Voorspelling
De prognose van Dell wratten is over het algemeen gunstig: ze verdwijnen meestal vanzelf na een bepaalde tijd, maar gaan verder altijd terug bij een geschikte therapie. Dit geldt echter slechts in beperkte mate voor patiënten met een verzwakte immuunsysteem. Bovendien, als een infectie met het molluscum contagiosum-virus eenmaal is opgetreden (al dan niet met therapie), beschermt het iemand niet tegen opnieuw geïnfecteerd raken, waardoor recidieven in de loop van het leven vaak kunnen optreden.
Profylaxe
Er zijn verschillende methoden om een besmetting met Dell te voorkomen wratten. Allereerst is er een algemeen hygiënisch gedrag, wat inhoudt dat u regelmatig uw handen moet wassen en dat u uw eigen handdoeken of kleding gebruikt. Bovendien mag u Dell's wratten met je blote vinger (het maakt niet uit of ze op een andere persoon zitten, omdat u geïnfecteerd kunt raken, of dat ze op uw eigen lichaam zitten, omdat u ze dan naar andere delen van de huid zou kunnen verspreiden).
Bovendien moeten condooms worden gebruikt tijdens geslachtsgemeenschap. Hoewel deze het risico op infectie niet volledig voorkomen, verminderen ze het risico wel aanzienlijk. De wratten van Dell (technische term: weekdieren) kunnen zowel bij kinderen als volwassenen worden waargenomen.
In de regel komen gevallen van weekdieren echter veel vaker voor bij kinderen. Bij kinderen verschijnen weekdierwratten meestal als enkelvoudige huidkleurige of roodachtige verhogingen, die meestal de hoofd van een speld. Molluskenwratten kunnen echter vaker voorkomen bij kinderen in een bepaald deel van het lichaam.
Typisch hebben de verhogingen een karakteristiek midden Depressie. De reden waarom weekdierwratten bijzonder vaak bij kinderen kunnen worden waargenomen, is omdat ze niet erg hygiënisch zijn. De overdracht van het verantwoordelijke virus (molluscipox-virus) gebeurt bijvoorbeeld door het delen van handdoeken of kleding.
Daarom zijn kleuterscholen, scholen en kinderdagverblijven de ideale plaats van overdracht voor Dellwarts. De ziekteverwekker dringt ook bijzonder goed door in verzachte huidgebieden. Regelmatige bezoeken aan zwemmen zwembaden zijn daarom een duidelijke risicofactor voor kinderen.
Een kind met chronische huidziekten heeft ook een verhoogd risico op ontwikkeling weekdieren. Bovendien wordt algemeen aangenomen dat een immuunstabiel kind significant minder risico loopt. Slechts een paar dagen tot maanden nadat het virus de eerste keer de huidbarrière is binnengedrongen weekdieren verschijnen.
De diagnose van weekdieren bij kinderen volgt dezelfde principes als bij volwassenen. In feite is het een pure blikdiagnose. De arts kan de diagnose 'weekdieren' alleen stellen door de aangetaste huidgebieden te inspecteren.
Bij een kind, het gezicht, nek, oogleden, genitale gebied en oksels worden voornamelijk aangetast. Een immuuncompetent kind dat lijdt aan Deell's wratten heeft in de meeste gevallen geen onmiddellijke behandeling nodig. Bij de meerderheid van de getroffen, verder gezonde, kinderen, verdwijnen de wratten van Dell na een paar maanden zonder medische tussenkomst (spontane genezing).
Deze lange genezingstijd kan echter tot esthetische problemen leiden. Vaak schaamt het getroffen kind zich voor de aanwezigheid van de weekdieren, wordt het gepest en begint het te vermijden zwemmen zwembad bezoeken. Dit kan op den duur zelfs tot psychische problemen leiden.
Bovendien moeten de ouders van een getroffen kind zich ervan bewust zijn dat besmettingen met weekdieren zeer besmettelijk zijn en dat tijdige verwijdering het risico van overdracht minimaliseert. Mocht een snelle therapie nodig zijn, dan zijn er verschillende procedures beschikbaar. In de meeste gevallen worden de wratten van Dell door een dermatoloog bij het kind verwijderd.
Om de procedure zo pijnloos mogelijk te laten verlopen, kan de aangetaste huid plaatselijk worden verdoofd. Voor dit doel worden verdovende huidcrèmes of gels voor het kind gebruikt. Voordat met de eigenlijke behandeling kan worden begonnen, moet de verdoving gedurende minimaal een uur op het huidoppervlak van het kind inwerken.
Op deze manier is het verwijderen van weekdieren bijzonder zacht voor het kind. Nadat het verdovingsmiddel op het behandelingsgebied is aangebracht, wordt het oppervlak van het molluscum contagiosum grondig gedesinfecteerd. Vervolgens wordt de daadwerkelijke verwijdering van de weekdieren uitgevoerd met behulp van een scherpe lepel of een fijn pincet.
Na het verwijderen van de weekdieren bij het kind is het erg belangrijk om het aangetaste huidgebied opnieuw te desinfecteren. Op deze manier kan het virussen die nog aanwezig zijn, kunnen niet worden overgedragen naar andere delen van het lichaam en bevorderen zo de ontwikkeling van nieuwe weekdieren. Een andere behandelmethode, vooral geschikt voor kinderen, is het invriezen van de weekdieren.
De behandelende dermatoloog stelt het molluscum contagiosum in korte tijd bloot aan vloeibare stikstof (cryotherapie). Wanneer de wrat bevriest, sterft het geïnfecteerde weefsel af en groeit het van onderaf terug tot gezond weefsel. IJsvorming van het molluscum contagiosum is meestal niet bijzonder onaangenaam voor het kind of de getroffen persoon.
Ouders van een getroffen kind kunnen de wratten van de dell ook zelf thuis behandelen. De weekdieren dienen tweemaal daags te worden gedept met een special kalium hydroxide-oplossing totdat zich een duidelijke ontstekingsreactie ontwikkelt. Op basis van deze ontstekingsreactie genezen de weekdieren meestal volledig bij het kind.
Vooral bij kinderen is het voorkomen van weekdieren buitengewoon moeilijk. Een kind heeft constant contact met leeftijdsgenoten. Bovendien zijn kinderen meestal erg actief, zweten, ga naar de zwemmen pool en bieden zo de verantwoordelijke virussen een ideaal toegangspunt tot de huid.
Ouders moeten er echter voor zorgen dat elk kind zijn eigen handdoek gebruikt en dat deze niet onderling worden verwisseld. Regelmatige desinfectie van de handen kan natuurlijk het risico van overdracht verkleinen, maar overdracht kan niet volledig worden uitgesloten. Er moet ook voor worden gezorgd dat een kind dat al lijdt genitale wratten raakt ze nooit met zijn vingers aan en raakt dan andere delen van het lichaam of zelfs andere kinderen aan.
