Postpartum depressie

Synoniemen

babyblues, postpartumdepressie (PPD), puerperale depressie

Definitie

In de meeste gevallen zijn de termen “postpartum Depressie“, Worden babyblues en postpartumdepressie gelijkelijk gebruikt. Strikt genomen verwijst de ‘babyblues’ echter alleen naar een emotionele, licht depressieve instabiliteit van de moeder (ook wel huildagen genoemd) in de eerste twee weken na de bevalling, die slechts van korte duur is. Dit heeft geen ziektewaarde en hoeft niet te worden behandeld.

Aan de andere kant is er postpartum Depressie, postpartum depressie of zelfs postpartum psychose, die veel ernstiger is, langer aanhoudt en behandeling vereist. Dit kan ook enkele maanden (tot een jaar) na levering optreden. Voor veel vrouwen is de sterke verwachting voor de nieuwe generatie, die gedurende de negen maanden bestaat zwangerschap, verandert in een neerslachtig humeur na de bevalling.

In plaats van trots, geluk en grote genegenheid ervaren getroffen vrouwen vaak een diepe faalangst en buitensporige eisen. In de meeste gevallen verbetert de stemming van de "pasgeboren" moeders in één tot twee weken zonder therapie. Als de depressieve basishouding echter langere tijd aanhoudt, is therapie in de vorm van psychologische gesprekken tot en met medicamenteuze behandeling noodzakelijk.

In de meeste gevallen postpartum Depressie begint binnen 2 weken na de geboorte. Per definitie wordt het optreden van depressieve symptomen tot 2 jaar na de bevalling echter als postpartumdepressie beschouwd. Tekenen van postpartumdepressie kunnen een depressieve stemming, gebrek aan vreugde of verhoogde prikkelbaarheid zijn.

Ambivalente gevoelens jegens het kind kunnen ook voorkomen. Daarnaast kan postpartumdepressie leiden tot symptomen zoals concentratiestoornissen, slaapstoornissen, gebrek aan energie en drive, hoofdpijn en duizeligheid, hopeloosheid, verhoogde angst en zelfs paniekaanvallen. Welke symptomen verschijnen als de eerste tekenen, verschilt sterk van vrouw tot vrouw.

In het begin kan bijvoorbeeld een verhoogde prikkelbaarheid of het gevoel emotioneel weinig te voelen als indicaties worden beschouwd. Het mogelijke optreden van suïcidale gedachten in de context van postpartumdepressie mag niet worden onderschat. Ook kan het voorkomen dat de betreffende vrouw erover nadenkt om haar eigen leven en dat van haar kind te beroven (langdurige zelfmoord). Daarom moet bij suïcidale gedachten altijd zeer snel een arts worden geraadpleegd en moeten familieleden ook worden geïnformeerd, zodat ze zekerheid kunnen bieden en de presentatie aan de arts kunnen garanderen.