Informatie vooraf
De term parodontitis is hier niet helemaal correct en is eerder een verzamelnaam voor alle inflammatoire en niet-inflammatoire aandoeningen van het parodontium. De ziekte, die de meeste mensen kennen als parodontitis, is eerder parodontitis, dwz een ziekte van het parodontium veroorzaakt door ontstekingsprocessen. Toch blijven we spreken van parodontitis, omdat deze term vaker voorkomt.
Oorzaken
De oorzaken van parodontitis kunnen talrijk en gevarieerd zijn, maar in de meeste gevallen vergelijkbaar met cariës of tandvleesaandoening (gingivitis), het wordt veroorzaakt door bacterieel gedenkplaat en dus door een gebrek aan mondhygiëne. plaat is een taaie biofilm die bestaat uit zowel afvalproducten van bacterieel metabolisme als voedselresten. plaat hecht aan het tandoppervlak en dringt zelfs onder de tandvleesrand door.
Daar nestelt het zich op en rond de tandwortel en veroorzaakt diepe tandvleeszakken. In de meeste gevallen puur gingivitis kan niet volledig worden gescheiden van de parodontitis die bekend staat als parodontose. Dit is zo omdat gingivitis gaat vaak vooraf aan parodontose.
De plaque leidt tot ontsteking in de tandvleeszakken, wat resulteert in de karakteristieke bloeding van de tandvlees. Zelfs voor de leek kunnen ontstekingen in de omgeving van de tandvlees zijn snel herkenbaar, doordat het tandvlees zijn rozige, lichte kleur verliest op de aangetaste plekken en donker wordt. Een langdurige, onbehandelde ontsteking van het tandvlees (gingivitis) verspreidt zich in de meeste gevallen naar de kaakbeen en het parodontale membraan van de tanden, in het ergste geval wordt dit gevolgd door de achteruitgang van het bot (botresorptie) en het verlies van tanden die hun verankering in het kaakbot verliezen.
Het is nog niet in detail duidelijk waarom deze ontstekingsgerelateerde afbraakprocessen precies plaatsvinden. Wat echter zeker is, is dat het van het lichaam is immuunsysteem en normale verdedigingsprocessen spelen een doorslaggevende rol. Hoewel ongeveer een op de twee mensen minstens één keer in hun leven een ontsteking van het tandvlees (gingivitis) krijgt, zo niet een echte parodontitis, zijn er factoren die een mogelijke ziekte bevorderen en dus de oorzaken van parodontitis.
Deze risicofactoren zijn onder meer: Deskundigen spreken ook van een genetische aanleg om ziekten van het parodontium (parodontitis) te ontwikkelen.
- Gebrek aan mondhygiëne
- Tabaksconsumptie
- Mond ademen
- Onbehandelde carieuze tanden
- Levenspartner met bestaande parodontose (eigenlijk parodontitis),
- Zwangerschap en
- Een algemene zwakte van de immuunsysteem.
Gingivitis is een ontsteking van het tandvlees en tandvleesrand. Het wordt veroorzaakt door pathogene (schadelijke) kiemen en vordert in verschillende fasen.
In het begin kan een lichte ontsteking zeer goed worden bestreden mondhygiëne en verschillende spoeloplossingen. Als het bacteriën vermenigvuldigt zich te veel en kan zelfs de wortel van de tand bereiken, eerst een matige en later een uitgesproken ontsteking van het tandvlees ontwikkelt. Spontane bloeding en tandvleeszakken zijn het resultaat.
Het is dan niet meer mogelijk om de aanslag met een tandenborstel te verwijderen, waardoor de ontsteking zich onbeperkt kan verspreiden. In dit stadium kan de ontsteking echter nog steeds worden teruggedraaid met de juiste behandeling. Een verbetering in mondhygiëne, evenals een vermindering van de afzettingen door professionele tandreiniging, laat de gingivitis binnen korte tijd genezen.
Deze maatregelen moeten echter ook op de lange termijn worden uitgevoerd om de ziekte te voorkomen en het ontstaan van parodontitis te voorkomen. Dit komt doordat de parodontitis ontstaat wanneer de gingivitis zich uitbreidt naar het tandbed en het omliggende bot. wijnsteen is een verkalkte tandplak die zich aan het tandoppervlak hecht.
