Introductie
In een Depressieis de getroffen persoon gewoonlijk buitengewoon depressief, depressief en vreugdeloos. Sommige mensen voelen ook een zogenaamde "leegte". Bij afwezigheid van een positieve zelfbeoordeling kunnen mensen met Depressie kan ook liefdeloos andere mensen ontmoeten.
Een schuldgevoel of waardeloosheid kan hen van elke hoop beroven. Ze zien er moe uit en hebben geen drive. Daarom lijken ze de rest van hun leven vaak ondraaglijk, zodat ze zelfmoord als een laatste redmiddel zien. Agressie tegen andere mensen die niet worden geuit, kan leiden tot zelfagressie. Onder zelfmoord wordt verstaan de zelfgekozen opzettelijke zelfmoord.
Wat is het zelfmoordrisico bij depressie
Ongeveer 15% van de bevolking lijdt eraan Depressie die minstens één keer in hun leven behandeling nodig hebben. Dat betekent elke zesde tot zevende persoon. Ondanks een meer open en verlichte benadering van de sociale erkenning van geestesziekte, is er nog steeds een groot aantal niet-ontdekte gevallen.
Dit komt vooral doordat sommige mensen, vol schaamte, niet willen praten over hun uitzichtloosheid en uitzichtloosheid. Artsen ontsnappen ook vaak aan een bestaande depressie van hun patiënten. Van de vele oorzaken is een van de redenen voor een verhoogd risico op zelfmoord het bestaan van een geestesziekte, zoals depressie.
Dit alleen al resulteert in ongeveer 10,000 zelfmoorden per jaar in Duitsland, volgens cijfers van het federale bureau voor de statistiek. Een aanzienlijk hoger aantal is het gevolg van de veelal voorafgaande zelfmoordpogingen. Vermoedelijk kunnen 5 tot 100 zelfmoordpogingen worden aangenomen voor een voltooide zelfmoord.
Als men het aantal zelfmoorden vergelijkt met verkeersdoden, kan worden aangenomen dat bij verkeersongevallen twee keer zoveel zelfmoorden plaatsvinden. Het is een van de meest voorkomende doodsoorzaken in Duitsland. Desalniettemin neemt het aantal zelfmoorden sinds 1980 slechts zeer langzaam af, vermoedelijk dankzij betere medische zorg na een poging die al is gedaan.
Hoe moeten de familieleden omgaan met suïcidale gedachten?
Familieleden spelen een belangrijke rol bij de zorg voor iemand met suïcidale gedachten. Zij zijn vaak de eersten die iets vernemen en zijn het eerste aanspreekpunt. In ieder geval moet elke suïcidale gedachte en de aankondiging ervan serieus worden genomen.
Het aanbieden van een gesprek, dat zo neutraal mogelijk van de zijde van het familielid dient te worden gevoerd, kan de eerste drang van de betrokkene wegnemen. In dit gesprek moet specifiek over de zelfmoord worden gesproken. Dit kan op een indirecte manier worden gedaan, bijvoorbeeld door te vragen: “Wat bedoel je dat het leven zinloos is?
Ook een directe manier is legitiem, waarbij men kan vragen: "Denk je erover om jezelf te doden?". Verzoening of ontslag is gevaarlijk en werkt averechts. Houd er rekening mee dat de geliefde in de ogen van de betrokken persoon een deel van het probleem kan zijn.
In ieder geval is het daarom belangrijk om een arts te raadplegen, aangezien zelfmoordgedachten altijd een intentie zijn die zichzelf in gevaar brengt. De getrainde arts kan verdere noodzakelijke maatregelen nemen en een inschatting maken van de ernst van de stroom voorwaarde. Contactpersonen kunnen psychiaters zijn, maar ook elke andere arts, zoals de huisarts. In dringende gevallen kan de reddingsdienst worden ingeschakeld.
