Overmatig zweten Hyperhidrose

Synoniemen in bredere zin

Medisch: Hyperhidrose Hyperhidrosis facialis = zweten in het gezicht Hyperhidrose manuum = zweten van de handen Hyperhidrose palmaris = zweten van de handpalmen Hyperhidrose pedis = zweten van de voeten Hyperhidrose axilliaris = overmatig zweten onder de oksels

Definitie Hyperhidrose

De term hyperhidrose (van het Griekse "hyper": meer, hierboven en "hidros": water, zweet) beschrijft de neiging om overmatig te zweten. Dit kan zowel in bepaalde gebieden voorkomen als in het hele lichaam.

Diagnose Hyperhydrosis

De diagnose hyperhidrose wordt klinisch gesteld, wat betekent dat er geen objectieve tests (bv. Het meten van de hoeveelheid transpiratie) zijn die tot een diagnose kunnen leiden. Alleen de onderzoekende arts kan de diagnose stellen op basis van de symptomen, de medische geschiedenis (anamnese) en zijn medisch onderzoek. Voor patiënten die met dergelijke symptomen komen, is het eerste dat ik doe, handen schudden.

In deze gevallen wordt vaak waargenomen hoe de patiënten eerst hun hand aan hun broek afvegen en dan - nog steeds angstig - hun hand uitsteken. Na jaren van lijden is de presentatie aan de dokter een stressvolle situatie. In sommige gevallen wordt tijdens het medisch consult opgemerkt dat zweet uit de handen van de patiënt druppelt.

In sommige gevallen is het moeilijk onderscheid te maken tussen natuurlijk (fysiologisch) zweten in extreme situaties en overmatig zweten als ziektetoestand. De subjectieve beleving van de patiënt helpt om de juiste weg te vinden. Mensen die al een gedragsstoornis hebben - meestal is het sociaal isolement - hebben duidelijk een ziekte die behandeld moet worden.

De oorzaak van zweten ligt in een natuurlijk regulerend mechanisme van het menselijk lichaam. Als een patiënt aan sport doet, wordt zijn energiemetabolisme gestimuleerd en wordt energie geleverd in de vorm van glucose. Door deze opregulatie van de energiestofwisseling wordt er warmte in het lichaam gevormd, die op een of andere manier uit het lichaam moet ontsnappen zodat de lichaamstemperatuur niet stijgt.

Hiervoor worden zogenaamde sympathische zenuwvezels geactiveerd. Deze sympathische zenuwvezels zijn de oorzaak van zweten aangezien ze ervoor zorgen dat de boodschappersubstantie acetylcholine wordt vrijgegeven en het komt erop neer dat de zweetklieren meer zweet produceren en zo de overtollige warmte in het lichaam naar buiten afvoeren. De oorzaak van zweten is dus te vinden in het onvrijwillige, vegetatieve zenuwstelsel, dat bestaat uit het sympathische en parasympathische zenuwen.

Onvrijwillig betekent echter ook dat men de mate van zweetproductie niet kan beheersen, maar dat zodra het sympathieke zenuwstelsel wordt sterk geactiveerd, het zweet automatisch. De oorzaak van zweten kan dus ook zijn dat een patiënt opgewonden is, bijvoorbeeld voor een onderzoek, of dat een patiënt heeft hyperthyreoïdie, wat vervolgens leidt tot een blijvende toename van de toon van het sympathieke zenuwstelsel. Een andere oorzaak van zweten kan ook een ontregeling van verschillende zijn hormonen, wat bijvoorbeeld het geval is tijdens de puberteit of de menopauze (climacterisch).

Opvliegers kunnen dus optreden tijdens de menopauze. Over het algemeen zijn de oorzaken van zweten meestal niet ongebruikelijk, maar patiënten die overmatig zweten (hyperhidrose), dienen een arts te raadplegen. Patiënten moeten vooral voorzichtig zijn als ze 's nachts meer zweten. De oorzaak van nachtelijk zweten kan ook een tumorziekte zijn en is een zogenaamd B-symptomatisch. Infecties, psychische stoornissen, hart- ziekten of stofwisselingsstoornissen kunnen ook de oorzaak zijn van zweten en daarom moeten patiënten die meer zweten zeker een arts raadplegen.