Eenzijdig optreden van wazig zien
Afhankelijk van welk deel van het oog en dus het visuele proces verstoord is, kan wazig zicht in slechts één oog optreden. Bijvoorbeeld een ziekte van het netvlies of de optische zenuw erachter kan eenzijdig zijn. Een proces dat leidt tot een vertroebeling van de normaal doorzichtige structuren van het oog - hoornvlies, lens en glaslichaam - kan ook in slechts één oog voorkomen.
Ook kan slechts één oog worden aangetast door ver of dichtbij zicht. Het defect kan dan worden gecompenseerd door het gezonde oog of, als het defect te ernstig is, resulteert in wazig zien. Hier gaat het naar de hoofdartikelen symptomen van verziendheid en kortzichtigheid.
Neurologische aandoeningen kunnen ook leiden tot eenzijdige en bilaterale oogklachten. In het geval van multiple sclerose, eenzijdig ontsteking van de oogzenuw is vaak een vroeg symptoom. Dit leidt dan tot een vermindering van de gezichtsscherpte, verlies van gezichtsveld, pijn tijdens oogbewegingen en een stoornis in het zien van kleuren. Een ruimtelijke massa kan ook leiden tot wazig zien als deze op een deel van het visuele pad drukt en zo de overdracht van informatie van het oog naar het verantwoordelijke gebied in de hersenen.
Diagnose
De eerste stap bij het stellen van een diagnose is de medische geschiedenis, dat wil zeggen dat de arts de patiënt vraagt naar zijn of haar symptomen, eerdere ziekten en risicofactoren voor bepaalde oogziekten, zoals suikerziekte or hoge bloeddruk, zoals deze ziekten kunnen leiden circulatiestoornissen van het oog. Dit wordt gevolgd door een fysiek onderzoek. Bij oogheelkunde zijn er verschillende onderzoeksopties om de gezichtsscherpte van de patiënt te bepalen.
Een eenvoudig hulpmiddel is de visuele kaart, waarop de patiënt de daarop getoonde symbolen vanaf een vaste afstand moet herkennen. Daarnaast kan een oogonderzoek worden uitgevoerd, allereerst door zorgvuldig de oogbol te palperen door de arts om te bepalen of er mogelijk een te hoge intraoculaire druk is, of door verschillende oftalmologische apparaten. Met behulp van een oftalmoscoop, het achterste deel van het oog, waar het netvlies en het begin van de optische zenuw zich bevinden, kunnen worden beoordeeld. Door een spleetlamp te gebruiken, kan de arts afzonderlijke delen van het oog in sterke vergroting en directe verlichting inspecteren. Door middel van tonometrie de intraoculaire druk kan exact worden bepaald. Een generaal fysiek onderzoek van de patiënt kan ook nuttige aanwijzingen geven over de oorsprong van de symptomen, zoals het meten van bloed suiker om te bepalen suikerziekte.
Alle artikelen in deze serie:
