Gezwollen milt

Introductie

Een zwelling van de milt, dwz de toename in omvang, wordt in medisch jargon splenomegalie genoemd. In de meeste gevallen veroorzaakt het geen symptomen en is het vaak een willekeurige diagnose. Het kan zowel voorkomen in de context van infectieziekten als kwaadaardige (kwaadaardige) ziekten. Of en in hoeverre een therapie nodig is, hangt af van de onderliggende ziekte.

Oorzaken

Een reden voor een uitbreiding van de milt kunnen infecties zijn met bacteriën or virussen. Een typisch voorbeeld is de klier van Pfeiffer koorts. Het ontwikkelt zich na infectie met de Epstein-Barr virus (EBV).

Heel vaak worden jonge mensen door de ziekte getroffen. Het gaat vaak gepaard met een zwelling van tal van weefselvocht knooppunten, niet zelden is er ook een vergroting van de lever en milt. Malaria kan ook zwelling van de milt veroorzaken.

Een andere mogelijke oorzaak van een vergroting van de milt zijn zogenaamde stapelingsziekten. Het betreft afzettingen van stofwisselingsproducten die niet voldoende worden afgebroken. De afzettingen kunnen plaatsvinden in de milt, die dan in omvang toeneemt.

Een voorbeeld van een dergelijke stapelingsziekte is de ziekte van Gaucher. Amyloïdose is ook een van de stapelingsziekten die gepaard kunnen gaan met een vergroting van de milt. Verder hoge druk in het portaal ader systeem (lever schepen) kan de milt doen opzwellen.

Zo'n hoge druk kan bijvoorbeeld optreden bij zwakte van rechts hart- or lever cirrose. Pfeiffer's klier koorts, ook bekend als mononucleosis, is een virale ziekte veroorzaakt door de Epstein-Barr virus. Jongeren worden vaak getroffen.

Griep-achtige symptomen en koorts optreden, en de weefselvocht knooppunten zwellen aanzienlijk op. Gezwollen keelamandelen en keelpijn komen ook vaak voor. De ziekte kan soms maanden aanslepen en kan zich in latere stadia voornamelijk via manifesteren vermoeidheid, uitputting en verminderde prestaties.

Het is niet ongebruikelijk dat de milt en / of de lever aanzienlijk vergroot worden. Een causale therapie bestaat sindsdien niet antibiotica helpen niet bij virale ziekten. Symptomen kunnen worden behandeld, bijvoorbeeld met antipyretische en ontstekingsremmende geneesmiddelen.

Last but not least zijn kwaadaardige (kwaadaardige) ziekten verantwoordelijk voor een toename van de grootte van de milt. Met name bepaalde soorten leukemie (bloed kanker) kan uitgesproken splenomegalie veroorzaken. Dit wordt veroorzaakt door het volgende mechanisme: Het bloed componenten van mensen (rode bloedcellen, bloedplaatjes, witte bloedcellen) worden normaal gesproken geproduceerd in hun beenmerg.

In leukemie, veel kanker cellen vermenigvuldigen zich in de beenmerg. Deze produceren een soort celkloon, dus alleen wit bloed cellen worden geproduceerd door de kanker cellen. Terwijl de kankercellen zich blijven vermenigvuldigen, stromen ze op een gegeven moment de beenmerg en de normale cellen, die de andere bloedbestanddelen zouden moeten produceren, hebben geen plaats meer.

Ze moeten dus ergens anders zoeken. Bij patiënten met leukemie kan de bloedvorming uit het beenmerg worden verschoven naar de milt en lever, dit wordt extramedullaire bloedvorming genoemd. Dit leidt tot een aanzienlijke zwelling van de lever en / of milt.

Een zwelling van de milt na een simpele verkoudheid is nogal ongebruikelijk. Een dergelijke zwelling komt vaker voor tijdens bepaalde infectieziekten, zoals de klierkoorts van Pfeiffer. Alcohol heeft vrij weinig effect op de milt. Alcoholgebruik leidt daarom meestal niet tot een vergroting van de milt. Chronisch alcoholgebruik leidt echter tot levercirrose bij sommige patiënten, die op hun beurt af en toe zwelling van de milt kunnen veroorzaken.