Acalculia, of dyscalculie, is het verlies of de aantasting van eerder verworven rekenvaardigheden, die in de meeste gevallen het gevolg zijn van schade aan corticale centra, met name in de linker hersenhelft van de hersenen Dienovereenkomstig moet acalculie worden onderscheiden van dyscalculie, die meestal wordt gediagnosticeerd als een specifieke ontwikkelingsstoornis tijdens de kindertijd of schoolleeftijd.
Wat is dyscalculie?
Acalculie (dyscalculie) is een verworven beperking in het omgaan met rekenkundige grootheden (rekenkundige bewerkingen, getallenverwerking) veroorzaakt door schade in de corticale centra van de hersenen, meestal de linker hersenhelft (de helft van de hersenen). Hoewel de andere intelligentie niet wordt aangetast, kan een acalculie zich in het dagelijks leven onder meer manifesteren door moeilijkheden bij het omgaan met geld, telefoonnummers en / of het vertellen van de tijd, bij het inschatten van afstanden, prijskortingen of hoeveelheden, en door beperkingen in het verwerken van rekenkundige symbolen. Afhankelijk van de ernst van de onderliggende laesie kunnen heterogene vormen van dyscalculie optreden. Terwijl in sommige alleen complexe rekenkundige bewerkingen verstoord zijn, in andere worden beïnvloed door acalculie, kunnen elementaire elementaire rekenkundige bewerkingen zoals optellen of aftrekken van getallen van één cijfer worden verstoord.
Oorzaken
Primaire acalculie, die tamelijk zelden voorkomt, kan worden veroorzaakt door schade aan de taaldominante cortex als gevolg van een belediging (beroerte De stoornis die bekend staat als secundaire acalculie, komt daarentegen vaker voor en kan verband houden met een afname van hersenen prestaties als gevolg van geheugen stoornis, aandachtstekorten en een duidelijke neiging om te volharden (pathologisch volharden of stilstaan bij een gedachte of taaluiting). Acalculie wordt ook geassocieerd met schade aan de pariëtale en temporale lobben in agrafie en vinger-voet-teen diagnose. Bovendien treedt acalculie op als een symptoom van het Gerstmann-syndroom (ook angularis-syndroom), dat zich bovendien manifesteert door agrafie, vinger aagnosia, rechts-links verstoring, en waarbij de linker hoekige gyrus meestal wordt aangetast. Omdat rekenkundige bewerkingen gedeeltelijk worden gecontroleerd door taalfuncties, correleert acalculie in veel gevallen met afasie, die kan optreden als een centrale zenuwstelsel-gerelateerde taalstoornis, bijvoorbeeld als gevolg van beroertes, tumoren, hersenbloeding, ontstekingof bedwelming.
Symptomen, klachten en tekenen
Het belangrijkste symptoom van acalculie is de aanwezigheid van een verworven stoornis in het omgaan met getallen en andere rekenkundige grootheden. De specifieke manifestatie van deze dyscalculie hangt voornamelijk af van de omvang van de aanwezige neurologische aandoening. Bij sommige getroffen personen wordt de beperking bijvoorbeeld pas duidelijk tijdens complexe rekenkundige bewerkingen. In andere gevallen manifesteert acalculie zich door moeilijkheden bij het omgaan met nummers, afstanden, telefoonnummers, tijden en datums. Als gevolg van de rekenkundige waardevermindering kunnen de getroffenen vaak niet met geld omgaan, omdat ze prijskortingen en hoeveelheden niet correct kunnen inschatten. Vooral als tegelijkertijd afasie aanwezig is, zijn er problemen met tellen. Bovendien is het auditieve begrip van getallen vaak verminderd. Getroffen personen maken herhaaldelijk fouten bij het lezen en schrijven en bij het regelmatig rangschikken van getallen. Ze hebben ook moeite met rekenen, omdat het vermogen om bewerkingen op getallen uit te voeren ernstig wordt aangetast bij acalculie. Rekenkundige tekens worden vaak verward of niet begrepen. In ernstige gevallen is het vermogen om te rekenen helemaal niet aanwezig of vaak beperkt tot slechts een paar elementaire rekenkundige bewerkingen. De andere intelligentie van de getroffen persoon wordt niet verder beperkt door de ziekte.
