Contrast gemiddeld
Contrastmiddelen zijn stoffen die in beeldvormende diagnostiek worden gebruikt om de weergave van bepaalde structuren te verbeteren om specifieke vragen over ziekten te beantwoorden. Afhankelijk van de gebruikte methode wordt een ander contrastmiddel gebruikt. Bij MRI wordt onderscheid gemaakt tussen extracellulaire contrastmiddelen, dwz contrastmiddelen die de cellen niet binnendringen, en intracellulaire contrastmiddelen, die zich voornamelijk ophopen in cellen en weefsel.
Extracellulair wordt het meest gebruikt, meestal gadolinium, dat via de nieren wordt uitgescheiden. Omdat de ophoping van dit contrastmiddel afhankelijk is van de nier functie, is het erg belangrijk om de nierwaarden voordat het middel wordt toegediend, want als hun functie beperkt is, kan het contrastmedium te veel ophopen en mogelijk tot nierbeschadiging leiden. Dit contrastmiddel leidt tot een verheldering van de aangetaste gebieden.
Dit zijn voornamelijk schepen die dan helder oplichten in het beeld. Het intracellulaire contrastmedium varieert afhankelijk van de beeldvorming van het orgel. IJzeroxidedeeltjes zijn geschikt voor het afbeelden van de lever, terwijl mangaanverbindingen voornamelijk lichter worden de alvleesklier.
Contrastmedia kunnen ook tot bijwerkingen leiden. Zelfs wanneer geïnjecteerd in de ader via een toegang kan het een brandend en jeukende gevoel op de huid of zelfs het contrastmiddel kan in de arm lekken, wat kan leiden tot pijnlijke zwelling. Op zichzelf wordt het MRI-contrastmiddel beter verdragen dan jodium-bevattende Röntgenstraal contrastmiddelen, maar in zeldzame gevallen veroorzaken ze allergische reacties, die zich meestal op de huid manifesteren.
Bij een medisch verantwoorde indicatie wordt de MRI van de wervelkolom gefinancierd door volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen in Duitsland. Afhankelijk van of het een particuliere verzekering is of wettelijk volksgezondheid verzekeringen, worden radiologen door de financieringsinstellingen anders gefactureerd, waardoor het rendement voor de arts hoger is voor particuliere betalers dan voor degenen met een wettelijke ziekteverzekering. De kosten van een MRI van de gehele wervelkolom bestaan praktisch uit individuele kosten van de respectievelijke wervelkolomsecties: cervicale, thoracale en lumbale wervelkolom. De beelden worden individueel gecombineerd tot een geheel, aangezien de afzonderlijke beelden een betere resolutie bieden dan een afbeelding van de hele wervelkolom.
De kosten van een MRI van de respectievelijke secties voor privépatiënten bedragen minstens 244,81 €, maar maximaal 612,08 €. De kostenstijging treedt op wanneer naast eenvoudige beeldvorming de beelden op verschillende posities worden genomen, contrastmiddelen worden gebruikt, computerreconstructie nodig is en de radioloog de beelden rapporteert. Hoe langer en complexer het onderzoek in het complete pakket, hoe hoger de kosten. Voor degenen met wettelijke volksgezondheid verzekering, de kosten zijn 124.60 € per sectie.
Alle artikelen in deze serie:
