Vaginale afscheiding is normaal, maar hoeveel is gebruikelijk en welke aanwijzingen kunnen veranderingen in de afscheiding geven over mogelijke vaginale aandoeningen? Lees wat de hoeveelheid, de consistentie, de geur en de kleur van vaginaal vocht u vertellen vaginale flora en mogelijke vaginale ziekten hier.
Vaginale afscheidingen: hoeveel is normaal?
Hoeveel vaginale afscheiding er dag in dag uit wordt geproduceerd, verschilt van vrouw tot vrouw: sommige damesslipjes zijn bijvoorbeeld 's avonds bijna wit als een laken, terwijl voor andere een of twee inlegkruisjes per dag normaal zijn. Gewoonlijk wordt een totaal van 5 ml per dag niet overschreden.
In zeldzame gevallen worden ook constant grotere hoeveelheden afgescheiden, waardoor slipjes of inlegkruisjes meerdere keren per dag moeten worden vervangen zonder dat er een organische reden wordt gevonden - een voorwaarde dat kan buitengewoon pijnlijk zijn. Aangenomen wordt dat deze getroffen vrouwen overactieve klieren in het vaginale gebied hebben, vergelijkbaar met de manier waarop sommige mensen vatbaar zijn voor extreem zweten.
Kwijting: normaal, zwaar of gekleurd - wat betekent het?
Wat betekent ontslag?
Het is verwarrend dat sommige auteurs een ander onderscheid maken: voor hen is vaginale afscheiding wat dient om de vagina te bevochtigen tijdens geslachtsgemeenschap, terwijl afscheiding altijd pathologisch is.
Dit komt echter niet overeen met de classificatie die gewoonlijk door artsen wordt gebruikt, waarbij ontlading, dat wil zeggen fluor - afhankelijk van de expressie, samenstelling en oorzaak - zowel normaal als pathologisch kan zijn.
Veranderingen in vaginale afscheidingen
Normale, gezonde vaginale afscheidingen zijn wit-transparant, vloeibaar en geven geen bepaalde geur af. Tijdens het midden van de cyclus kan de hoeveelheid toenemen en is de ontlading dan duidelijk. In de omgeving van ovulatiewordt de afscheiding vaak stroperiger.
Veranderingen in de consistentie, kleur en geur van vaginale afscheidingen kunnen ook wijzen op verstoring van de vaginale flora:
- Als de vaginale afscheiding bijvoorbeeld vies ruikt, kan dit een teken zijn van bacteriële overgroei in de vagina. Vaak nemen getroffen vrouwen een ‘visachtig’ geurkan de afscheiding dun worden.
- A vaginale schimmel (vaginale mycose) manifesteert zich vaak door een witachtig gele vaginale afscheiding. De consistentie van de vaginale afscheiding is dan vaak nogal romig of kruimelig.
- Ook als de afscheiding geel, bruinachtig of groenachtig is, kan dit wijzen op een pathologische verandering. Dit geldt ook als de vaginale afscheiding bloederig, schuimig of brokkelig is.
- Evenzo jeuk, pijn en brandend in het intieme gebied zijn waarschuwingssignalen die serieus moeten worden genomen.
De kleur, hoeveelheid en geur van vaginale afscheidingen variëren echter niet alleen hormoongerelateerd (dwz tijdens de menstruatiecyclus, tijdens zwangerschap, onder de “pil”), maar kan ook op korte termijn veranderen door voeding. Bijvoorbeeld, uien, knoflook en hete kruiden worden niet alleen uitgeademd door de adem en huid, maar ook via de slijmvliezen.
Zieke vaginale flora
Een permanent ongezond dieet, evenals andere factoren, kunnen de vaginale flora en dus leiden voor ongemak en ziekte. Dit zijn bijvoorbeeld:
- Overdreven intieme hygiëne
- Zeer strakke broeken, vooral die van synthetische vezels
- Medicamenteuze therapieën, bijvoorbeeld met antibiotica.
- Allergieën
- Diabetes mellitus
- Stress en mentale belasting
Infecties en andere problemen van de vagina
Als de vaginale omgeving is uitgeschakeld evenwicht, ziekmakend bacteriën hebben een gemakkelijk spel: ze kunnen de gezonde slijmvliesflora (Bacteriële vaginose). Trichomonaden (flagellaten die geslachtsziekten veroorzaken), schimmels (vooral de gist Candida albicans) en virussen (bijvoorbeeld de herpes virus) zijn dan ook waarschijnlijker groeien en binnenvallen.
Naast infecties, goedaardige en kwaadaardige tumoren in de vagina en baarmoeder en - vooral in het geval van nieuwsgierige kleine meisjes - kunnen ook vreemde lichamen die zijn ingebracht en vergeten leiden tot pathologische afscheiding. Als de ontstekingsreacties zijn gelokaliseerd in het gebied van de vleien, worden ze door de arts ook wel aangeduid als vulvitis, in de vagina als vaginitis (of colpitis) of - aangezien beide gebieden vaak worden aangetast - als vulvovaginitis.