Diagnose en verloop
Er bestaan verschillende screeningsprocedures voor de detectie van acalculie, waarbij de mogelijk gestoorde rekenkundige bewerkingen in specifieke tests kunnen worden gecontroleerd. Mogelijke screeningsprocedures zijn de zogenaamde Number Processing and Calculation Test (ZRT) in combinatie met een test voor cognitieve schatting en de NPC-test (Number Processing and Calculation Battery). Over het algemeen de belangrijkste representaties van getallen en transcoderingspaden (bijv. kan het Arabische cijfer "26" worden toegewezen aan de fonetische reeks "zesentwintig"), elementaire rekenkundige bewerkingen, evenals tellen, benaderende berekeningen en getalsbereik worden in deze screeningstests getest. Differentiële diagnose moet onderscheid maken tussen acalculie en dyscalculie, dementie, en het aantal analfabetisme. Om premorbide onderprestatie uit te sluiten, moet bovendien rekening worden gehouden met het prestatieniveau voorafgaand aan de laesie. Over het algemeen hangt de prognose en het beloop van een acalculie af van het type en de locatie van de onderliggende laesie. Hoewel spontane kuren bij acalculie niet afdoende zijn bestudeerd, kan in het algemeen verbetering worden verwacht na vijf tot zes maanden na het uitlokkende voorval (inclusief beroerte).
Complicaties
Verworven dyscalculie gaat niet noodzakelijk gepaard met complicaties. Er is echter meestal een ernstige onderliggende oorzaak van de geheugen bijzondere waardevermindering, zoals een beroerte of tumor, wat verdere problemen kan veroorzaken. Na het uitlokkende incident lijden veel getroffen personen aan aanhoudende aandachtstekorten of hebben ze moeite met concentreren. Neurologische gebreken worden vaak toegevoegd en de algehele kwaliteit van leven van de getroffen persoon neemt af. De dyscalculie zelf kan complicaties veroorzaken als de patiënt vóór het incident professioneel veel met cijfers te maken had. Beroepen in de boekhouding kunnen bijvoorbeeld meestal niet meer worden uitgeoefend bij dyscalculie. Zelfs nadat de acalculie is verdwenen, moeten de getroffenen volledig worden bijgeschoold. Dit vertegenwoordigt een grote psychologische last die niet zonder hulp van buitenaf kan worden overwonnen, vooral in het geval van ernstige begeleidende symptomen. In de regel treden er geen complicaties op tijdens therapie Af en toe echter sedativa en genotmiddelen worden voorgeschreven en deze gaan altijd gepaard met bijwerkingen. Medicijnen die zijn voorgeschreven om de veroorzaker te behandelen voorwaarde kan ook ongemak veroorzaken en af en toe veroorzaken interacties en allergische reacties.
Wanneer moet je naar een dokter?
Tegenwoordig wordt dyscalculie opgemerkt tijdens het ontwikkelings- en groeiproces van het kind. Voogden en leerkrachten hebben de verantwoordelijkheid om hulp en medische ondersteuning te organiseren in geval van onregelmatigheden. In sommige gevallen treedt acalculie op bij een volwassene. Dit wordt voorafgegaan door een plotselinge gebeurtenis, zoals een beroerte of schade aan de hersenen. Vanwege de onderliggende voorwaarde, het individu krijgt al medische behandeling en moet veranderingen in zijn computationele vaardigheden aanpakken. Hulp is nodig zodra het begrip van cijfers wordt verstoord. De ernst van de onregelmatigheid varieert van patiënt tot patiënt. Afwijkingen kunnen optreden bij eenvoudige of complexe rekentaken. Een arts moet voor opheldering worden geraadpleegd zodra, naast een beperking van de academische prestaties, bijzonderheden in het dagelijks leven duidelijk worden. In het geval van een slechte omgang met geld of het niet kunnen inschatten van afstanden en hoeveelheden, is een bezoek aan de dokter aan te raden. Als kloktijden niet op een zinvolle manier kunnen worden gelezen, begrepen of in praktijk kunnen worden gebracht, is dat een punt van zorg. Problemen met het vertellen van datums, het toewijzen van huisnummers of het gebruik van de telefoon zouden moeten resulteren in een bezoek aan de dokter. Herhaalde fouten bij het lezen en schrijven van cijfers zijn een ander teken van een onregelmatigheid. Een arts heeft ook een gebrek aan auditief getalbegrip nodig.
