Wegedoornbessen zijn een typische anthranoïde medicijn. Sommige van de stoffen die erin zitten, worden bacterieel in de darm gekliefd. De decolletéproducten leiden om af te nemen absorptie van vloeistof, wat betekent dat er meer vloeistof van de darm naar de bloed.
Tegelijkertijd verhogen de splitsingsproducten de afscheiding van chloride en vervolgens water in de darm. Hierdoor is de darminhoud meer vloeibaar en de darm volume wordt verhoogd, wat op zijn beurt leidt tot een toename van de darmmotiliteit en een versnelde lediging van de darm.
Wegedoorn: mogelijke bijwerkingen
Bij het nemen van duindoornbessen kan krampachtig ongemak van het maagdarmkanaal optreden, wat moet resulteren in een dosis vermindering. Langdurig gebruik kan leiden tot bloed in de urine (hematurie) en verlies van elektrolyten (vooral kalium). Kalium verliezen kunnen leiden tot spierzwakte en hartstoornissen zoals hartritmestoornissen.
In geïsoleerde gevallen zet zich onschadelijk pigment af in de darm slijmvlies (pseudomelanosis coli) zijn waargenomen, maar deze verdwijnen na stopzetting van het geneesmiddel. Overmatig gebruik van wegedoornbessen kan ook leiden tot verergering van intestinale traagheid.
Interacties met andere middelen
De kalium reeds genoemde verliezen en de bijbehorende gevolgen (storingen in hart- functie) van chronisch gebruik kan worden verergerd als verschillende andere middelen tegelijkertijd worden ingenomen. Deze omvatten verschillende diuretica (thiazidediuretica), adrenocorticale steroïden, middelen die het hart verhogen sterkte (Cardiale glycosiden), En zoethout wortel voorbereidingen.
De effecten van anti-aritmie drugs, medicijnen voor hartritmestoornissen, kan ook worden beïnvloed.
