Definitie
Het woord "vreemden" beschrijft het gedrag van kleine kinderen tegenover vreemden. In deze context kan de term "vreemdeling" ook worden gedefinieerd als oma, opa of hun eigen vader. Kleine kinderen kunnen van de ene op de andere dag vreemden worden en vervolgens alle andere mensen, inclusief de directe en vertrouwde omgeving, met argwaan en afwijzend gedrag tegemoet treden.
In de meeste gevallen blijft de moeder de enige betrouwbare verzorger. Deze vreemdheid is echter volkomen normaal en hoeft geen reden tot bezorgdheid te zijn. Het spreekt voor het feit dat het sociale gedrag van het kind zich ontwikkelt zodat het kind bekende gezichten herkent en vreemden daarvan kan onderscheiden.
Oorzaken van het vreemdeling
De enige gedefinieerde reden voor vreemden tot nu toe is het normale ontwikkelingsproces van het sociale gedrag van het kind. Vanaf de 6e maand zijn kinderen in staat gezichten te herkennen en daarop te reageren op bekende of onbekende mensen. De zintuiglijke waarneming van het kind rijpt, zodat het niet langer blindelings vertrouwt, glimlacht en onverdeelde aandacht besteedt aan elke persoon zoals voorheen.
Het kind kan nu bepaalde kenmerken in het gezicht van verschillende mensen herkennen of individuele gebaren en gezichtsuitdrukkingen toewijzen. In zekere zin is de vreemdheid van een kind het eerste teken van een gezond wantrouwen jegens vreemden in een mogelijk onbekende omgeving. Tegelijkertijd is de vreemdheid ook een teken dat het kind vertrouwen kan opbouwen.
Als ouder hoeft u zich geen zorgen te maken of te verwijten dat de vreemdheid is gebaseerd op een slechte opvoeding of dat het kind te veel is verwend. Natuurlijk kunnen slechte ervaringen met vreemden in het verleden een negatieve invloed hebben op het strippen van 8 maanden. Dit is echter eerder een uitzondering.
Vreemdelingen kunnen trouwens erg afhankelijk zijn van het huidige welzijn van het kind. Op slechtgehumeurde dagen kan het gedrag van vreemden meer uitgesproken zijn dan normaal. Er wordt ook aangenomen dat het van het moederlijke karakter afhangt hoe lang en intensief de vreemde fase duurt. Communicatieve moeders die snel met nieuwe mensen praten en openstaan voor vreemden, kunnen in aanwezigheid van hun kind aan hem of haar duidelijk maken dat er geen gevaar voor vreemden bestaat. Als een kind in zo'n contact opgroeit, kan dit een positieve invloed hebben op de vreemdheid van het kind.