Behandeling en therapie
Therapie maatregelen bij acalculie zijn gericht op ofwel herstel (herstel) van gestoorde functies en vermogens of reorganisatie. Therapiemaatregelen bij acalculie zijn gericht op ofwel herstel (herstel) van gestoorde functies en vermogens of reorganisatie, waarbij andere intacte cognitieve functies worden gecompenseerd. In de context van restitutie wordt de verloren kennis voornamelijk getraind door middel van intensieve oefensessies waarin de gestoorde functies, in het bijzonder het transcoderen en oproepen van de reeds opgeslagen rekenkundige kennis, worden getraind om een stabiele link te leggen tussen het specifieke rekenprobleem bij de hand en De juiste oplossing. In deze context wordt aanbevolen om rekening te houden met oefeningen die specifiek zijn voor het dagelijks leven (bv. de tijd lezen, omgaan met geld en het berekenen van veranderingen) en met werkgerelateerde taken bij de reïntegratie in het beroepsleven als rehabilitatiedoel. Bovendien moet de revalidatie beginnen met de moeilijkheidsgraad waarbij de patiënt tekenen van een beperking vertoont. Therapie benaderingen gericht op het reorganiseren van rekencompetenties worden gebruikt om specifieke strategieën en elementaire rekenregels aan te leren (bijv. 5 x 6 = (5 x 10) - (5 x 4)) ter compensatie van de functies die worden beïnvloed door acalculie in de context van oefensessies.
het voorkomen
Acalculie kan alleen op een restrictieve manier worden voorkomen. Bijvoorbeeld als onderdeel van arteriosclerose profylaxe kan het risico op een beroerte en dus mogelijke acalculie worden verminderd.
Follow-up
In het geval van dyscalculie of acalculie beoogt de nazorg het nieuw aangeleerde gevoel voor getallen en van wiskundige processen te consolideren. Hierdoor wordt het afleren van deze vaardigheden en een herhaling van de dyscalculie voorkomen. Hoe eerder het leren handicap wordt gediagnosticeerd, hoe groter de kans op herstel. Het psychologische aspect van dyscalculie is niet minder belangrijk: kinderen met acalculie hebben vaak last van schoolangst of psychosomatische klachten zoals misselijkheid voordat je naar school gaat of angst tijdens wiskundelessen. Het zelfvertrouwen kan worden aangetast als er ondanks herhaalde rekenoefeningen geen succes is. Als klasgenoten dat van het kind ervaren leren moeilijkheden in de klas, het risico op pesten is ook erg hoog. Als een of meer van deze situaties zich voordoen, moet een psycholoog worden geraadpleegd om blijvende schade aan het zelfrespect van het kind tegen te gaan. In de therapiesessies worden samen met het kind manieren uitgewerkt om het zelfvertrouwen te versterken.
Wat u zelf kunt doen
Om het rekenvermogen bij acalculie geleidelijk op de best mogelijke manier te herstellen, is intensieve training noodzakelijk. De moeilijkheidsgraad moet individueel door een arts worden bepaald en neemt geleidelijk toe. De meest geschikte oefeningen zijn oefeningen die zijn aangepast aan het dagelijkse leven van de getroffen persoon. Deze omvatten het aflezen van de tijd en rekenen met geld. Later kunnen moeilijkere relaties worden geïntroduceerd. Bij ernstige dyscalculie is het een goed begin om eerst eenvoudige rekenregels in het dagelijks leven te integreren. Bijzonder leren hiervoor kunnen materialen voor dyscalculie worden gebruikt. Leerboeken zijn een andere optie. Groepstraining met andere patiënten wordt ook aanbevolen. Als dit niet mogelijk is, kunnen ook niet-zieke familieleden de zieke helpen. Ze kunnen de patiënt individueel ondersteunen. Ze kunnen bijvoorbeeld hoofdrekenen oefenen of langere getallen opschrijven. Afhankelijk van de ernst van de dyscalculie is ook ondersteuning in alledaagse situaties nodig. Aangezien acalculie vaak het gevolg is van een aandoening van de linker hersenhelft, is het aan te raden deze hersenhelft specifiek te trainen. Hiervoor kunnen niet alleen rekentaken worden gebruikt, maar ook taaloefeningen en andere mentale oefeningen.
