Hoge wateraardbei is een plantensoort die behoort tot het geslacht van wateraardbei (Potentilla). Het behoort tot de rozenfamilie (Rosaceae) en komt voornamelijk voor in Eurazië. Bovendien dient de hoge wateraardbei als medicinale plant, maar wordt deze zelden als zodanig gebruikt, omdat het ook bijwerkingen heeft.
Voorkomen en teelt van de hoge wateraardbei.
De hoge wateraardbei speelt in principe geen al te grote rol als medicinale plant. Niettemin wordt het gebruikt voor verschillende aandoeningen. De reden voor het gebruik zijn de ingrediënten van het kruid. De botanische naam van de wateraardbei is Potentilla recta. Bovendien wordt het ook wel rechtopstaande wateraardbei genoemd. In het Engels wordt de plant Rough-Fruited Cinquefoil of Zwavel Wateraardbei. De delen van de plant die in de geneeskunde worden gebruikt, zijn de bladeren en de wortels. De bladeren kunnen in de lente en de zomer worden verzameld en de wortels in de herfst. In het voorjaar moet een hoge wateraardbei worden gezaaid. In de vorstvrije periode van het volgende jaar kan het kruid uitgeplant worden. Hoge wateraardbei is een meerjarige, kruidachtige plant. Hij bereikt een hoogte van maximaal 80 centimeter, met een minimale groeihoogte van 20 centimeter. De stengel is rechtopstaand en meestal stijf en stabiel. Het is lommerrijk en vertakt in het bovenste gedeelte. Lange haren omringen de stengel, met korte borstelharen in de tussenruimten. In het bovenste deel heeft de stengel van de hoge wateraardbei klierharen. De bladeren zijn afwisselend en verdeeld in blad en bladsteel. Het blad is omgekeerd eirond-lancetvormig, maar kan ook eivormig van vorm zijn. Hun randen zijn vaak sterk gekarteld en hun lengte varieert van drie tot acht centimeter. Net als bij de stengel, zijn de bladeren dicht en langharig. In ruil daarvoor zijn ze niet tomentose. De hoge wateraardbei heeft ook steunblaadjes. De bloeiperiode van het kruid is tussen mei en september, en de bloeiwijze is terminaal en paniculair. De bloemen zijn tweeslachtig en hebben een diameter van 20 tot 25 millimeter. Ze zijn pentaat en radiaal symmetrisch. De buitenste kelkblaadjes worden in de loop van de tijd groter tot twaalf centimeter. Ze zijn iets langer dan de normale kelkblaadjes. Hoge wateraardbei heeft driehoekige en puntige kelkblaadjes - vijf in getal - terwijl de vijf corolla-bladeren lichtgeel of goudgeel van kleur zijn en hart--vormig. De zaden ontwikkelen zich aan het einde van de nazomer uit de bloemen. Het chromosoomgetal van de lange wateraardbei is 2n = 28, 25 of anders 42. Het was oorspronkelijk wijdverspreid in Zuidoost-Europa, Centraal-Azië en Zuidwest-Azië. Momenteel wordt het gevonden in Europa en is het inheems tot in het uiterste westen van Spanje. Het groeit ook op het noordelijk halfrond zo ver naar het noorden als Scandinavië, en in de Middellandse Zee, Afrika, Iran en Anatolië. Bovendien verspreidt de hoge wateraardbei zich verder naar Centraal-, West- en Noord-Europa. In Duitsland vormt het een vrij zeldzame onvoorziene plant. Voorkeurshabitats van de plant zijn basisrijke en droge gebieden zoals ruderale graslanden, grindgroeven en parken. Het wordt echter ook aangetroffen op spoordijken en overstromingsdijken.
Voorkomen en teelt
Kortom, de hoge wateraardbei speelt een niet al te grote rol als medicinale plant. Niettemin wordt het gebruikt voor verschillende aandoeningen. De reden voor het gebruik zijn de ingrediënten van het kruid. Het bevat flavonoïden, tannines, triterpenen en vetzuren. In het bijzonder flavonoïden en tannines worden vaak aangetroffen in medicinale planten. Het geneeskrachtige kruid kan intern of extern worden gebruikt als thee, kompres of mondwater Voor de bereiding van wateraardbei-thee wordt een theelepel van de wortels doordrenkt met 250 milliliter kokende water Na vijf minuten brouwen kan het geheel worden gezeefd. Na een korte afkoeling kan de thee worden gedronken. Het mag niet worden gezoet om de actieve ingrediënten zo goed mogelijk te behouden. De thee kan ook worden gebruikt om te gorgelen. Het helpt tegen klachten op het gebied van de mondholte Bovendien kunnen de bladeren worden geplet. Het sap dat verschijnt heeft een genezende werking. Een kompres gemaakt van de massa kan op de huid om huidziekten te behandelen of wonden die moeilijk te genezen zijn. Het begunstigen van littekens is echter problematisch. Dit effect wordt ook veroorzaakt door ingrediënten van hoge wateraardbei. Deze bijwerking is een reden voor het vrij zeldzame gebruik van de plant. In het verleden dienden de zaden van de hoge wateraardbei als voedsel in tijden van nood. Tegenwoordig wordt de plant als sierplant in tuinen aangetroffen. Als medicinale plant werd wateraardbei al in de middeleeuwen en de oudheid gebruikt. Dit blijkt uit verschillende bewaarde documenten.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
De belangrijkste toepassingen van hoge wateraardbei zijn wonden en diarree Omdat er nu verschillende planten zijn die in de medicinale wetenschap geen bijwerkingen hebben, wordt het er nauwelijks voor gebruikt wond genezen Al met al kan gorgelen met de thee van Hoge wateraardbei helpen tegen ontsteking in de mond gebied en verlicht het tandvlees ontsteking De thee zou tegen helpen diarree en ongemak in het darmgebied bestrijden. Dit komt door het constiperende effect van wateraardbei. Het kruid heeft dus tegelijkertijd diarree, antibacteriële en hemostatische (samentrekkende) effecten. Het is ook ontstekingsremmend en anti-oxidant. behalve bacteriën, wateraardbei vecht ook virussen en is immunostimulerend. De thee heeft dus een positief effect op de afweer van het lichaam. Desalniettemin moet het gebruik worden besproken met een alternatieve arts of arts. Medicinale planten hebben vaak een wisselwerking met andere medicijnen of planten. Bovendien moet sowieso een arts worden geraadpleegd als de symptomen lang aanhouden. Zelfbehandeling voor langdurig diarree of ontstoken wonden wordt niet aanbevolen.
