Hoe triamcinolon werkt
Triamcinolon is een synthetisch glucocorticoïde dat vooral een ontstekingsremmende werking heeft. Het dringt door tot in de lichaamscellen, bindt zich intern aan specifieke glucocorticoïdreceptoren en remt vervolgens de afgifte van pro-inflammatoire stoffen zoals cytokines en prostaglandine.
Bovendien remmen glucocorticoïden zoals triamcinolon de rijping/activatie van bepaalde immuuncellen (T- en B-cellen) en de migratie van witte bloedcellen (leukocyten) naar een plaats van ontsteking. Leukocyten (waaronder B- en T-cellen) spelen een belangrijke rol bij ontstekingen en auto-immuunziekten.
Om deze reden heeft triamcinolon een anti-allergische werking en, in hogere doses, ook een immunosuppressieve werking (= onderdrukking van het immuunsysteem).
Absorptie, afbraak en uitscheiding
Als triamcinolon oraal wordt toegediend, dat wil zeggen via de mond wordt ingenomen (bijvoorbeeld als tablet), wordt het in de darm volledig in het bloed opgenomen. De hoogste bloedwaarden worden binnen vier uur bereikt.
Het glucocorticoïd kan ook als injectie of uitwendig preparaat (zoals zalf, spray etc.) worden gebruikt.
Wanneer wordt triamcinolon gebruikt?
Triamcinolon wordt oraal voorgeschreven (bijvoorbeeld als tablet) wanneer het medicijn zijn effect door het hele lichaam (systemisch) moet uitoefenen. Dit is bijvoorbeeld het geval bij de volgende ziekten:
- Allergische rhinitis (rhinitis)
- huidziekten (dermatosen), eczeem
- @ ontstekingsziekten van het bewegingsapparaat
Bij verschillende ziekten kan triamcinolon direct in de kern van de ziekte worden geïnjecteerd, zoals reumatoïde artritis, geactiveerde artrose, bursitis, periostitis, schouder-armsyndroom en verschillende huidziekten (zoals lichen ruber verrucosus, lichen simplex chronicus, lichen sclerosus et cetera). atroficans).
Topische toepassing van het actieve ingrediënt (bijvoorbeeld als zalf) is geïndiceerd voor atopische dermatitis en allergisch eczeem.
Hoe triamcinolon wordt gebruikt
De dosering is afhankelijk van het type en de ernst van de ziekte. Ook de leeftijd van de patiënt speelt een rol.
Als injectie wordt doorgaans elke drie tot vier weken tien tot veertig milligram triamcinolon toegediend.
Eén- of tweemaal daags (gedurende maximaal vier weken) wordt een zalf met één milligram triamcinolon per gram aangebracht.
Dosering en gebruiksduur worden in individuele gevallen bepaald door de behandelend arts.
Wat zijn de bijwerkingen van triamcinolon?
Bij systemisch gebruik (tabletten) kan triamcinolon onder meer de volgende bijwerkingen veroorzaken:
- osteoporose
- roodachtige striae van de huid (striae rubrae)
- glaucoom en cataract (glaucoom en cataract)
- maagzweer
- diabetes mellitus
- verhoogde retentie van water en natrium in het lichaam, verhoogde uitscheiding van kalium
- mannelijk haartype bij vrouwen zoals baardgroei (hirsutisme)
- verhoogd risico op infecties
Als triamcinolon rechtstreeks in een gewricht of een ziektehaard wordt geïnjecteerd, kan botweefsel afsterven en kunnen lokale infecties optreden.
Waar moet rekening mee worden gehouden bij het gebruik van triamcinolon?
Contra-indicaties
Triamcinolon mag in bepaalde gevallen niet worden gebruikt. Langdurig systemisch gebruik is dus gecontra-indiceerd bij:
- gastro-intestinale ulcera
- reeds bestaande psychiatrische aandoeningen
- chronische virale leverontsteking (chronische virale hepatitis)
- schimmelinfecties die het hele lichaam of tenminste grote delen ervan aantasten (systemische mycosen)
- lymfadenitis (ontsteking van de lymfeklieren) na vaccinatie tegen tuberculose
In sommige gevallen moet een arts de voordelen en risico’s zorgvuldig afwegen voordat hij triamcinolon gebruikt, bijvoorbeeld bij patiënten met een voorgeschiedenis van tuberculose.
Injecties met triamcinolon zijn gecontra-indiceerd als er een infectie is in het toepassingsgebied.
Topische triamcinolonpreparaten (zoals zalven) mogen niet worden gebruikt bij specifieke huidprocessen (tuberculose, syfilis), waterpokken, schimmelinfecties, bacteriële huidinfecties, huidontsteking rond de mond (periorale dermatitis), rosacea en vaccinatiereacties.
Interacties
Behandeling met glucocorticoïden kan bijvoorbeeld het effect van hartglycosiden en diuretica vergroten en dat van orale anticoagulantia verminderen.
In combinatie met niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (zoals acetylsalicylzuur, diclofenac) neemt het risico op maagzweren en bloedingen in het spijsverteringskanaal toe.
Geneesmiddelen die de hoeveelheid xenobiotisch afbrekende leverenzymen verhogen (enzyminductoren) versnellen het metabolisme van triamcinolon en verminderen zo het effect van de therapie. Dergelijke enzyminductoren omvatten fenytoïne (tegen epilepsie), rifampicine (antibioticum tegen tuberculose) en barbituraten (bijvoorbeeld tegen epilepsie en als verdovingsmiddel).
Orale anticonceptiva (de pil) kunnen het effect van glucocorticoïden zoals triamcinolon versterken.
Andere interacties zijn mogelijk. Patiënten moeten daarom hun arts informeren over alle preparaten (ook zonder recept verkrijgbaar) die zij gebruiken.
Leeftijdsbeperking
Zwangerschap en borstvoeding
Tijdens de zwangerschap en borstvoeding mag triamcinolon alleen worden gebruikt als dit om medische redenen absoluut noodzakelijk is (strikte indicatie). Dit geldt met name voor systemisch gebruik, bijvoorbeeld als tablet.
Lokale behandeling met triamcinolon, bijvoorbeeld in de vorm van een zalf of tinctuur, kan daarentegen in alle fasen van de zwangerschap worden uitgevoerd.
Meer gedetailleerde informatie over de overbrenging van triamcinolon in de moedermelk is niet beschikbaar. Evenzo zijn er geen meldingen van symptomen bij zuigelingen die borstvoeding krijgen. Het volgende is van toepassing: Triamcinolon mag tijdens de borstvoeding plaatselijk worden gebruikt, mits het borstgebied wordt vermeden.
De voorkeursglucocorticoïden voor systemische therapie tijdens zwangerschap en borstvoeding zijn echter prednisolon en prednison. Indien mogelijk moeten deze middelen de voorkeur krijgen boven triamcinolon.
Hoe u medicijnen kunt verkrijgen met triamcinolon
De werkzame stof is in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland op recept verkrijgbaar, dwz alleen op vertoon van een doktersrecept bij de apotheek.