Deze verkalkingen kunnen niet thuis worden verwijderd. Door hun ruwheid zijn ze echter een perfecte voedingsbodem voor de ophoping van schadelijke stoffen kiemen en bacteriën. Het aantal kiemen het veroorzaken van parodontitis neemt toe en verhoogt het risico om het te krijgen.
De schaal ("Concrementen") onder de tandvlees is bijzonder gevaarlijk.Het voorkomt dat het tandvlees aan het oppervlak van de tandwortel, wat absoluut noodzakelijk is voor een stevig gebit. Verder schaal opbouw veroorzaakt zelfs botresorptie rond de tand. Dit leidt tot verlies van het tandweefsel en de tanden beginnen los te komen.
De eigen strijd van het lichaam tegen bacteriën blijft stofwisselingsproducten produceren die het gezonde weefsel aantasten. Tandvleesbloeding en een toename van tandvleeszakken zijn het resultaat. Daarom is het nog belangrijker om tandsteen en concrementen te laten verwijderen in de kaakchirurgie.
Omdat: minder schadelijke ziektekiemen zich op een glad tandoppervlak nestelen. Het is bewezen dat roken verhoogt het risico op parodontose. Afhankelijk van het aantal sigaretten dat per dag wordt gerookt, kan het risico tot 15 keer toenemen en kan het ziekteverloop worden versneld.
De rook die zich verspreidt in de mond verandert de omgevingsomstandigheden voor de bacteriën in de mondholte. De weefsels worden grover door de constante irritatie, de mondholte wordt droger en bacteriën, die normaal gesproken worden weggespoeld, kunnen zich nestelen. Vooral schadelijke ziektekiemen kunnen sneller groeien en tandzakjes naar voren duwen of pijnlijke tandvleesontstekingen veroorzaken.
Bovendien, de bloed stroomsnelheid van de weefsels in de mondholte afname bij rokers, wat betekent dat de celvernieuwing langzamer verloopt en de zelfgenezingssnelheid lager is. Het lichaam kan zich daardoor veel minder goed verdedigen tegen de schadelijke bacteriën en parodontale therapie heeft niet hetzelfde succes als bij niet-rokers. Hoewel hier het slagingspercentage hoog is en de zakken met gemiddeld 2.5 mm afnemen, is deze waarde slechts ongeveer 1.75 mm voor rokers.
Het zelfgenezingspercentage kan echter weer worden verbeterd en een afname van de ziekte kan worden waargenomen door continu op te houden met tabak. Hoewel veel mensen zich hiervan niet bewust zijn, zijn patiënten met suikerziekte vormen een risicogroep voor parodontitis. Het risico is hier drie keer zo hoog.
De oorzaak is een wederzijds samenspel van beide ziekten. Met suikerziekte, wond genezen is aangetast door het hele lichaam, als de kleinste schepen geblokkeerd raken, waardoor de bloed stroomsnelheid. Vooral bij het parodontium, de schepen zeer snel blokkeren, wat betekent dat de aanvoer van bloed is niet voldoende gegarandeerd en de weerstand van het weefsel neemt af.
Omdat er echter veel schadelijke bacteriën op het tandvlees zitten, hebben ze het gemakkelijk en veroorzaken ze een snel begin van deze ziekte. Mentale en psychologische oorzaken kunnen verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van parodontitis. Ze vormen echter geen directe trigger, maar veroorzaken eerder een valse belasting van de tanden en het parodontium door nachtelijk tandenknarsen of -klemmen.
Gewoonlijk worden enkele tanden met veel contact bijzonder aangetast en kunnen ze bovendien worden losgemaakt door de aanwezigheid van schadelijke, pathogene (ziekteverwekkende) ziektekiemen. De verkeerde belasting wordt weggenomen door een nachtelijke schurende spalk te maken en zo te voorkomen dat de ziekte zich verder ontwikkelt. Door deze behandeling kunnen de tanden vervolgens weer op krachten komen en kan het verloop van de ziekte worden vertraagd.
Het gevaar van stress bij parodontitis mag niet worden onderschat. Zowel privé- als professionele stress verzwakken de patiënt immuunsysteem en kan de prognose voor de ziekte verslechteren. Een vroegtijdige aanvang en snelle progressie van deze ziekte is mogelijk.
Vooral in verband met andere risicofactoren (zoals roken or suikerziekte) is er een wederzijdse versterking van de ziekte. Aangezien stress echter geen lichamelijke ziekte is en daarom een van de factoren is die kunnen worden veranderd, kan het vaak leiden tot een snelle vermindering van het risico.
