Buisvormige maag

Definitie

een buisvormige maag is het resultaat van een chirurgische reductie van de maag. Tijdens de procedure wordt het holle orgel teruggebracht tot ongeveer een tiende van het oorspronkelijke volume. Het is een procedure die kan worden overwogen in gevallen van extreme zwaarlijvigheid, wanneer alle niet-chirurgische gewichtsverminderingsmaatregelen tevergeefs zijn uitgevoerd.

De chirurgische productie van een buis maag resulteert in een gevoel van verzadiging nadat slechts een kleine hoeveelheid voedsel is geconsumeerd. Dit vermindert de calorie-inname drastisch en de getroffen persoon kan meestal veel gewicht verliezen. de buisvormige maag operatie is de meest uitgevoerde operatie in Duitsland voor de behandeling van extreme te zwaar door middel van maagverkleining.

Indicaties voor tubulaire maagchirurgie

Tubulaire gastro-chirurgie is alleen geïndiceerd in geval van pathologische te zwaar (zwaarlijvigheid per magna). Om een ​​medische rechtvaardiging voor de operatie te hebben, moet aan een aantal aanvullende voorwaarden worden voldaan. Enerzijds moeten ernstige bijkomende symptomen geassocieerd zijn met de te zwaar.

Deze kunnen zijn suikerziekte mellitus (“diabetes”) of degeneratieve gewrichtsziekte, bijvoorbeeld. Bovendien hadden alle niet-chirurgische maatregelen om het lichaamsgewicht te verminderen al tevergeefs geprobeerd. Een hoge mate van lijden van de patiënt en een lage slaagkans van niet-chirurgische maatregelen kunnen medisch gezien een maagsonde in een vroeg stadium rechtvaardigen.

Een belangrijke voorwaarde voor de indicatie is echter altijd de motivatie en medewerking van de patiënt. Deze aspecten moeten worden beoordeeld door de behandelend arts. Bij twijfel kan dit resulteren in een contra-indicatie (contra-indicatie) voor de operatie.

Om de indicatie voor de procedure vast te stellen, is meestal een voorwaarde dat het extreme overgewicht minimaal vijf jaar bestaat en dat de patiënt niet ouder is dan 65 jaar. De algemene voorwaarde moet ook goed genoeg zijn om de operatie zonder verhoogd risico uit te voeren. De eerste stap in de voorbereiding voor een maagmaagoperatie is het controleren of de operatie medisch verantwoord is.

Verder wordt de patiënt geïnformeerd over de procedure, gevolgen en risico's van de operatie. De informatie moet worden verstrekt op een manier die de patiënt kan begrijpen en er moet voldoende tijd worden ingeruimd voor overweging. Zoals voor elke operatie worden er voor een maagsondeoperatie verschillende onderzoeken gedaan, zoals een bloed test om het stollingsvermogen en de concentratie van het rode bloedpigment hemoglobine te bepalen.

Afhankelijk van de omstandigheden kunnen verdere onderzoeken voor de patiënt noodzakelijk zijn. In sommige gevallen wordt een ECG gemaakt om de hart- functie. Naast onderzoeken kan het pauzeren of veranderen van sommige medicijnen een andere belangrijke stap zijn voordat een gastroschisis wordt uitgevoerd.

Een maagsonde-operatie wordt altijd uitgevoerd onder: narcose tijdens een ziekenhuisverblijf. In de meeste gevallen wordt de procedure minimaal invasief uitgevoerd met behulp van de "sleutelgattechniek" (laparascopisch). De chirurgische instrumenten en een camera worden via verschillende kleine huidincisies in de buik ingebracht, die wordt opgeblazen met kooldioxidegas.

De eerste stap van de operatie is het scheiden van het zogenaamde grote net (omentum majus) uit de maag. Daarnaast is een maagsonde is gevorderd de keel en daarlangs wordt een nietmachine geplaatst. Dit apparaat wordt gebruikt om het grootste deel van de maag te verwijderen en tegelijkertijd te hechten.

Het afgescheiden deel van de maag wordt uit de buikholte verwijderd via een kleine incisie, die meestal in het midden van de buik wordt gemaakt. Alleen de smalle buisvormige maag blijft over, die zich tussen de slokdarm en de twaalfvingerige darm. Zodra de eigenlijke procedure is voltooid, wordt de kooldioxide weer afgevoerd, worden de chirurgische instrumenten verwijderd en worden de abdominale incisies gehecht.

De anesthesie wordt langzaam afgevoerd totdat de patiënt wakker wordt. Na het uitvoeren van een maagbandoperatie zijn bepaalde postoperatieve stappen noodzakelijk. Eerst worden onderzoeken uitgevoerd om de mogelijkheid van complicaties uit te sluiten.

Ook na de operatie wordt de functie van het maag-darmkanaal gecontroleerd. Een ander belangrijk onderdeel van de postoperatieve behandeling is de zorgvuldige mobilisatie van de patiënt in een zo vroeg mogelijk stadium. Reeds een dag na de operatie moet de patiënt indien mogelijk voor het eerst uit bed komen. Op de tweede dag na de operatie wordt ook een zogenaamde gastrographine-slikken uitgevoerd.

Tijdens deze procedure moet de patiënt een oplossing met contrastmiddel drinken en wordt vervolgens geröntgend. Hierdoor kunnen eventuele vernauwingen of lekken in de tubulaire maag worden opgespoord. Het meest tijdrovende aspect van de nabehandeling na het maken van een buismaag is de geleidelijke opbouw van de dieet gedurende weken en maanden.

Daarbij is er een toename van aanvankelijk vloeibare, licht verteerbare voeding naar normale voeding in kleine porties. De geschatte duur van een maagsonde-operatie is ongeveer twee uur. De benodigde tijd hangt echter af van verschillende aspecten en is slechts een ruw gemiddeld cijfer.

Enerzijds kunnen patiëntfactoren de duur beïnvloeden. Bijvoorbeeld in extreme gevallen zwaarlijvigheid en eerdere operaties in de buikholte, is de benodigde tijd hoger. Bovendien hangt de duur van de operatie af van de ervaring van het chirurgisch team en het centrum waar de ingreep wordt uitgevoerd.

Als er sprake is van een complicatie, zoals een bloeding door letsel aan een bloedvat, kan de procedure ook aanzienlijk langer dan twee uur duren. De duur van het ziekenhuisverblijf als gevolg van een operatie aan de buismaag kan van persoon tot persoon sterk verschillen, maar varieert meestal van enkele dagen tot twee weken. Op de dagen na de operatie worden nog enkele onderzoeken uitgevoerd.

Bovendien moet de patiënt langzaam worden gemobiliseerd. De verblijfsduur in het ziekenhuis hangt ook af van hoe snel de patiënt weer voor zichzelf kan zorgen en hoe goed de wonden genezen. Als er een storing is in wond genezen of een andere complicatie zoals een lekkende maaghechting, kan verdere chirurgie nodig zijn en kan de duur van het ziekenhuisverblijf dienovereenkomstig worden uitgesteld.