Geschiedenis
Bij een opgraving van het Changsha-gebied, Zuid Chinawerden er rollen uit de Han-dynastie (206 v.Chr. - 220 nChr.) gevonden, waarin 11 meridianen werden beschreven. Opvallend was dat de meridianen geen gesloten circuit vormden en geen relatie hadden met de organen.
Sommige Chinese auteurs geloven dat eerst de 6 meridianen van de onderste extremiteit (milt/alvleesklier, nier, lever, maag, blaas, galblaas) bestonden en pas toen de 5 meridianen van de bovenste extremiteit (dunne darm, hart-, dikke darm, long, hartzakje) werden geconstrueerd op basis van de analogie. Pas in de late periode van “Neijing”, de zogenaamde lente- en herfstperiode, werden ze uitgebreid tot 12 meridianen. Zelfs dan, de reflecterende relatie tussen gebieden op het oppervlak van het lichaam - de meridianen - en interne organen werd erkend.
Er werd ook erkend dat de 12 meridianen een gesloten circuit vormen dat een 24-uursritme tot stand brengt. Uit de waarneming van archeologische vondsten kan worden opgemaakt dat het concept van het meridiaanverloop veel ouder en belangrijker is dan dat van de acupunctuur of meridiaanpunt. De moderne geneeskunde beschouwt de meridianen als de som van de volgende systemen: bloed vaartuigsysteem, weefselvocht vaatstelsel, perifeer en vegetatief zenuwstelsel, interstitiële bindweefsel en spierketen als functionele eenheid (kinetische spierketen).
Belangrijke acupunctuurpunten
Gezien de overvloed aan verschillende acupunctuur punten, het spreekt voor zich dat hier slechts een paar voorbeelden kunnen worden gegeven om de functie en definitie van de volgende termen te illustreren.
Oude acupunctuurpunten
Zoals we hebben gezien, beginnen of eindigen alle hoofdmeridianen bij de vingers of tenen met de meest afgelegen punten. Van deze punten worden aan elke meridiaan 5 speciale zogenaamde antieke punten toegekend. Deze worden in de Chinese geneeskunde geïnterpreteerd als afzonderlijke stadia van een waterval.
Het eerste oude punt is de "bron" ("Jing"). Het bevindt zich op de arm en been het verst van de waterval verwijderd, meestal in het gebied van de nagelplooi. Later wordt het water een bron, daarom wordt het 2e antieke punt "bron" ("Ying") genoemd.
Omdat het water blijft stromen, wordt het derde punt "stream" ("Shu") genoemd. Het water wordt dan een rivier en dienovereenkomstig wordt het 3e antieke punt rivier genoemd ("Koning"). Uiteindelijk mondt de rivier bij knie en elleboog uit in de zee, daarom wordt het 4e antieke punt "He of Ho punt" ("Zee") genoemd. Oude punten kunnen met name worden gebruikt voor functiestoornissen en therapieresistentie. De toning en verdoving punten worden gerekruteerd uit de oude punten.
Verstevigende en kalmerende punten
Er is een toning en verdoving punt in elke grote meridiaan. Het moet gezegd worden dat toning-punten worden gebruikt voor zwakte symptomen en meer chronische klachten (bijv. Lu9, Di11, Ma41) en verdoving punten voor meer acute klachten (bijv. Lu5, Di2, Ma45).
In de Chinese geneeskunde worden de verschillende punten verder onderverdeeld. Op dit punt wordt echter verwezen naar de overeenkomstige literatuur. Om ze maar te noemen: Yuan-punten (bronpunten, punten van oorsprong, reguleren de energiestroom), acute xi-gespleten punten (splitsingspunten, verplaats de energie in een meridiaan), Luo-punten (verknoping, doorgangspunten, vooral gebruikt bij stasis en congestie) en Luo-groepspunten, He-punten (lagere invloedspunten, vooral in het geval van stasis en congestie) en Luo-groepspunten, He-punten (lagere invloedspunten, vooral in het geval van congestie). punten (ontmoetingspunten, van hieruit kan de energie voor bepaalde lichaams- en functionele gebieden worden gemobiliseerd), Shu- en Mu-punten (goedkeurings- en alarmpunten, Shu-punten kunnen segmenteel worden toegewezen aan een van de 12 orgels en Mu-punten komen overeen met de so- gebeld Hoofd's zones) en reüniepunten (punten waarin alle Yang- of Yin-meridianen zich herenigen).
