Wat een interferon? Interferonen zijn belangrijke boodschappers van het natuurlijke immuunsysteem en de verspreiding van virale infecties voorkomen. Genetisch gemodificeerd interferonen hebben een cruciale rol gespeeld bij de behandeling van hepatitis C en multiple sclerose Voor meerdere jaren. Interferonen zijn endogeen eiwitten die behoren tot de groep van cytokinen. Ze spelen een belangrijke rol in de natuurlijke afweer van het lichaam en beperken de verspreiding van virale infecties.
Effect van interferon
Een cel die wordt aangevallen door een virus, komt vrij interferon De vrijgegeven interferon stimuleert de natuurlijke immuunrespons van het lichaam en voorkomt verdere verspreiding van het virus. Interferonen kunnen worden onderverdeeld in subtypen, die verschillen in hun chemische structuur en worden geproduceerd door verschillende celtypen. De meest prominente vertegenwoordigers zijn: Alpha-interferon (α-IFN), beta-interferon (β-IFN) en gamma-interferon (γ-IFN). Met de hulp van gentechnologie processen kunnen interferonen nu kunstmatig worden geproduceerd en gebruikt voor de behandeling van bepaalde ziekten. Terwijl alfa-interferon wordt gebruikt bij de behandeling van hepatitis C en wat tumor ziekten, beta-interferon is een belangrijk onderdeel in de therapie of multiple sclerose (MEVROUW). Omdat interferonen de immuunrespons van het lichaam stimuleren, interferon therapie gaat meestal gepaard met ernstige bijwerkingen.
Alfa-interferon en hepatitis C
Alfa-interferon wordt vaak gebruikt om acuut en chronisch te behandelen hepatitis C. Infectie met de hepatitis C virus veroorzaakt ernstige ontsteking van de lever In veel gevallen (circa 50-80 procent) acuut hepatitis C infectie is chronisch en kan leiden te significant lever schade op lange termijn. In therapie met alfa-interferon krijgt de patiënt een injectie onder de huid (subcutaan) met regelmatige tussenpozen - meestal wekelijks. Bovendien moet de patiënt nemen ribavirine, dat ook een antiviraal effect heeft. Behandeling met interferon voor hepatitis C duurt tussen de 24 en 48 weken. Om een optimaal therapeutisch succes te garanderen, moeten patiënten zich volledig onthouden van alcohol tijdens therapie. Alfa-interferon wordt ook gebruikt om sommige kankers te behandelen. De beste successen tot nu toe zijn behaald bij niercelcarcinoom en kwaadaardig melanoma (zwart huidkanker).
Beta-interferon en multiple sclerose (MS).
Beta-interferon wordt meestal gebruikt om te behandelen multiple sclerose (MEVROUW). Multiple sclerose is een van de meest voorkomende neurologische aandoeningen bij jonge volwassenen. Volgens de Duitse Multiple Sclerosis Society (DMSG) hebben momenteel meer dan 250,000 mensen in Duitsland MS. Multiple sclerose is een ontstekingsziekte van de centrale zenuwstelsel (CNS) waarin een belangrijke beschermlaag van de zenuwvezels, de zogenaamde myeline-omhulsels, geleidelijk degenereert. Als gevolg hiervan wordt de communicatie tussen zenuwcellen verstoord, wat leidt tot verschillende neurologische gebreken die meestal in episodes optreden. De symptomen van multiple sclerose zijn heel verschillend en hangen af van welk gebied van de zenuwstelsel wordt beïnvloed. Bijvoorbeeld visuele stoornissen, tintelingen of duizeligheid kan gebeuren. Omdat de ziekte een van de autoimmuunziektenBetra-interferon kan hier heel goed worden gebruikt voor therapie om het aantal en de ernst van terugvallen te verminderen.
MS: gamma-interferon cruciaal?
Bij multiple sclerose, de immuunsysteem bestrijdt ten onrechte de eigen cellen van het lichaam. Gamma-interferon wordt verondersteld een cruciale rol te spelen bij het veroorzaken van MS-terugvallen. Beta-interferon wordt daarentegen gebruikt om multiple sclerose te behandelen. Het blokkeert het terugval-opwekkende effect van gamma-interferon en dempt de ontstekingsreacties in het CZS. De therapie van MS met bèta-interferon wordt regelmatig uitgevoerd injecties (meerdere keren per week). In verschillende onderzoeken is aangetoond dat bèta-interferon de frequentie en ernst van terugval vermindert.
Bijwerkingen van therapie met interferon
De meest voorkomende bijwerking van interferontherapie is griep-achtige symptomen zoals koorts, gewrichtspijn en 피로 Bovendien kan interferon aanzienlijke psychologische bijwerkingen hebben, zoals Depressieagressiviteit, slaapstoornissen, 피로en impulsiviteit. Voor zowel alfa-interferon als bèta-interferon zijn de beschreven bijwerkingen zeer vergelijkbaar en zijn deze veel voorkomende redenen om de interferontherapie stop te zetten.
