De ivermectine is een remedie die wordt gebruikt tegen interne en externe besmetting van parasieten. Het blokkeert de mobiliteit van luizen, wormen of teken en leidt op deze manier tot hun dood.
Wat is ivermectine?
Voor gebruik, ivermectine wordt gebruikt bij vele soorten parasitaire besmetting. Het blokkeert de mobiliteit van luizen, wormen of teken en leidt op deze manier tot hun dood. Ivermectine is een zogenaamd antiparasitair middel. Met andere woorden, een middel dat wordt gebruikt tegen de parasitaire verspreiding bij mens en dier. Kortom, het is witachtig tot lichtgeel poeder dat kan niet worden opgelost in water, maar wordt voornamelijk gemengd met andere dragervloeistoffen voor een betere administratie Hoewel ivermectine lange tijd algemeen werd gebruikt in de menselijke geneeskunde, is het belang daar nu aan het afnemen. Het preparaat wordt daarentegen nog steeds veel gebruikt in de diergeneeskunde. Het wordt gebruikt wanneer mensen en dieren uitwendig worden besmet met parasieten, luizen, teken en mijten. Evenzo kunnen wormen in het organisme ook onschadelijk worden gemaakt. De ivermectine leidt tot de dood van de ongewenste besmetting en start op deze manier het daaropvolgende herstelproces.
Farmacologische werking
Over het algemeen kan ivermectine bij toediening goed worden opgenomen door het menselijke en dierlijke organisme. Kort na inname is het al detecteerbaar in vetweefsel alsmede de lever Van daaruit kan het het chloride kanalen van de parasieten. Zo'n kanaal wordt beschouwd als een transportroute voor ionen en leidt op zijn beurt tot de mobiliteit van ongewervelde dieren. De functionaliteit van deze kanalen wordt echter geremd door ivermectine. Ionen kunnen niet meer uit het levende organisme worden afgevoerd. In plaats daarvan wordt de stroom teruggevoerd naar de mijt, teek of luis, waardoor een overmaat ontstaat chloride ionen om zich op te bouwen in het levende organisme. Opluchting via de chloride kanaal is niet langer mogelijk vanwege het blokkerende ivermectine. Aanvankelijk volgt verlamming van de parasiet. Het vertoont een verstoring van de mobiliteit, kan niet meer bewegen en kan evenmin aan zijn lot ontsnappen. Bovendien heeft het geen toegang meer tot het menselijk organisme en zal het daarom ook niet zuigen bloed geen schadelijke stoffen verspreiden. In deze toestand is het gedoemd te sterven en moet het uiteindelijk door zijn verlamming omkomen. Ivermectine elimineert de besmetting meestal na één tot twee dagen.
Medicinaal gebruik en toepassing
Voor gebruik wordt ivermectine gebruikt voor vele soorten parasitaire besmettingen. Dit kan zich verspreiden in het organisme en hier de darm koloniseren, bijvoorbeeld in de vorm van draadwormen. Evenzo kunnen haakwormen toegang krijgen tot het menselijk lichaam door zichzelf erin te implanteren via de poriën van de huid In dergelijke gevallen wordt verondersteld dat ivermectine enerzijds voorkomt dat de wormen hun schadelijke invloed uitoefenen, en anderzijds om reeds afgezette eieren van het veroorzaken van verdere ziekte. Als, aan de andere kant, de besmetting op de huidivermectine zal op dezelfde manier helpen. Hier bijvoorbeeld luizen, teken en mijten die mensen zuigen bloed of verspreid in de haar zou moeten worden overwogen. In alle bovenstaande gevallen kan het preparaat zowel intern als extern worden toegediend. De dosering is niet afhankelijk van de ernst van de besmetting, maar van de fysieke gesteldheid van de patiënt. Hij kan de ivermectine ook met tussenpozen van nog eens zes tot twaalf maanden innemen als preventieve maatregel om een nieuwe uitbraak te voorkomen, die met name het gevolg zou kunnen zijn van eieren van de parasieten.
Risico's en bijwerkingen
De bijwerkingen van ivermectine hebben geleid tot iets minder recent gebruik van het medicijn in de menselijke geneeskunde. De belangrijkste hiervan zijn hoofdpijn, misselijkheiden aanvallen van nervositeit. Een lichte koorts kan ook voorkomen. Als ivermectine rechtstreeks aan de huid, dwz daar gebruikt als crème of lotion, kunnen roodheid, jeuk en oedeem optreden. Bovendien reageren hoogrisicopatiënten die al klagen over chronische ziekten niet zelden met astmatische aanvallen. Het is ook van cruciaal belang dat zelfs na een succesvolle behandeling met ivermectine, er altijd een medisch vervolgonderzoek moet plaatsvinden om na te gaan of de parasieten volledig uit het lichaam zijn geëlimineerd. immuunsysteem kan optreden in de loop van de daaropvolgende weken. Ivermectine moet daarom altijd onder medisch toezicht worden gebruikt.
