In de rek-verkorte cyclus (DVZ) wordt een excentrische rek van een spier gevolgd door een concentrische samentrekking van dezelfde spier, die energie bespaart en de kinetische energie van de rek gebruikt. De DVZ speelt een belangrijke rol bij reactieve bewegingen en wordt getriggerd door spierflexibiliteit en de rekreflex. Aandoeningen van de cyclus aanwezig als onderdeel van het extrapiramidale syndroom.
Wat is de rek-verkortingscyclus?
De DVZ speelt een belangrijke rol bij reactieve bewegingen en wordt getriggerd door spierflexibiliteit en de rekreflex. De rek-verkorte cyclus is een werkwijze van het neuromusculaire systeem. Bij dit proces wordt de geactiveerde spier eerst tegen de werkrichting in gestrekt, ook wel excentrische spierarbeid genoemd. Na het excentrische werk is er een automatische verkorting van de gestrekte spier, die bekend staat als de concentrische werkmethode. De rek-verkortingscyclus kan snel of langzaam zijn. De snelle cyclus treedt bijvoorbeeld op tijdens sportbewegingen. Omdat spieren plastische en elastische eigenschappen hebben, contracties automatisch en onmiddellijk volgen stretching Dat wil zeggen, excentrische spierarbeid moet onmiddellijk worden gevolgd door concentrische spierarbeid. Samentrekking van het spierstelsel vindt plaats ruim voordat de spier zich aanpast aan de rekoefening. De rek-verkortingscyclus gebruikt de opgeslagen energie van de stretching beweging en maakt zo het concentrische werk bijzonder energiebesparend en snel. Op deze manier wordt een bijzonder grote krachtontwikkeling bereikt. De cyclus hangt voornamelijk af van de flexibiliteit van de pezen en ligamenten. Samentrekking wordt geïnitieerd binnen de rek-verkorte cyclus door de spierspoelen, die de rekreflex initiëren in de vorm van een motorische reactie op de rek-stimulus.
Functie en taak
Voordat een rek begint, wordt een spier vooraf geactiveerd in de zin van pre-innervatie. Dit creëert wat bekend staat als korte afstand elastische stijfheid (SRES). Deze stijfheid stelt de spier korte tijd in staat weerstand te bieden stretching Elastische stijfheid op korte afstand wordt voornamelijk veroorzaakt door het actine-myosine van de spier bruggen, die op korte termijn weerstand bieden tegen rek. De weerstand van de bruggen neemt af met aanhoudende rek vanwege de zogenaamde brugspanning. Tijdens het strekken wordt de spier ook nog eens extra geactiveerd ter hoogte van de rekreflex. Dit verhoogt de samentrekkende kracht vanwege extra kruisbrugvorming. De samentrekkende delen van de spier, namelijk actine en myosine, verhogen zo de stijfheid. tevens de pezen van de spier worden verlengd door uitrekken. De zogenaamde rekreflex is een intrinsieke reflex die contractie induceert wanneer een spier wordt gestrekt, waardoor de spierlengte wordt aangepast. Zoals elke reflex begint de rekreflex met een stimulus, in dit geval de rek-stimulus, die wordt gedetecteerd door de spierspoelen. De spierspoelen zijn sensorische cellen met een diepe gevoeligheid en zijn verbonden met de centrale zenuwstelsel via afferente zenuwbanen. Daar wordt de excitatie overgeschakeld naar efferente motorische zenuwbanen die samentrekking van de spier initiëren. Op deze manier wordt op een excentrische rek in het menselijk lichaam gereageerd door een concentrische spiercontractie. De kinetische energie van het stuk wordt nu gebruikt voor de contractie. Hoewel veel bronnen spreken over kinetische energie die wordt opgeslagen bindweefsel, net zoals velen aannemen dat het is opgeslagen in pezen De pees is bijna ideaal elastisch en zou vanwege deze eigenschap kinetische energie kunnen opslaan. De kinetische energie wordt opgewekt in de excentrische fase van de beweging en komt nu weer vrij. De rek-verkorte cyclus heeft dus een krachtversterkend effect in vergelijking met puur concentrische spierarbeid. De kracht van de rek-verkorte cyclus kan niet worden bereikt door puur vrijwillig spierwerk. Om de cyclus op gang te brengen, moeten de pezen maximaal gestrekt zijn. Alleen bij maximale rek vreest het lichaam een peesruptuur en begint het om beschermende redenen samentrekking. Een hoge rekbaarheid leidt dus tot een cyclus voor het verkorten van rekoefeningen die moeilijker te activeren is.
Ziekten en aandoeningen
De rek-verkortende cyclus is vooral cruciaal voor reactief sterkte Dit verwijst naar de kracht om reactieve bewegingen uit te voeren, die verschilt van spontane kracht sterkte, en dus ook de rekverkortingscyclus, kan worden bevorderd door middel van plyometrische training. De rekverkortingscyclus kan dus van persoon tot persoon tot op zekere hoogte verschillen en is bijvoorbeeld afhankelijk van de training voorwaarde Verschillen in de cyclus hoeven dus niet het gevolg te zijn van een ziekte. Elke neuromusculaire aandoening kan echter een negatief effect hebben op de rek-verkorte cyclus. Na sportverwondingenbijvoorbeeld reactief sterkte is gelimiteerd. Bij plyometrie wordt de rekreflex fysiotherapeutisch bevorderd na dergelijke verwondingen. Een verzwakt reflexvermogen kan naast neuropathieën ook verwijzen naar sportverwondingen Dit zijn ziekten van het perifere gebied zenuwstelsel die geen traumatische oorzaak hebben. Bovendien zijn alle reactieve bewegingen verstoord bij de hypokinetisch-rigide variant van het extrapiramidale syndroom. Aandoeningen van het extrapiramidale systeem in het midden zenuwstelsel zijn bijvoorbeeld merkbaar in Parkinson, chorea of ballisme. In aanvulling op, drugs zoals neuroleptica invloed hebben op het extrapiramidale motorsysteem. Naast ataxie, tremoren of startremming, zijn valneigingen een typisch symptoom van het syndroom. Het extrapiramidale systeem is een neuroanatomische structuur waarin motorische controleprocessen op een hoger niveau plaatsvinden. Dus niet alle motorische besturingsprocessen bevinden zich in het piramidale kanaal van het piramidale systeem. Alle controleprocessen buiten het piramidale systeem zijn gegroepeerd als activiteiten van het extrapiramidale systeem, inclusief bijvoorbeeld de rekreflex als onderdeel van de rek-verkortingscyclus. In deze context kunnen alle laesies van het extrapiramidale systeem de rekverkortingscyclus beïnvloeden. Dit geldt voor bacteriële en auto-immunologische inflammatoire, evenals tumorgerelateerde, degeneratieve, traumagerelateerde en infarctgerelateerde schade aan de neurologische structuur.
