Welke vormen zijn er?
Strikt genomen moeten spraak- en taalstoornissen onafhankelijk van elkaar worden gedefinieerd. Men spreekt van een spraakstoornis wanneer het vermogen om spraak te vormen op neurologisch niveau wordt verstoord. Dit betekent dat een persoon met een spraakstoornis mentaal niet in staat is tot spraakvorming.
Spraakstoornissen kunnen worden onderscheiden in verschillende manifestaties. De ontwikkeling van spraak kan worden vertraagd of helemaal niet, en een persoon kan ook het vermogen verliezen om te spreken en spraak te verstaan. Dit fenomeen wordt afasie genoemd en komt bijvoorbeeld voor bij Alzheimer-dementie of na een beroerte.
Naast het onvermogen om spraak te produceren, kan het ook voorkomen dat alleen het verstaan van spraak wordt verstoord. De persoon kan nog wel horen, maar begrijpt niet wat er wordt gezegd. In contrast met spraakstoornissenhebben spraakstoornissen geen invloed op het neurologische niveau van spraakvorming, maar op het motorische niveau. De spraakstoornis leidt dus tot een normaal begrip en ontwikkeling van spraak, maar de articulatie is verstoord. Bij de spraakstoornis kan onderscheid worden gemaakt tussen stoornissen van de spraakstroom, zoals stotteren, en een stoornis van de motorische spraakvaardigheid, zoals lispelen.
Wat is een expressieve spraakstoornis?
Een expressieve spraakstoornis is een taalontwikkelingsstoornis die de beoefening van taal beïnvloedt. Dit betekent dat de getroffen persoon taal begrijpt, maar zich niet voldoende kan uiten. Kinderen kunnen zich daarom niet uitdrukken volgens hun intelligentiequotiënten.
Het bereik van expressief spraakstoornissen breed is, kan er een gebrek aan spraak zijn of zelfs een volledig gebrek aan spraak. De getroffenen proberen het taalachterstand te compenseren met gezichtsuitdrukkingen en gebaren. Aan de andere kant wordt het verstaan van spraak niet beïnvloed door een expressieve spraakstoornis. In tegenstelling tot expressieve spraakstoornissen, beïnvloeden receptieve spraakstoornissen het spraakverstaan.
Subtypen van spraak- en taalstoornissen
Stammer, Dyslalie, Dyslalia, engl. Stammer Dit zijn uitspraakfouten en articulatiestoornissen. Tot de leeftijd van 4 jaar worden fonatiedefecten als normaal beschouwd.
De meest voorkomende vorm van stotteren is lispelen, waarbij de S-klanken verkeerd gevormd worden. Battarisme Battarisme is een spraakstoornis waarbij mensen heel snel spreken of de spreektempo fluctueert. Naast dit onregelmatige spraaktempo worden soms delen van de zin weggelaten. Dit kan zich manifesteren door woorden samen te voegen of delen van de zin weg te laten.
Een persoon met een dreunende spraakstoornis kan erg moeilijk te verstaan zijn. Soms is wat er wordt gezegd volkomen onbegrijpelijk. Het is moeilijk voor de getroffenen om hun spraak te beheersen.
Het feit dat gesprekspartners vaak niet begrijpen wat er wordt gezegd en geen vragen hoeven te stellen, kan ertoe leiden dat de getroffen persoon angstig gaat spreken. Een ander kenmerk van de dreunende spraakstoornis is dat de betrokkenen moeite hebben om structuur in het gezegde aan te brengen. Een direct gerelateerd probleem is dat het erg moeilijk is voor getroffenen om een zin anders te formuleren als de gesprekspartner deze niet heeft begrepen en vragen stelt.
Getroffen mensen kunnen via verschillende technieken langzamer en nadrukkelijker leren spreken. Door langzaam en weloverwogen te spreken, wordt de taal begrijpelijker en verdwijnt de spraakstoornis naar de achtergrond. stotteren, Balbuties, English Stotteren is een verstoring van de spraakstroom veroorzaakt door een verstoring van de coördinatie van de spraakspieren.
Er zijn frequente onderbrekingen en herhalingen van geluiden. Er zijn twee vormen van stotteren, de clonische vorm, waarin klanken worden herhaald aan het begin van een woord, bijv. "BBB-uch", en de tonische vorm, waarin een klank binnen een woord wordt uitgerekt, bijv. "Ko-fff-fer".
Stotteren komt vaak voor zonder aanwijsbare reden, het is niet bewezen dat stotteren wordt veroorzaakt door nervositeit. Stotteren verhoogt echter de nervositeit en kan angst veroorzaken. Stotteren kan met verschillende technieken worden behandeld, waardoor de symptomen kunnen worden verlicht en het stotteren minder uitgesproken is. Stotteren is echter niet te genezen.
