Bij een crush-blessure zorgt de kracht van externe kracht ervoor dat de huid, spieren en omliggende weefsels worden verpletterd en de bloed schepen scheuren. De vernietigde bloed schepen zware bloedingen veroorzaken, wat kan leiden tot blauwe plekken en ernstige zwelling in de wond. Het is meestal het gevolg van botte kracht, bijvoorbeeld bij verkeersongevallen of bij opsluiting in het huishouden of tijdens het sporten. In vergelijking met een snee zijn er geen scherpe wondranden en zijn er meer schaafwonden. Bovendien is het infectierisico erg hoog bij beknellingsblessures.
Oorzaken
Beknellingsblessures komen het meest voor bij ongevallen met hoge snelheden of veel kracht, zoals in het wegverkeer, thuis of tijdens het sporten. Bij een auto-ongeluk veroorzaakt de botsing bijvoorbeeld een grote kracht van buitenaf en dit leidt tot massale beknelling in het weefsel. Beknelling bij het sluiten van deuren of ramen kan ook leiden tot beknelling van vingers of handen. Tijdens het sporten kan het laten vallen van sportartikelen op de voet of het raken van het lichaam met een racket leiden tot beknellingsblessures. Beknellingsblessures bij verkeersongevallen of ernstige valpartijen gaan vaak gepaard met andere verwondingen zoals snijwonden en breuken botten.
Waarin verschilt een crush-wond van een scheur?
Net als bij de crush-wond, de scheur wordt veroorzaakt door een stomp krachttrauma. echter, de scheur is het resultaat van een indirecte trekkracht, die het weefsel openscheurt en schepen. Het scheuren veroorzaakt hevig bloeden.
In tegenstelling tot de crush-wond zijn er geen schaafwonden aan de wondranden, maar ze zijn ook onregelmatig en beide weefselbruggen worden gevonden. Vaak treden verbrijzeling- en traanwonden tegelijkertijd op (crush traanwond). De vuistregel is dat na verloop van tijd altijd eerst een crush-wond optreedt en een scheur treedt op wanneer er meer kracht wordt uitgeoefend.
Diagnose
De diagnose kan doorgaans direct door de behandelende arts worden gesteld op basis van een gedetailleerde anamnese van de patiënt over het verloop van het ongeval en het uiterlijk van de wond. Het typische beeld van een verbrijzelde wond met de vorming van een grote, blauwe blauwe plek, schaafwonden en zwelling kunnen de diagnose van een verbrijzelde wond snel bevestigen. Om mogelijke complicaties of verdere verwondingen, zoals breuken of orgaanschade, uit te sluiten, moeten verdere onderzoeken worden uitgevoerd, zoals röntgenfoto's, ultrageluid of een computertomografie (CT).
