Zalf met koortsblaasjes

Wat is een koortsblaaszalf?

Een koortslipzalf is een medicijn tegen koortslippen in de context van een herpes infectie. Meestal bevat de zalf een actief ingrediënt zoals aciclovir. Eenmaal aangebracht op de huid, werkt het lokaal tegen de vermenigvuldiging en verspreiding van de virussen door hun celdeling te beïnvloeden. De eiwitbouwstenen zijn ten onrechte opgenomen in het genetisch materiaal van de virussen en dit leidt tot de vernietiging van de viruscellen. Als gevolg hiervan neemt de infectie af en de koortslippen verdwijnen, hoewel er geen bewijs is van versnelde genezing door het gebruik van koortslipzalf.

Indicatie voor zalf met koortsblaasjes

Het gebruik van een koortslipzalf is altijd aangewezen als de betrokkene hier merkbaar last van heeft koortslippen. Het maakt niet uit of de voorwaarde is bijzonder slecht of de pijn is de belangrijkste oorzaak. Daarnaast spelen begeleidende factoren zoals immunosuppressie of een verhoogd recidiefpercentage een rol, waarbij de indicatie voor een medicamenteuze behandeling royaler dient te worden gegeven.

Effect van de zalf met koortsblaasjes

Zalven worden vaak gebruikt voor de medicatie behandeling van koortsblaasjes. Ze bevatten virustatica zoals aciclovir of Penciclovir. Het bijzondere aan deze werkzame stoffen is dat hun componenten het metabolisme van de viruscellen beïnvloeden.

Door de opname van hun eiwitcomponenten kunnen de virale cellen zich niet langer voortplanten in de loop van de ziekte en dus de koorts blaren verdwijnen. Om het virus echter effectief te bestrijden door het actieve ingrediënt, moet het regelmatig worden aangebracht. Aan de andere kant kunnen viruscellen die nog niet zijn behandeld, hun celdeling voortzetten en andere gezonde cellen aanvallen.

Bijwerkingen zijn vrij zeldzaam bij externe toepassing van koorts zalven. Ongeacht de actieve ingrediënten, leert de ervaring dat meestal alleen onschadelijke symptomen zoals een brandend gevoel in het gebied waar de zalf wordt aangebracht. In het geval van plantaardige actieve ingrediënten, een mogelijke verspreiding van de roodheid in de lip gebied vanwege een allergische reactie is ook mogelijk.

Verdere bijwerkingen treden eigenlijk pas op als virustatica in tabletvorm worden toegediend, zoals bij ernstige kuren het geval is koorts blaren. In dit geval klagen patiënten over toegenomen hoofdpijn en duizeligheid evenals gastro-intestinale bijwerkingen zoals misselijkheid, braken of diarree. Deze bijwerkingen zijn gebaseerd op het feit dat de eiwitbouwstenen in de actieve ingrediënten ook kunnen worden opgenomen in gezonde lichaamscellen en vervolgens ook kunnen leiden tot celdood.

Omgekeerd betekent dit dat het medicijn niet specifiek is voor viruscellen en elke cel kan beschadigen wanneer de componenten ervan worden opgenomen. Hier is het belangrijk om getroffen personen te informeren over mogelijke bijwerkingen en om het medicijn te stoppen als ze intolerant zijn. De uitscheiding van antivirale middelen zoals aciclovir vindt plaats via de nieren.

Daarom kunnen er interacties optreden met alle geneesmiddelen die ook via de nieren worden uitgescheiden. Als twee medicijnen strijden om een ​​transporter in het urogenitale systeem, kan de afbraak vertragen en kan de dosis in het lichaam toenemen. Als het therapeutische bereik wordt overschreden, kunnen er uiteindelijk bijwerkingen optreden. Voor de getroffenen betekent dit dat in individuele gevallen een arts of apotheker wordt gevraagd naar mogelijke interacties met de langdurige medicatie.