenuw, zijn er meestal aanvullende symptomen zoals speekselafscheidingsstoornissen of facialisstoornissen.
