Chelatietherapie wordt gebruikt om het lichaam te ontgiften bij acute en ernstige chronische vergiftiging door zware metalen. Deze methode is echter controversieel voor gebruik bij lichte vergiftiging en preventie van arteriosclerose.
Wat is chelatietherapie?
Chelatietherapie wordt gebruikt om het lichaam te ontgiften bij acute en ernstige chronische vergiftiging door zware metalen. Chelatietherapie is een methode die wordt gebruikt om zware metalen van het lichaam. Zoals de naam al aangeeft, omvat deze procedure het gebruik van zogenaamde chelaatvormers. Chelaatvormers combineren met metaalionen om complexen te vormen, die vervolgens uit het lichaam kunnen worden gespoeld. Bij acute vergiftigingen zijn de gifcentra beschikbaar voor het protocollaire gebruik van deze middelen. Chronische vergiftigingen door zware metalen worden behandeld door omgevingsartsen en leden van de Duitse Medische Vereniging voor Klinische Metaaltoxicologie met behulp van chelatiemiddelen en worden dienovereenkomstig geregistreerd. De procedure is zeer effectief bij acute of ernstige chronische vergiftiging door zware metalen. Andere aanvragen zijn nogal omstreden en worden zelfs door medisch specialisten afgewezen. In veel natuurgeneeskundige praktijken wordt deze procedure echter ook gebruikt voor de therapie of preventie van ziekten die naar verluidt zijn veroorzaakt door vergiftiging door zware metalen. In deze toepassingen is er geen bewijs van de effectiviteit van chelatie therapie is nog verstrekt.
Functie, effect en doelen
Vandaag chelatie therapie wordt gebruikt bij ernstige vergiftiging van het lichaam met zware metalen Dit is een zeer effectieve methode om het lichaam te ontgiften. Bij dit proces worden de complexvormers oraal of als een infuus in oplossing toegediend. De toxiciteit van zware metalen is te wijten aan hun vermogen om complexen te vormen met vitaal enzymen Als gevolg hiervan enzymen zijn niet langer beschikbaar voor het lichaam, wat leidt tot aanzienlijke verstoringen van metabolische processen. Dit is waar de chelaatvormers in het spel komen en concurreren met de enzymen om complexen te vormen met zware metalen. Chelaatvormers zijn onder meer EDTA (ethyleendiaminetetraazijnzuur), DMSA (dimercaptobarnsteenzuur) of DMPS (dimercaptopropaansulfonzuur). Deze stoffen bevatten elk meerdere functionele groepen waarmee ze kunnen binden aan een metaalion. Daarbij omsluiten ze het ion zodat het het centrum vormt van de resulterende complexe verbinding. Dit complex als een onafhankelijke verbinding is water-oplosbaar en kan gemakkelijk uit het lichaam worden gespoeld. EDTA vormt bijzonder stabiele complexen met koper, nikkel, ijzer or kobalt ionen. Maar ook kwik, leiden en calcium vormen complexen met ETDA. DMSA is effectief gebleken bij acute vergiftiging met leiden, kwik en arsenicum De gegevens zijn nog niet voldoende voor het gebruik ervan bij chronische vergiftiging door zware metalen. Er zijn echter goede ervaringen opgedaan met DMSA bij chronische intoxicatie met leiden in jeugd De chelaatvormer DMPS (dimercaptopropaansulfonzuur) wordt gebruikt onder de handelsnaam Dimaval of Unithiol voor vergiftiging met lood, kwik, arsenicum, goud, bismut, antimoon en chroom. Het is niet geschikt voor gebruik in ijzer, cadmium, tallium en selenium vergiftiging. Naast gebruik voor vergiftiging door zware metalen, wordt chelatie nog steeds gebruikt voor een ernstige koper stapelingsziekte, Ziekte van Wilson Bij deze genetische ziekte koper uit voedsel kan niet goed door het lichaam worden verwerkt. Koperafzettingen komen voor in de verschillende organen, vooral in de lever, oog en centraal zenuwstelsel Deze ziekte is dus een ernstige kopervergiftiging, die fataal kan zijn. Met chelatietherapie in combinatie met andere therapeutische procedures, Ziekte van Wilson is goed te behandelen.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
In natuurgeneeskundige praktijken wordt chelatietherapie vaak niet alleen gebruikt voor acute en ernstige chronische vergiftiging door zware metalen, maar ook voor andere ziekten waarvan wordt aangenomen dat ze het gevolg zijn van milde blootstelling aan zware metalen. Deze effecten zijn echter niet wetenschappelijk bewezen. Integendeel, deze aanvragen worden door veel medisch specialisten afgewezen. Er wordt bijvoorbeeld gezegd dat het gebruik van chelaatvormers verschillende ziekten kan voorkomen, zoals kanker, arteriosclerose, reumatiek, Alzheimer ziekte, verminderd gezichtsvermogen, psoriasis or osteoartritisHet idee hier is dat het lichaam altijd wordt blootgesteld aan een dieptepunt concentratie van zware metalen, bijvoorbeeld via fijnstofvervuiling door industrie en wegverkeer. De zware metalen zouden dan verantwoordelijk zijn voor de vorming van vrije radicalen, die al deze ziekten kunnen bevorderen of uitlokken. In het geval van arteriosclerose, een directe invloed van calcium is zelfs besproken. Maar omdat calcium kan ook worden onderschept door de complexvormers, moet chelatietherapie het ontstaan van aderverkalking helpen voorkomen. Het is echter aangetoond dat calcium helemaal niet relevant is voor de ontwikkeling van atherosclerose. Zelfs de oorspronkelijke voorstanders van deze theorie moesten dit toegeven. Om het gebruik van chelaatvormers voor de preventie en behandeling van aderverkalking toch te kunnen rechtvaardigen, anti-oxidant effect wordt nu benadrukt. Studies hebben echter aangetoond dat het gebruik van chelatietherapie geen effect heeft op de toestand van volksgezondheid en is niet geschikt voor de preventie van degeneratieve ziekten. Naar verluidt verbeteringen in het algemeen waargenomen volksgezondheid waren ofwel gebaseerd op toevalligheden of waren te wijten aan de placebo effect. In deze gevallen is chelatietherapie op zijn best niet effectief. Erger nog is het feit dat chelaatvormers geen onderscheid kunnen maken tussen schadelijke metalen en natuurlijke mineralen essentieel voor het leven. Als chelatietherapie alleen wordt gebruikt om degeneratieve ziekten te voorkomen of te behandelen, kan dit uiteindelijk zelfs leiden tot tekorten aan mineralen. Gebruikers van deze therapie wijzen zelfs op de contra-indicaties in hart- mislukking, ernstig nier en lever disfunctie, long ziekte of dementie Er wordt ook op gewezen dat de behandeling altijd wordt gecombineerd met minerale substitutie. Dit verandert echter niets aan de ondoelmatigheid ervan in deze toepassing. Chelatietherapie is daarentegen altijd de meest effectieve methode bij blootstelling aan zware metalen.
