A ECG op lange termijn registreert wat bekend staat als een elektrocardiogram gedurende een langere periode om te bepalen of er aandoeningen of ernstigere ziekten van de hart- zijn aanwezig. Het wordt bijvoorbeeld gebruikt om aritmieën of andere mogelijke aandoeningen te detecteren of te bewaken hart- ziekte.
Wat is een ECG op lange termijn?
A ECG op lange termijn registreert wat een genoemd wordt elektrocardiogram gedurende een langere periode om te bepalen of er aandoeningen of ernstigere ziekten van de hart- zijn aanwezig. EEN ECG op lange termijn werkt als een normaal rust-ECG. Bij beide procedures wordt de activiteit van het hart uitgezet in een golfvorm om de hartfunctie te controleren en te beoordelen. De elektrische impulsen van elke hartslag worden afgeleid en geregistreerd. Het ECG op lange termijn wordt opgenomen met een heel klein apparaatje dat op het lichaam wordt gedragen en dat via elektroden en kabels op de patiënt is aangesloten. Dit apparaat heeft elektronische gegevens geheugen waarop hartactiviteit wordt geregistreerd, meestal gedurende 24 uur. Nadat het langdurige ECG is gemaakt, worden de resultaten op de computer uitgelezen en geëvalueerd door de arts. Op het scherm of de afdruk is de curve van het langetermijn-ECG te zien, waarvan de verschillende gebieden elk kunnen worden toegewezen aan een sectie van cardiale excitatie, dwz aan de verschillende delen van het hart. Het langdurige ECG is een basale diagnostische procedure en wordt vooral door internisten gebruikt. Het maakt een nauwkeurige diagnose mogelijk en brengt weinig risico's met zich mee.
Functie, effect en doelen
Een langdurig ECG wordt gebruikt om dag- en nachtvariaties in de hartfunctie te controleren gedurende ten minste 18 uur, maar meestal 24 uur. Daarentegen wordt het rust-ECG gebruikt voor een onmiddellijk onderzoek dat slechts 5-10 minuten duurt, en een spanning ECG bij lichamelijke inspanning (ergometer) duurt 35-40 minuten. Het langetermijn-ECG geeft de arts een overzicht van hoe de hartprestaties van het individu veranderen tijdens alledaagse activiteiten en in verschillende situaties. Deze procedure wordt gebruikt voor een meer gedetailleerd onderzoek en evaluatie van verschillende hartaandoeningen en hartaandoeningen over een langere periode. Het is met name handig voor het detecteren of uitsluiten van mogelijke hartritmestoornissen in aanwezigheid van symptomen zoals hartkloppingen, duizeligheid of flauwvallen (syncope). In hartritmestoornissen, het hart klopt te langzaam of te snel. Omdat deze storingen soms maar af en toe voorkomen, worden ze niet altijd gedetecteerd door een normaal rust-ECG. Een langdurig ECG kan helpen om een verband te leggen tussen onduidelijke lichamelijke klachten en een onregelmatig hartritme. Bovendien kan het langdurige ECG mogelijk gevaarlijk detecteren circulatiestoornissen veroorzaakt door vernauwingen van de kransslagader schepen Deze veroorzaken niet altijd pijn, dus ze zijn "stil" (stille ischemie). Het langdurige ECG is vooral nuttig als diagnostische procedure voor nachtelijke hartstoornissen die niet worden opgemerkt door de slapende patiënt. Het wordt natuurlijk ook gebruikt om de hartfunctie te controleren na een hartaanval evenals na implantatie van een gangmaker Tijdens een langdurig ECG worden maximaal zes elektroden op het lichaam van de patiënt geplakt. Deze zijn op hun beurt via kabels verbonden met het langetermijn-ECG-apparaat, van waaruit het ECG wordt opgenomen in elektronische gegevens geheugen De kabels worden over de kleding geleid, terwijl de patiënt het apparaat aan een heupgordel kan bevestigen of om zijn of haar heen kan hangen. nek Daarnaast wordt de patiënt gevraagd om zijn of haar activiteiten, lichamelijke observaties en eventuele klachten in een logboek vast te leggen tijdens het lange termijn ECG. Het langdurige ECG wordt vervolgens op een scherm weergegeven met behulp van een speciaal evaluatieapparaat. Dit wordt meestal ook afgedrukt en vervolgens automatisch of door de arts beoordeeld. Hier wordt elke hartslag gecontroleerd op storingen. Er zijn twee soorten ECG-apparaten voor de lange termijn. De ene is gebaseerd op continue opname, waarbij elke hartslag wordt geregistreerd, en de andere is gebaseerd op discontinue opname, waar alleen hartritmestoornissen zijn opgenomen.
Risico's en gevaren
Er zijn geen complicaties verbonden aan een langdurig ECG en het is vrijwel risicoloos. Na een aanvankelijk onbekend gevoel door de kabels en elektroden die aan het lichaam zijn bevestigd, worden ze overdag nauwelijks opgemerkt. 'S Nachts kan deze apparatuur echter een beetje storend zijn. Daarnaast kan het gebeuren dat een kabel loskomt van het plakpunt, waardoor de opname wordt onderbroken. Af en toe kan er een jeukende uitslag zijn waar de elektroden waren bevestigd. Het ECG-apparaat voor de lange termijn mag niet worden gedragen op werkplekken waar het risico bestaat dat ontvlambare gassen ontsnappen, waardoor een explosiegevaar ontstaat.
