Veel voorkomende bijkomende ziekten van HIV
Hepatitis infecties komen zeer vaak samen met hiv-infecties voor. Hepatitis is een ontsteking van de lever, die in de meeste gevallen wordt veroorzaakt door een van de vijf hepatitis virussen. De infecties worden vaak samen aangetroffen omdat de transmissiepaden hetzelfde zijn.
Beide ziekten kunnen worden overgedragen via seksuele contacten, besmette spuiten en bloed Als er al een HIV-infectie aanwezig is, kunnen er op hun beurt andere virusinfecties optreden, aangezien immunosuppressie zowel de initiële infectie als de chroniciteit van hepatitis vergemakkelijkt. Hepatitis B en C virussen met name een groot gevaar voor de patiënt vormen, hoewel een effectieve vaccinatie tegen hepatitis B beschikbaar is. Acute symptomen zoals koorts, gele verkleuring van de huid en misselijkheid kan zelden voorkomen, maar vaak wordt de infectie pas na een routine opgemerkt bloed test.
De verschillende soorten hepatitis worden in verband gebracht met verschillende behandelingen en prognoses. Medicamenteuze therapie is absoluut noodzakelijk om een chronisch verloop van de infectie te voorkomen en dus ernstig te voorkomen lever schade op lange termijn. Hiv-patiënten hebben er bovengemiddeld last van Depressie, wat te wijten is aan de zware psychologische en fysieke belasting van de hiv-ziekte.
De HIV-infectie vertegenwoordigt vaak een beslissende ervaring in het leven van de getroffenen. Desalniettemin kent de hiv-ziekte veel vooroordelen, die de getroffen personen zelf en hun sociale omgeving een verkeerd beeld van de ziekte geven en zo psychosociale stress veroorzaken. De belangrijkste aspecten van de hiv-ziekte, die vaak tot psychische stress leiden, zijn het chronische beloop van de ziekte, de verkorting van de levensverwachting en het vermeende onvermogen om seksuele contacten te onderhouden en kinderen te krijgen.
Een hiv-infectie is chronisch en niet te genezen, maar een medicijncontrole is zo goed mogelijk, zodat een verkorting van het leven of zelfs een doodvonnis door de infectie niet mag worden aangenomen. Ook het seksuele leven hoeft onder medische controle geen noemenswaardige beperkingen te ondergaan. Bij de eerste diagnose moet elke getroffen persoon psychotherapeutische ondersteuning krijgen om stigmata te verwijderen, de ziekte beter te begrijpen en te leren kennen en om snel het dagelijks leven te hervatten.
Alle artikelen in deze serie:
