Diagnose | Pijn na een navelbreukoperatie

Diagnose

Om "pijn na een navelbreukoperatie" of "postoperatieve wondpijn" te kunnen diagnosticeren, is het noodzakelijk om mogelijke andere oorzaken van pijn uit te sluiten:

• Als een intramuraal verblijf na de ingreep noodzakelijk is, wordt hiervoor gezorgd door een regelmatige controle van de wond.
• Tijdens een poliklinische operatie, waarbij de patiënt daarna weer naar huis mag, is het raadzaam om rekening te houden met de verschillen tussen normale postoperatieve pijn en pathologische aandoeningen, zoals hierboven beschreven. Als het pijn is mild tot matig en duurt maar een paar dagen, het beloop van de pijn is absoluut normaal.

Bijbehorende symptomen

Naast het drukken en trekken pijn die meestal optreedt bij de hechting, kan de pijn ook uitstralen naar de lies of bovenbuik. Naast pijn, postoperatief verlies van eetlust, misselijkheid, brakenvermoeidheid, verwarring en vermoeidheid kunnen ook voorkomen. Dit gebeurt voornamelijk wanneer de bewerking wordt uitgevoerd onder narcose en mag niet langer duren dan een dag.

Ook vanwege de narcose, heesheid en hoesten kan optreden na de operatie. De reden hiervoor is het gebruik van een ademhaling buis tijdens de operatie. Als een net wordt ingebracht om de hernia-plaats extra te stabiliseren, kan daarna een gevoel van vreemd lichaam in de buik optreden. Dit verbetert meestal in de loop van de operatie, maar kan ook blijvend optreden. Andere begeleidende symptomen zijn hematomen, zwelling, afscheiding van wondsecretie uit het hechtgebied, roodheid, kleine hoeveelheden pus rond individuele hechtingen en een gevoel van spanning rond de operatieplaats.

Behandeling / therapie

Postoperatieve pijn treedt meestal op zodra de pijnmedicatie van de anesthesie slijt. Ze nemen binnen een paar uur toe en bereiken een maximum, dat na ongeveer een dag langzaam afneemt. Als de pijn erg hevig wordt, is het mogelijk om deze te verlichten met zogenaamde NSAR's (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen).

Deze worden ofwel automatisch voorgeschreven bij ontslag of op verzoek van de behandelende arts. Snijden en hechten tijdens een operatie veroorzaakt lokale ontsteking en irritatie van kleinere zenuwen. NSAID's, zoals ibuprofen, remmen ontstekingsgerelateerde pijn, waardoor ze ideaal zijn voor het verlichten van wondpijn.

Andere mogelijke medicijnen zijn metamizol en paracetamol. Naast medicamenteuze behandeling is de belangrijkste behandeling van postoperatieve wondpijn echter lichamelijke rust. Pas na ongeveer zes weken wordt het tillen van zware lasten of een sportieve activiteit weer aanbevolen. Adequate bescherming kan de duur en intensiteit van pijn aanzienlijk verminderen.