Magnetische resonantie beeldvorming (MRI) van de extremiteiten (synoniemen: extremiteit MRI; MRI extremiteiten) - of ook wel nucleaire magnetische resonantie beeldvorming (NMR) van de extremiteiten genoemd - verwijst naar een radiologische onderzoeksprocedure waarbij een magnetisch veld wordt gebruikt om structuren in de extremiteiten in beeld te brengen (benen en armen).
MRI wordt nu routinematig gebruikt voor veel verschillende indicaties, aangezien het een zeer informatieve diagnostische procedure is. Het is echter meestal niet het diagnostische hulpmiddel van eerste keuze. Voorafgaand hieraan werden in veel gevallen andere diagnostische procedures zoals echografie (ultrageluid) Of computertomografie (CT) worden uitgevoerd.
Indicaties (toepassingsgebieden)
- Degeneratieve veranderingen in de botten, zachte weefsels en gewrichten.
- Ontstekingsveranderingen van de botten (bijv. osteomyelitis), gewrichten en omringende zachte weefsels.
- Bot tumoren
- Metastasen (dochtertumoren van tumoren)
- Breuken (botbreuken)
- Spierletsels na sportactiviteit of ongeval.
- Misvormingen in het gebied van de extremiteiten
Contra-indicaties
De gebruikelijke contra-indicaties zijn van toepassing op MRI van de ledematen, evenals op elk MRI-onderzoek:
- Pacemakers (met uitzonderingen).
- Mechanisch kunstmatig hart- kleppen (met uitzonderingen).
- ICD (geïmplanteerde defibrillator)
- Metallisch vreemd lichaam in gevaarlijke lokalisatie (bijv. In de nabijheid van schepen of oogbol)
- Overige implantaten zoals: cochleair / oculair implantaat, geïmplanteerde infuuspompen, vaatklemmen, Swan-Ganz-katheters, epicardiale draden, neurostimulatoren, enz.
Contrast administratie moet worden vermeden in geval van ernstige nierinsufficiëntie (nierinsufficiëntie) en bestaande zwangerschap.
De procedure
Magnetische resonantiebeeldvorming is een van de niet-invasieve beeldvormingsprocedures, wat betekent dat het niet het lichaam binnendringt. Door het magnetische veld te gebruiken, protonen (voornamelijk waterstof) worden opgewonden in het lichaam om nucleaire magnetische resonantie te produceren. Dit is een verandering in de oriëntatie van het deeltje als gevolg van een magnetisch veld. Dit wordt als signaal opgevangen door de spoelen die tijdens het onderzoek om het lichaam zijn geplaatst en naar de computer gestuurd, die uit de vele metingen die tijdens het onderzoek plaatsvinden het exacte beeld van het lichaamsgebied berekent. In deze afbeeldingen worden de verschillen in de grijstinten dus veroorzaakt door de distributie of waterstof ionen. Bij MRI kan onderscheid worden gemaakt tussen verschillende beeldvormende technieken, zoals T1-gewogen en T2-gewogen sequenties. MRI biedt een zeer goede visualisatie van structuren van zacht weefsel. EEN contrastmiddel kan worden toegediend voor nog betere differentiatie van weefseltypen. Zo kan de radioloog door dit onderzoek nog meer gedetailleerde informatie verkrijgen over eventuele ziekteprocessen.
Het onderzoek duurt doorgaans ongeveer een half uur en wordt uitgevoerd terwijl de patiënt ligt. Tijdens het onderzoek bevindt de patiënt zich in een afgesloten ruimte met een sterk magnetisch veld. Omdat de MRI-machine relatief luid is, wordt een koptelefoon op de patiënt geplaatst.
Magnetische resonantie beeldvorming van de extremiteiten is een zeer nauwkeurige diagnostische procedure die tegenwoordig voor veel ziekten en klachten wordt gebruikt.
Mogelijke complicaties
Ferromagnetische metalen lichamen (inclusief metalen make-up of tatoeages) kunnen leiden lokale warmtegeneratie en mogelijk paresthesie-achtige gewaarwordingen (tintelingen) veroorzaken.
Allergische reacties (tot levensbedreigend, maar slechts zeer zeldzaam anafylactische shock) kan optreden als gevolg van contrastmiddel administratie. Administratie een contrastmiddel met gadolinium kan in zeldzame gevallen ook nefrogene systemische fibrose veroorzaken.
