Kraakbeenvorming

Introductie

Kraakbeen is een stevig maar drukelastisch weefsel en bestaat uit een netwerk van bindweefsel vezels. De zogenoemde hyaline kraakbeen lijnen gezamenlijke oppervlakken en zorgt ervoor dat de botten van de gezamenlijke partners schuren niet tegen elkaar. Als gewrichtsslijtage (artrose) optreedt, het gewricht kraakbeen verliest substantie.

In het geval van aanvankelijke slijtage leidt dit tot pijn bij het begin van de beweging of na langdurige of zware beweging. Later, pijn in rust komt ook voor. Om een ​​chirurgische gewrichtsvervanging uit te stellen, zijn er benaderingen om het verloren gewricht weer op te bouwen kraakbeen en verminderen zo de symptomen van artrose.

Kan kraakbeen worden herbouwd?

Het herstellen van verloren kraakbeen is moeilijk. Zeker als er al veel kraakbeen is versleten, is kraakbeenreconstructie moeilijk of vaak onmogelijk. Er zijn echter verschillende benaderingen om verdere afbraak van kraakbeen te voorkomen en mogelijke opbouw van kraakbeen te activeren, vooral als de kraakbeenschade is nog niet al te uitgebreid: deze omvatten met name voeding en oefentherapie.

In voeding moeten bijvoorbeeld verschillende voedingsmiddelen die de afbraak van kraakbeen minimaliseren, zoals aardappelen of rijst, vaker worden geconsumeerd en moeten voedingsmiddelen die de afbraak van kraakbeen versnellen, zoals eieren, zuivelproducten of alcohol, worden vermeden. Omdat het kraakbeenweefsel niet direct wordt aangevoerd bloedis het belangrijk om de uitwisseling van vocht en het metabolisme in het kraakbeen te stimuleren door middel van inspanning, zodat defect kraakbeen kan regenereren. Om een ​​positief effect te hebben op de kraakbeenvorming door middel van inspanning, gewrichtsontziende sporten zoals zwemmen, roeien of fietsen moet worden gekozen.

Kraakbeenbescherming en opbouwpreparaten zoals glucosamine, dat bedoeld is om de vorming van nieuw kraakbeen te stimuleren, kunnen ook worden ingenomen. De injectie van hyaluronzuur of polynucleotidegel, die de kraakbeencellen activeert, is bedoeld om het ongemak van kraakbeenafbraak te minimaliseren. Een andere benadering, vooral nuttig voor jonge artrosepatiënten bij wie het kraakbeen nog niet ernstig is aangetast, is gebaat bij nieuw onderzoek waarbij de eigen stamcellen van het lichaam in het beschadigde gewricht worden geïnjecteerd, dat vervolgens kan worden omgezet in kraakbeencellen.

Een andere mogelijkheid is de transplantatie van het eigen kraakbeen van het lichaam (autologe chondrocytentransplantatie). Bij deze procedure wordt bijvoorbeeld intact kraakbeen uit de knie gehaald en in het laboratorium gekweekt voordat het opnieuw wordt ingebracht in het defecte gebied. Deze methode is echter alleen succesvol geweest met minor kraakbeenschade.