Introductie
De afkorting MRT staat voor Magnetic Resonance Imaging en is een belangrijk diagnostisch hulpmiddel in de geneeskunde. De manier waarop een MRI werkt, is gebaseerd op het feit dat het menselijk lichaam veel zogenaamde protonen bevat. Dit zijn individuele waterstofmoleculen die diffuus door het lichaam zijn verdeeld.
Deze protonen kunnen door een MRI in een bepaalde richting worden afgebogen door een magnetische puls toe te passen, vandaar de naam magnetische resonantie beeldvorming. Dit levert een afbeelding in doorsnede op, vergelijkbaar met een computertomograaf (CT). Dit betekent dat met behulp van MRI, de thoracale wervelkolom kan worden weergegeven in een doorsnede of in een lengtedoorsnede om het volledige verloop van de thoracale wervelkolom beter te visualiseren.
Een MRT biedt veel voordelen. Ten eerste houdt de MRI geen blootstelling aan straling in. Dit is een duidelijk voordeel ten opzichte van Röntgenstraal of CT.
MRI is echter erg traag in vergelijking met CT. Bovendien kan MRI niet worden gebruikt om patiënten te onderzoeken met een gangmaker of andere magnetisch actieve componenten zoals metalen platen in hun lichaam na a breuk. De procedure voor een MRI-scan is niet altijd hetzelfde, aangezien er verschillende soorten MRI-afbeeldingen zijn.
Als algemene regel, alvorens te onderzoeken de thoracale wervelkolom Bij MRI moeten in ieder geval de bovenste delen en ook de beha worden verwijderd, aangezien dit storende factoren kunnen worden. De patiënt wordt vervolgens op een mobiele bank geplaatst. Met behulp van deze bank kan de patiënt nu in de MRT-“buis” worden verplaatst.
Het is belangrijk dat de patiënt niet beweegt tijdens het onderzoek, omdat dit ook tot storende factoren kan leiden. In sommige praktijken kan de patiënt dat dus luisteren naar muziek tijdens het tentamen, die wordt afgespeeld via een luidspreker. De duur van een MRI-onderzoek van de thoracale wervelkolom duurt ongeveer 20-30 minuten.
Tijdens de lopende MRI-opname kunnen de fysieke omstandigheden ervoor zorgen dat er herhaaldelijk klopgeluiden optreden wanneer de buis wordt in- en uitgeschakeld. Deze dienen de patiënt niet van streek te maken, aangezien dit volkomen normaal is en helaas onvermijdelijk. Het is belangrijk om te weten dat u het onderzoek op elk moment kunt stoppen.
Meestal krijgen de patiënten een bel, waarmee ze kunnen signaleren dat ze het onderzoek willen onderbreken. Daarnaast hebben de patiënten echter ook de hele tijd contact met de keuringsarts, de radioloog. Dus als de patiënt zich door de duur van het onderzoek of om andere redenen onwel voelt, kan het onderzoek altijd worden onderbroken, maar zijn de resultaten meestal niet meer bruikbaar.
Alle artikelen in deze serie:
