Oorzaken | Uitsteeksel van de lumbale wervelkolom

Oorzaken

Hoewel schijfuitsteeksels in principe op elke hoogte van de wervelkolom kunnen voorkomen, wordt de lumbale wervelkolom verreweg het vaakst aangetast. In de meeste gevallen bevindt de uitstulping zich ter hoogte van de tussenwervelschijf tussen lendenwervels 4 en 5, dwz net onder de bekkenkammen. De simpele reden hiervoor is dat het grootste lichaamsgewicht op dit deel van de wervelkolom rust en de sterkste hefboomkrachten aan het werk zijn, bijvoorbeeld bij het dragen van zware lasten.

Een andere factor die de ontwikkeling van een verzakking bevordert, is normale ouderdomsslijtage. Er worden echter andere factoren beschouwd als de belangrijkste oorzaak van het optreden van een schijfverzakking. Deze omvatten genetische zwakheden van de schijfstructuren, eenzijdige belasting van de wervelkolom of zwak ontwikkelde rugspieren.

Deze opvatting wordt bevestigd door het snel toenemend aantal uitsteeksels en verzakkingen in onze tijd, die wordt gekenmerkt door gebrek aan lichaamsbeweging en kantoorwerk. Tegelijkertijd hebben studies dat wezen aangetoond te zwaar met een BMI van 27.5 of hoger verdubbelt het risico op schijfaandoeningen. Daarnaast wordt vaak gesproken over een ongeval of letselgerelateerde oorzaak van discopathie. Tot op heden kon dit echter niet worden bevestigd.

Diagnose

Een eerste voorlopige diagnose wordt meestal gesteld op basis van klinische symptomen in combinatie met positieve klinische tests, zoals verzwakte reflexen van de onderste ledematen. De uiteindelijke diagnose van een lumbaal uitsteeksel van de schijf wordt vervolgens gemaakt door middel van magnetische resonantie beeldvorming van de wervelkolom (MRI). Een hernia is meestal ook duidelijk zichtbaar in een CT.

Doe wat?

Eens een diagnose van uitsteeksel van de schijf is gemaakt, moet zo snel mogelijk met een geschikte therapie worden begonnen om progressie van de ziekte te voorkomen. Hiervoor dient met de behandelende arts een therapieplan te worden uitgewerkt en dienen de vervolgstappen van de behandeling te worden besproken. In tegenstelling tot de noodzaak van bedrust en lichamelijke rust, is het niettemin belangrijk om een ​​bepaald niveau van lichamelijke activiteit te behouden, op voorwaarde dat er geen neurologische symptomen (paresthesie, spierzwakte) optreden.

Anders bestaat het risico verstrikt te raken in een vicieuze cirkel van inactiviteit, spierverlies en verergering van symptomen. Om in te schakelen pijn-vrije beweging, pijnstillers mag niet worden vermeden. Pijnstillers uit de groep van zogenaamde NSAID's, waaronder ibuprofen, diclofenac en naproxen (Dolormin®), zijn bijzonder geschikt voor langdurig gebruik.

Hoewel lichaamsbeweging gunstig is voor de therapie van een uitsteeksel van de schijf van de lumbale wervelkolom moet zware fysieke belasting nog steeds worden vermeden. Even belangrijk is om in het dagelijks leven voor een gezonde houding te zorgen. In bijna alle gevallen is de behandeling van een hernia conservatief, dat wil zeggen niet-chirurgisch.

Als het consequent wordt toegepast, is een symptoomvrij leven zonder ernstige beperkingen in het dagelijks leven voor bijna alle patiënten mogelijk. Naast de basisgedragsstrategie die hierboven is beschreven als gevolg van de diagnose van een hernia, fysiotherapie en terug school spelen een belangrijke rol, aangezien de wervelkolom aanzienlijk kan worden ontlast door sterke rugspieren. Bovendien kunnen in sommige gevallen massages, warmtebehandelingen of acupunctuur kan nuttig zijn voor verder pijn en ontspanning behandeling.

Als het uitsteeksel ernstig is, kan het nodig zijn om een ​​ondersteunend korset te dragen. Evenzo, indien anders pijn therapieën zijn niet voldoende, de injectie van lokale anesthetica of cortisol kan de symptomen verbeteren. Hoewel pijnstillers kunnen de symptomen van een uitsteeksel van een schijf verlichten, ze bestrijden de oorzaak niet.

Een belangrijk onderdeel bij de therapie van schijfuitsteeksels is daarom het trainen van de rompspieren, maar vooral de zogenaamde autochtone rugspieren, die vooral van belang zijn voor de stabiliteit van de wervelkolom. Hiervoor is een hele reeks oefeningen en sporten geschikt. Een heel klassiek voorbeeld van het trainen van de rugspieren van de lumbale wervelkolom is de zogenaamde "brug".

Hier worden de billen herhaaldelijk in rugligging opgetild, terwijl de rug recht blijft. Bij het trainen van de rompspieren is het belangrijk om geen enkele spiergroep te verwaarlozen. Dus de buikspieren moet ook altijd worden getraind bij het doen van oefeningen voor de rugspieren. De exacte uitvoering en selectie van bepaalde oefeningen bespreekt u het beste met uw arts of fysiotherapeut.