De mens hersenen is een van de meest complexe structuren in het hele universum en stelt onderzoekers nog steeds voor grote puzzels. Een onderdeel van dit wonder van de natuur is de zogenaamde amygdala, waarvan de functie al sinds mensenheugenis van vitaal belang is voor het voortbestaan van de mens.
Wat is de amygdala?
De amygdala maakt deel uit van de mens hersenen De naam komt van het Griekse woord voor amandel, amygdale, en is gekozen omdat de twee betreffende gebieden in de hersenen lijken op twee amandelpitten. Daarom worden ze minder vaak het corpus amygdaloideum of amandelkerncomplex genoemd.
Anatomie en structuur
De amygdala maakt deel uit van de limbisch systeem en bevindt zich in het voorste deel van de slaapkwab. Het bestaat uit twee vergelijkbare nucleaire gebieden die zich net voor de hippocampus, nabij de staart van de nucleus caudatus en de inferieure hoorn van het laterale ventrikel. Omdat de amygdala ook een klein stukje van de hersenschors omvat, is het in feite een overgangsgebied tussen de hersenschors en het kerngebied van het menselijk brein. De amygdala kan worden onderverdeeld in drie verschillende zones: het basolaterale complex, waarin zich de drie kernen nucleus lateralis, nucleus basalis en nucleus basolateralis bevinden, de centromediale kerngroep met de nucleus centralis en nucleus medialis, en de corticale nucleusgroep, waarin de nucleus corticalis zich bevindt. Deze kernen zijn met elkaar verbonden en communiceren met elkaar via een veelvoud aan zenuwvezels. Daarnaast is de amygdala ook verbonden met de hersenstam hypothalamus gelegen in het diencephalon, en de basale ganglia.
Functie en taken
De belangrijkste functie van de amygdala is het genereren en verwerken van angst, evenals de bijbehorende fysieke reacties. Het toont zich bijvoorbeeld verantwoordelijk voor het feit dat in gevaarlijke situaties de hartslag dramatisch toeneemt en de ademhaling stopt. De typische huivering die optreedt wanneer zich plotseling een angstige of beangstigende situatie voordoet, wordt ook veroorzaakt door de verbinding tussen de amygdala en het motorische systeem van de hersenen. Door zijn koppeling met de hypothalamus, het is ook verantwoordelijk voor het signaleren van de behoefte om te verhogen adrenaline productie in de bijnieren. Adrenaline bereidt het lichaam voor op een gevecht of vlucht voor dreigend gevaar. Processen die hiervoor niet nodig zijn, zoals vertering, worden dan kort ingekort om energie te leveren voor belangrijkere functies zoals de cardiovasculair systeem Tegelijkertijd verwerkt de amygdala de emoties die door angst worden ontwikkeld en zorgt ervoor dat informatie of ervaren gebeurtenissen worden gekoppeld aan emoties. Dit speelt ook een belangrijke rol bij de emotionele classificatie van gezichtsuitdrukkingen. Zo verwerkt de amygdala externe prikkels en de daaruit voortvloeiende fysieke reacties. De amygdala kan ook bepaalde emoties versterken zoals angst of woede en is betrokken bij de (her) herkenning van eerder ervaren situaties. Traumatische ervaringen worden opgeslagen in de amygdala en voortdurend vergeleken met actuele situaties. Wanneer een vergelijkbare situatie zich voordoet, worden de zojuist beschreven fysieke en hormonale reacties geactiveerd. Zonder de amygdala kan er geen angst of agressie ontstaan en kunnen gevaren niet langer worden beoordeeld, een van de belangrijkste overlevingsstrategieën van de menselijke evolutie. Hoewel dit in de moderne wereld weliswaar steeds minder belangrijk wordt, heeft het leven van vandaag vaak weinig gemeen met de strijd om te overleven van vroeger.
Ziekten
De amygdala speelt een belangrijke rol bij allerlei angst- en paniekstoornissen. Veel fobieën, dat wil zeggen angst voor bepaalde dingen of situaties, zijn bijvoorbeeld afkomstig van storingen in de amygdala, die deze dingen ten onrechte als een bedreiging beschouwt en overeenkomstige signalen naar het organisme stuurt. In deze context kan echter een veralgemening optreden van de situaties die als gevaarlijk worden ervaren, zodat de fysieke en mentale symptomen van angst, zoals misselijkheid of paniek, volledig onverwacht en plotseling verschijnen. Dit voorwaarde wordt veroorzaakt door een overprikkeling van de amygdala, die dan bijna willekeurig situaties als gevaarlijk beschouwt die, objectief gezien, niet gevaarlijk zijn, en ervoor zorgt dat de getroffenen zonder duidelijke reden angst ervaren. Dit komt doordat de symptomen vaak onbewust worden getriggerd, dat wil zeggen zonder dat er daadwerkelijk iets waarneembaar is geheugen van de traumatische gebeurtenis. de situaties die leiden naar het teweegbrengen van de paniekreacties worden in technische taal triggers genoemd. Een gebrek aan werking van de amygdala kan ook leiden op een verscheidenheid aan andere symptomen. Waaronder geheugen aandoeningen, autisme, narcolepsie, Depressie of posttraumatisch spanning wanorde. Bij het uiterst zeldzame en genetische Urbach-Wiethe-syndroom is de amygdala verkalkt. Getroffen individuen hebben daarom grote moeite om de emotionele betekenis van gezichtsuitdrukkingen te begrijpen, vooral wanneer deze angst uiten. Over het algemeen kunnen ze weinig doen met de emotie angst. Daardoor zijn ze niet in staat angst te voelen, te beschrijven of te herkennen bij andere mensen. Dit gebrek aan angst maakt het voor hen vaak moeilijk om de juiste beslissingen te nemen in kritieke of gevaarlijke situaties, wat een groot gevaar voor hen vormt. In een tijd waarin psychische aandoeningen in de westerse wereld toenemen, speelt gedetailleerd onderzoek naar de amygdala een steeds belangrijkere rol. Als regio in het menselijk brein die essentieel is voor de ontwikkeling en verwerking van angst, speelt het een sleutelrol bij het zoeken naar nieuwe en effectieve behandelingen voor Angst stoornissen en verschillende vormen van Depressie.
