Klemmen en verlatingsangst bij kinderen
Vastklampen en daarmee gepaard gaande angst voor scheiding is een onderdeel of een typisch kenmerk van de vervreemdingfase van het kind. Als het door de moeder wordt meegenomen naar bijvoorbeeld het kinderdagverblijf of kleuterschool, kunnen de kinderen nauwelijks van hun moeder worden gescheiden. Ze klampen zich vast aan hun armen, huilen en verzetten zich tegen het moeten achterlaten van hun moeder. De angst voor scheiding is vooral uitgesproken in de fase van vreemdeling zijn en is gebaseerd op het feit dat de kinderen plotseling de kleuterschool leraren als vreemden die ze wantrouwen.
Daarom klampen ze zich vast aan hun vertrouwde persoon, omdat ze zich alleen bij hem of haar veilig voelen. In deze fase zijn kinderen bang dat hun moeder niet terugkomt en hen achterlaat. Daarom kunnen sommige kinderen op de scheiding reageren met hevig huilen en schreeuwen.
Vreemden met papa
Een vreemd kind kan erg humeurig en grillig zijn bij het definiëren van een vreemde. Het komt dus vaak voor dat de eigen vader als een vreemdeling wordt behandeld. Dit uit zich in een afweerreactie op de vader en een toegenomen zoektocht naar contact met de moeder.
De kinderen vertonen allerlei typische gedragspatronen van een vreemde fase zoals huilen, schreeuwen, angst en afkeer naar de vader toe en focus op de moeder. Vaders die de hele dag werken en pas 's avonds thuiskomen, hebben de neiging te worden beïnvloed door deze vreemde reactie. Als het kind dan de hele dag bij de moeder heeft doorgebracht, wordt de vader, wanneer hij thuiskomt, aanvankelijk begrijpelijkerwijs als een vreemde beschouwd.
De vader moet de vreemdheid pijnlijk accepteren en mag het kind niet dwingen contact te maken - dwz hem niet in zijn armen nemen ondanks huilen en defensief gedrag. Het is eerder logischer om samen met de moeder dicht bij het kind te blijven, met het kind te praten met behoud van een bepaalde afstand en te wachten tot het kind zelfstandig weer bij de vader komt. Het kan voor de moeder ook nuttig zijn om de kindfoto's van papa overdag te laten zien of om met hem te praten aan de telefoon, zodat het kind zich de stem 's avonds kan herinneren.
