Soorten aanvallen
Er zijn veel verschillende soorten divisies. Een classificatiepoging komt vanuit de International League tegen Epilepsie. Hier is de ziekte onderverdeeld in focale, gegeneraliseerde, niet-classificeerbare epileptische aanvallen.
In het geval van focal epilepsieis er nog een onderverdeling op basis van de bewustzijnsstaat van het individu. Zo kan een onderscheid worden gemaakt tussen eenvoudig-focale (met bewustzijn) en complex-focale (zonder bewustzijn) epileptische aanvallen. Primaire gegeneraliseerde epilepsieën zijn klinische beelden waarin beide helften van de hersenen worden tegelijkertijd beïnvloed.
De patiënten lijden aan een vertroebeling van het bewustzijn en kunnen zich na het ontwaken meestal niets meer herinneren. Niet-classificeerbare aanvallen omvatten alle aanvallen die niet in een andere categorie kunnen worden ingedeeld. Verder is er de zogenaamde status epilepticus.
Dit zijn aanvallen die snel achter elkaar optreden en er zit geen pauze (herstel) tussen. Een status epilepticus kan focaal zijn, dwz beperkt tot een deel van de hersenen, en moet minstens 20 minuten duren om als zodanig te worden gedefinieerd. Een gegeneraliseerd epileptische aanval langer dan 5 minuten aanhouden wordt ook wel een epileptische status genoemd. Dit ziektebeeld moet zo snel mogelijk worden behandeld, omdat er een risico op overlijden bestaat.
Bijbehorende symptomen
Patiënten die er last van hebben epilepsie vertonen meestal geen symptomen. Deze symptoomvrije periode wordt echter onderbroken door terugkerende epileptische aanvallen, die gepaard kunnen gaan met een grote verscheidenheid aan symptoomconstellaties. Er zijn veel verschillende soorten epilepsie, elk met verschillende symptomen.
De meeste getroffenen rapporteren zogenaamde aura's, die optreden kort voor een acute aanval. Deze kunnen gepaard gaan met gevoelens van angst, maag pijnsensorische veranderingen en opvliegers, en zijn op zichzelf een afzonderlijke aanval, maar veroorzaken alleen subjectieve symptomen. De exacte ernst van deze symptomen en hun verloop in de tijd hangt af van de locatie van de epileptische focus en is een sleutelfactor bij de diagnose van epilepsie.
Bovendien beschrijven veel patiënten dat ze kort voor een aanval geen heldere gedachten meer kunnen vormen. Voor waarnemers lijken ze op dit moment erg apathisch. Sommige patiënten klagen echter over symptomen zoals hoofdpijnduizeligheid of angst gedurende een lange tijd vóór een aanval.
Deze fase wordt de prodromale fase genoemd. Mensen die al langere tijd aan deze ziekte lijden en al meerdere aanvallen hebben gehad, kunnen deze symptomen meestal goed inschatten en hebben dan al het voorgevoel dat er de komende dagen een aanval op handen is. Maar zelfs in de tijd tussen twee aanvallen melden sommige patiënten enkele symptomen die kunnen optreden. Deze omvatten hoofdpijnverhoogde prikkelbaarheid, stemmingswisselingen en zelfs manisch Depressie.
