Burkholderia pseudomallei is een bacterie in de Proteobacteria-divisie en in de Burkoholderiaceae-familie. Het kan de ziekte melioidosis bij mensen veroorzaken.
Wat is Burkholderia pseudomallei?
De ziekteverwekker Burkholderia pseudomallei behoort tot het Gram-negatieve bacteriën Gram-negatief bacteriën kan rood worden gekleurd in wat bekend staat als Gram-kleuring. Naast een dunne peptidoglycaanlaag gemaakt van de stof mureïne, Gram-negatief bacteriën hebben ook een celmembraan op hun buitenste envelop. Burkholderia pseudomallei is strikt aëroob. Aërobe bacteriën hebben nodig zuurstof voor hun metabolisme. De bacterie is staafvormig en behoort daarmee tot de staafvormige bacteriën. Het leeft saprofytisch. Saprofyten zijn organismen die zich voeden met dood organisch materiaal. Ze breken deze energiehoudende stoffen af en zetten ze vervolgens om in anorganische stoffen. Vooral bij bacteriën is de overgang van een saprofiet naar een parasiet vloeibaar. Burkholderia pseudomallei groeit intracellulair en is oxidase-positief. In het microbiologische proces van oxidase reactie wordt getest of de corresponderende bacteriestam het enzym cytochroom C oxidase bezit. Deze informatie speelt een doorslaggevende rol bij de keuze van therapie, onder andere. Burkholderia pseudomallei is afkomstig uit het geslacht Burkholderia. Deze classificatie vond echter pas in de jaren negentig plaats. Daarvoor was de bacterie al ingedeeld in de groepen Bacillus, Mycobacterium, Peifferella, Actinobacillus en Pseudomonas. Burkholderia pseudomallei heeft een gemiddelde diameter van 1990 μm en wordt ongeveer 0.6 μm lang. Het beweegt rond met behulp van flagella. Flagella wordt ook wel flagella genoemd. Het zijn draadachtige structuren die op het oppervlak van de bacteriën zitten en worden gebruikt voor voortbeweging.
Voorkomen, verspreiding en kenmerken
Burkholderia pseudomallei wordt aangetroffen in de bodem en water Huisdieren en wilde dieren dienen ook als reservoirs. De bacterie is endemisch in zowel Noord-Australië als Zuidoost-Azië. Serotypen worden ook onderscheiden op basis van de geografische gebieden. Serotype / ara + komt vaker voor in Zuidoost-Azië. Serotype II / ara komt bij voorkeur voor in Noord-Australië. Infectie met Burkholderia pseudomallei vindt voornamelijk plaats door direct contact met verontreinigde grond of besmet water In tropische landen raken arbeiders in rijstvelden vaak besmet met melioidose. De ziekteverwekker komt het organisme binnen via de kleinste huid laesies. Infectie kan echter ook plaatsvinden via inademing of orale inname. Besmetting van mens op mens is ook mogelijk via lichaamssappen Verder bestaat er een risico op infectie in het laboratorium door inademing van infectieuze aerosolen. Er komen herhaaldelijk gevallen in het nieuws waarbij de bacterie ontsnapt is uit laboratoria. Meest recent gebeurde dit in 2014 in de Amerikaanse staat Louisiana. Daar werden vier resusapen ziek in een buitenfaciliteit en ook een wetenschapper raakte besmet. Burkholderia pseudomallei wordt beschouwd als een potentieel biowapen en staat op de lijst met biowapens.
Ziekten en kwalen
De bacterie Burkholderia pseudomallei veroorzaakt de besmettelijke ziekte melioidose. Dit staat ook bekend als de ziekte van Whitmore of pseudorotz. De incubatietijd varieert sterk. Het kan zo kort zijn als twee dagen of zo lang als meerdere jaren. Ook het beloop en de symptomen van de ziekte lopen sterk uiteen. Veel infecties zijn volledig asymptomatisch. Bij andere patiënten, een milde chronische ziekte ontwikkelt. Weer anderen reageren met een acute, snel uitbreidende ziekte. Nadat de ziekteverwekker het lichaam is binnengekomen via een huid laesie, een kleine knobbeltje ontwikkelt zich vaak in de huid. De omliggende weefselvocht schepen ontstoken raken (lymphangitis) en de weefselvocht knooppunten reageren ook (zwelling van de lymfeklieren). Patiënten hebben een koorts en voel me moe, lusteloos en ziek. Deze lokale infectie kan zich snel over het hele lichaam verspreiden. In dit geval is het dan een gegeneraliseerd, septicemisch verloop. In dit levensbedreigende beloop vormen zich abcessen over het hele lichaam. De longen worden ook beïnvloed door abces vorming. Patiënten lijden aan bewustzijnsverlies en ernstige kortademigheid. De ademhalingsfrequentie wordt verhoogd. Als de ziekteverwekker het lichaam niet is binnengedrongen via de huid maar is ingeademd, longontsteking ontwikkelt zich meestal direct.Een kenmerkend kenmerk van melioidose is de uitgesproken vorming van holtes. Grotten zijn pathologische holtes in de longen. In deze holtes kan geen gasuitwisseling meer plaatsvinden, zodat de functionaliteit van de long is ernstig beperkt. Borstvliesuitstroming ontwikkelt zich vaak naast longontsteking In dit geval komt vocht, in de meeste gevallen inflammatoir exsudaat, de pleuraholte binnen. Compressie van de longen zorgt ademhaling zelfs nog moeilijker. In veel gevallen verloopt melioidose chronisch en zonder koorts Abcessen vormen zich in verschillende organen. Afhankelijk van het aangetaste orgaansysteem kunnen verschillende symptomen optreden. Diabetici en mensen met een onderdrukt immuunsysteem lopen bijzonder risico. Zelfs als een infectie gedurende meerdere jaren geen symptomen vertoont, kan de ziekte zich in het geval van manifesteren immunodeficiency. antibiotica en chemotherapeutische middelen in een hoge dosering worden gebruikt om melioidose te behandelen. Deze worden meestal intraveneus toegediend. Nadat de acute symptomen zijn verdwenen, therapie moet vaak meerdere maanden oraal worden voortgezet. Abcessen veroorzaakt door de ziekte worden operatief verwijderd. Er is geen effectieve profylaxe tegen de bacterie Burkholderia pseudomallei. Iedereen die in endemische gebieden reist, moet zorgvuldig reinigen en desinfecteren huidletsels Burkholderia pseudomallei is gevoelig voor verschillende soorten ontsmettingsmiddelen.
