Algemene opmerking
U bevindt zich op een subpagina "Schok Diagnose". Voor algemene informatie over dit onderwerp verwijzen wij u naar onze Schok bladzijde. Om een schokken (diagnose shock), een klinisch onderzoek is allereerst noodzakelijk.
Hier zijn: beoordeeld. In geval van shock, bloed druk is laag, pols is snel, huidskleur is meestal bleek, ademhaling wordt versneld en er wordt geen urine meer geproduceerd. Verder kan bij de diagnose worden gevraagd of de patiënt allergieën heeft gekend, giftige stoffen heeft ingenomen of een ongeval heeft gehad.
- Responsiviteit
- Bloeddruk
- Pols
- Ademen
- Huidskleur
- Temperatuuren
- Uitscheiding (via de nieren)
Speciaal onderzoek
De evaluatie van de kleur van de tandvlees of een druktest op de vingernagel (na het loslaten duurt het ongeveer 1 seconde voordat een rozige kleur weer zichtbaar is bij de gezonde patiënt) laat al eerste aannames toe over de bloed circulatie voorwaarde van de patiënt. Deze aannames kunnen nu worden ondersteund door een bloed test. Hier onderzoekt men onder meer:
- Het hemoglobinegehalte (hemoglobine zit in rode bloedcellen) van het bloed
- Het percentage van alle bloedcellen (hematocriet)
- De stollingsfactoren (als er te weinig zijn, kan er een inwendige bloeding zijn) en
- Het aantal leukocyten dat sterk toeneemt bij een bacteriële infectie.
Apparaatondersteunde diagnose
De meting van centraal veneuze druk (CVD) maakt het mogelijk onderscheid te maken tussen volumedeficiëntie en cardiogene shock. In het geval van shock met volumedeficiëntie is deze lager, terwijl deze bij cardiogene shock hoger is vanwege de terugstroming in het veneuze systeem. Een ECG (elektrocardiogram) geeft informatie over de voorwaarde en functie van de hart- en maakt deel uit van de basisdiagnose bij verdenking op cardiogene shock.
Evenzo is in dit vermoedelijke geval een recht-hart- katheter kan worden ingebracht om de druk in de linker atrium. In dit geval wordt een druksensor via de lies ingebracht slagader.
