Diagnose van Pemphigus vulgaris
Aan het begin van elke diagnose staat de ondervraging van de patiënt. Dit wordt ook wel anamnese genoemd. Bovendien zal de arts naar de aangetaste delen van het lichaam kijken.
Blaren op de mond slijmvlies, op andere delen van het lichaam en een positief Nikolski's teken kan aangeven pemphigus vulgaris. Het bord van Nikolski wordt gecontroleerd om de neiging tot blaarvorming vast te stellen. De arts test hoe de blaren zich gedragen als ze worden ingedrukt.
Bovendien kan een microscopisch beeld van de blisters of hun inhoud worden genomen. Hiervoor wordt een weefselmonster genomen plaatselijke verdoving. Als de arts ronde huidcellen onder de microscoop herkent, is er een positieve Tzanck-test aanwezig.
Dit betekent dat de arts onder de microscoop een typische verandering in de huidlagen ziet. Een detectie van "pemphigus antilichamen”Kan de vermoedelijke diagnose bevestigen. Deze kunnen op verschillende manieren worden onderzocht.
Een mogelijkheid is hun presentatie door een speciale kleuringsmethode. Het aantal antilichamen correleert met de ernst van de ziekte. In gevorderde stadia zijn de ontstekingsparameters in de bloed count, evenals de elektrolyten en serum eiwitten nader bekeken. Tijdens het ziekteverloop moeten regelmatig controles worden uitgevoerd.
Bijbehorende symptomen
De eerste symptomen van pemphigus vulgaris zijn meestal niet erg uitgesproken over een lange periode. Daarom worden ze vaak niet herkend. De patiënten vertonen blaarvorming in een bepaald of ander deel van het lichaam.
Deze blaren zijn vaak slap en kwetsbaar. Ze bevinden zich op een wat minder ontstoken huid. Ze zijn meestal gevuld met een transparante vloeistof.
Na korte tijd barsten ze open. Erosies, korsten, littekens en hyperpigmentatie kunnen zich dan ontwikkelen. Vaak de mondelinge slijmvlies aangetast en kan lange tijd de enige plaats van klachten zijn of blijven. de lichaamsdelen waar de symptomen bijzonder vaak voorkomen zijn de hoofdhuid, de mond slijmvliesmechanisch belaste huidgebieden en het gezicht.
Deze gebieden staan ook wel bekend als voorkeursplaatsen. Alleen in het geval van een uitgebreide besmetting een verlies van eetlustvermoeidheid, een gevoel van ziekte en koorts optreden naast blaarvorming. Pemphigus vulgaris manifesteert zich vaak op het mondslijmvlies.
In meer dan 50% van de gevallen begint de ziekte in dit gebied. Typisch zijn witte coatings en schaafwonden. In technisch jargon worden de schaafwonden ook wel erosies genoemd.
In de regel vindt het barsten van de blaren sneller plaats op de slijmvliezen dan op andere delen van het lichaam. De soms bloedende schaafwonden zijn vaak erg pijnlijk voor de patiënt. Als pemphigus vulgaris zich op het slijmvlies heeft gemanifesteerd, moet erop worden gelet dat een evenwichtige en adequate dieet. Naast het mondslijmvlies kunnen ook de genitale slijmvliezen worden aangetast.
Alle artikelen in deze serie: